Víðförli - 01.03.1947, Blaðsíða 33
NORSKA KIRKJAN HERNÁMSÁRIN
31
boðsins og kristniboðsfélaganna eigi um geð, þá er hann stóð
augliti til auglitis við en miklu vandamál innrásarinnar.
Prófessor dr. phil. Ole Hallesby var formaður heimatrúboðs-
ins, maður skeleggur, brennandi í andanum, lærður, reyndur í
frjálsu starfi, elskaður af öllum kristnum lýð, en ótti heimslynd-
um mönnum og vantrúuðum.
Sá þriðji, er nefna ber, er Ludvig Hope, formaður Kínatrú-
boðsfélagsins. Olíkur er hann hinum tveim, en líka brennandi og
lifandi í trú, frábær prédikari, eljumaður, fremur fráhverfur
formum kirkjunnar og sérstöku prestsdæmi, elskandi kristinn
lýð, en tortrygginn á annað en lifandi játningu orða og verka.
Allir þessir þrír voru mikilmenni, styrkir og öruggir í sann-
færingu og, þá er hér var konrið, einhuga í grundvallarsann-
indum kristinnar trúar. Mun það sjást skýrar síðar.
Þótt ég nefni þessa þrjá aðeins, ber að muna, að mikill fjöldi
annarra kom mjög við sögu. Og auk þeirra ber að muna ena
kristnu alþýðu, sem aldrei brást.
Þá er þýzki herinn steig á norska grund, kom það þjóðinni
mjög á óvart. Um stund stóð hún höggdofa og vissi ógjörla,
hversu við skyldi bregða. Konungur, þjóðþing og ríkisstjórn
flýðu land. A þann hátt var borgið því, er bjargað varð. En
eftir stóð forystulaus þjóð, svikin á vald óvinum, er vildu
móta hana, andlega og tímanlega, eftir eigin geðþótta.
Kristnir menn þekktu skipti nazistanna við Játningarkirkj-
una þýzku og vissu því, hvers vænta var. Fyrstir allra áttuðú
þeir sig og vissu, hversu fylkja skyldi. Enn voru þeir þó dreifð-
ir og tengslin veik með kristnum lýð.
Fyrstur kenndi Berggrav ens þýzka valds. Því hóf hann leit
að stuðningi ens frjálsa, kristna starfs.
I byrjun stríðsins, eða í september 1939, sendu þeir Berg-
grav og Hallesby sameiginlegt ávarp til þjóðar sinnar. Það
var viðvörun og hvatning í senn. Niðurlag þess er svona:
„Biðjið án afláts um frið í réttlætandi og friðþægjandi anda
Krists, svo að dómur sá, er nú gengur yfir þennan heim, megi
verða hlið þjáninganna til frelsis og nýs lífs“.