Víðförli - 01.03.1947, Qupperneq 65

Víðförli - 01.03.1947, Qupperneq 65
VIÐ MALELDA 63 ])ættir kristinnar játningar og boðskap- ar, sem reyndir, kristnir menn í nútíð og fortíð hafa síður viljað missa en lífið, slíkur prestur er drengur að meiri, ef hann segir af sér embætti. Gegnum líf og sögu kirkjunnar, kenningu henn- ar og játningu, gengur þrátt fyrir allt rauður þráður, sem ekki er ósýnilegur. Það er játningin og kenningin um Krist sem Guðs son og frelsara frá synd og glötun. I fjölradda kór kirkj- unnar frá öndverðu er þetta stefið, allt frá játningu Péturs: Þú ert Kristur, sonur hins lifanda Guðs, allt frá játn- ingu Tómasar við fætur hins krossfesta og upprisna: Drottinn minn og Guð minn, allt frá boðskap Páls: Svo er þá nú engin fyrirdæming fyrir þá, sem til- lieyra Kristi Jesú. Hafi einhver annað brýnna á hjarta í málflutningi sínum af prédikunarstóli en ])etta eða telji sig verða að varpa rýrð á og vefengja vitnisburði og lofgjörð aldanna um ]>etta, sá hefur hvorki sögulegan né sið- ferðilegan rétt til að tala í nafni krist- innar kirkju. Hann talar í nafni sjálfs sín. En í hans nafni var aldrei nein- um ætlað hólpnum að verða. Vér skul- um á síðan standa skil á því, hvernig' vér höfum vitnað um annað nafn, það, sem hverju nafni er æðra. Til þess vitn- isburðar ljær söfnuður Jesú Krists ræðustól og embætti. Hitt er „sjálfval- inn“ boðskapur (hairesis), sérvizka, sér- trúnaður. Hlutur guðfræðinnar Hirðuleysi um kenningu er sjúkdóms- einkenni, stafar annað hvort af vits- munalegum slappleika eða trúarlegu al- vöruleysi, nema hvort tveggja sé. Mað- ur, sem tekst á hendur að leiðbeina öðrum á grundvelli ákveðinnar lífsskoð- unar, hlýtur að vilja gera sér grein fyrir þeirri lífsskoðun svo sem kostur er. Það er guðfræðinnar að aðstoða kirkjuna, kennendur og aðra, í þessu. Ekki svo að skilja, að einhverjir út- valdir skuli liugsa fyrir alla aðra. En sé guðfræðin það, sem hún á að vera, þ. e. fræðileg, hleypidómalaus, alhliða rannsókn á kristinni trú, þá á að vera liægt að sækja talsvert til hennar, er horfi til skilningsauka á lífsviðhorfum kristindómsins. Guðfræði, sem ekki bregzt hlutverki sínu, ætti að öllu eðli- legu að geta komið í veg fyrir, að kirkja sundrist um meginatriði, að hver einstaklingur hennar verði að leggja út í tvísýna andlega landaleit án þess að hafa annan leiðarstein en hugboð sitt. Eitt af því, sem guðfræðinni er nauðsynlegt, til þess að von sé um slíka aðstoð hennar, er, að hún sé fersk. Verk hennar verður að framkvæmast að nokkru að nýju með hverri nýrri kynslóð. Á sviði allra húmaniskra fræða er það höfuðskilyrði, að menn vinni sig inn í viðfangsefnin æ að nýju. Sízt allra fræða má guðfræðin bregðast í þessu, svo mjög sem viðfangsefni henn- ar snertir hið lifandi líf hverrar nútíð- ar. Það er dauð guðfræði, sem ekki er annað en upptugga, dauði fyrir kirkju að hafa ekki annað en gamla guðfræði, þ. e. tileinkun og niðurstöður, skilning og túlkun horfinna manna og liðins tíma, sem mótaðist af allt öðrum að- stæðum, útsýn og hugsunarhætti en ]íð- andi stund. Sagan sýnir, að kirkjufélög, sem hættu að sinna guðfræði að marki, og töldu, að þar væri þegar allt gert, sem gera þarf, stirðnuðu upp og urðu steingerfingar.
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68

x

Víðförli

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Víðförli
https://timarit.is/publication/1982

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.