Víðförli - 01.03.1947, Síða 37

NORSKA KIRKJAN HERNÁMSÁRIN
35
þegar nánari tengsl orðin með þeim, er fyrr voru liver öðrum
fjarri.
Meðan hér stóð fundur mcð biskupum landsins, kom saman
hópur manna úr ýmsum starfsgreinum kristninnar í landi voru.
Voru allir eins hugar um, að þessi kristna eining félli í fastari
skorður.
Slík kristin eining skapast eðlilega, þá er ónregin og örvilnan
er enum kristnu nærri en jafnframt djúp þrá eftir sameiningu
í sameiginlegu fagnaðarerindi. Þetta er því ekki ný starfs-
grein með neinu franrkvæmdarvaldi. En fyrri félög og félagasam-
tök hafa því enn sama verki og ábyrgð að sinna, hvert á sínum
stað.
Þá er vér nú hvetjum einarðlega vini vora ena mörgu og
víðsvegar að gjörast einhuga um stuðning við „Kristna einingu“
(„Kristent samrád“), gjörum vér það vegna þess, að vér mun-
um vafningalaust (uten omsvöp) halda enni görnlu, marg-
reyndu siðskipta- og haugiönsku stefnu á grundvelli ens inn-
blásna Guðs orðs samkvæmt játningum vorrar lúthersku kirkju.
Vér finnum það nú á þessum mjög viðsjálu tímum miklu gjör en
áður. að eð óskerta, gamla fagnaðarerindi fær eitt frelsað
þjóð vora.
Sú kristna eining, sem nú er gjör, er með öllu nýstárleg með
þjóð vorri. Það er vænlegt og jafnframt ábyrgðarmikið að
vér nú sameinumst um eð gamla og síunga fagnaðarerindi.
Fylgjum þessari einingu eftir í bæn gegnum allar torfærur og
hættur — Guði til dýrðar.
Vér lýsurn því yfir fyrir trúbræðrum vorum, að „Kristin ein-
ing“ ennar norsku kirkju er gjörð með þessum mönnum: Berg-
grav biskupi, próf. Hallesby, L. Hope, Kristian Hansen skrif-
stofustjóra, Ií. Höeg rektor, síra 11. Indrebö, síra I. B. Carlsen
O'g síra E. Smeby.
Guð hefur lagt sína voldugu hönd á oss Norðmenn alla. Nú
gildir framast, að vér heyrum hans raust og lútum honum í
djúpri iðrun synda vorra. Og síðan göngum vér djarfhuga og
biðjandi að verki í þjónustu elskaðs lands vors og þjóðar“.