Skógræktarritið - 15.05.2004, Qupperneq 99

lögðum síðan af stað til gróður-
setningar í grunnum dal allhátt
uppi f fjöllum. Fyrsta spölinn af
leiðinni vorum við flutt á bfl, en
gengum sfðan upp bratta skógar-
stíga. Reyndist okkur það fremur
erfið leið. Því hitinn komst upp f
31 gráðu í forsælu. Uppi í daln-
um, sem við áttum að planta í,
voru smálækir og mýrarblettir.
Þar var mikið af froskum, stórum
og smáum. Inni í skóginum voru
víða mauraþúfur, sem moruðu af
maurum og sums staðar voru
þeir á ferð í stórum flokkum.
Áður en byrjað var að planta,
fóru verkstjórarnir með okkur upp
á fjallsbrún til að við gætum not-
ið hins fagra útsýnis þar. Síðan
var farið f gamalt sel sem þar var.
í selinu borðuðum við nesti okkar
og drukkum kaffi (ketilkaffi | , sem
hitað var þar. Klukkan var rúm-
lega 15, þegar við höfðum iokið
við að setja niður þær plöntur
sem við höfðum með okkur. Þá
var haldið af stað niður að skól-
anum, þar sem við bjuggum. Þar
borðuðum við aðalmáltíð dags-
ins kl. 16.
Næsta dag, sem var laugardag-
ur, var vinnunni hagað á sama
hátt. Þá var plantað í bratta fjalls-
hlíð, mjög grýtta. Var víða erfitt
að koma plöntunum niður, vegna
þess hvað jarðvegur vargrunnur.
Auk þess var það til tafar að víða
voru kestir af limi sem höggvið
hafði verið af felldum trjám og
látið fúna niður í skógarbotnin-
um til að mynda þar jarðveg.
Víða eru Norðmenn að skipta
um trjátegundir í skógunum. Þá
fella þeir allan skóginn á allstóru
belti, neðan úr dalbotni og upp í
brúnir. Gróðursetja síðan rauð-
greni í alla spilduna, í stað furu
og birkis sem þar var áður. Á
sumum stöðum fella þeir furu-
skóginn á stóru svæði, en láta úr-
valsfurutré standa eftir á strjál-
ingi. Þeim er ætlað það hlutverk
að dreifa fræi yfir skóglausa
svæðið, svo þar rísi upp nýr furu-
skógur þegar tímar líða. Fyrst og
fremst er það birkið sem verður
að víkja fyrir barrtrjánum. Margar
tegundir af lauftrjám sjást hvar
sem farið er, en þó einkum þegar
komið er í suðurhluta landsins.
Á kvöldin var okkur boðið á
samkomur, í veislur eða farið
með okkur í skemmtiferðir um
nágrennið. Eitt kvöldið fengum
við að skoða sögunarmyllu, sem
var í fullum gangi. Stórir trjábolir
komu inn f mylluna á færibandi
og sagirnar breyttu þeim á fáum
mfnútum í borð, skífur og planka.
Sum borðin hurfu inn í vélhefil
sem skilaði þeim sem fullunnum
gólfborðum, plægðum og hefluð-
um. Allt timbrið hélt sfðan áfram
för sinni á færiböndum, út að
fjallháum timburhlöðum sem
tóku þar yfir stórt svæði.
Á heimleið skoðuðum við stórt
skólasetur, sem verið er að ljúka
við að byggja. Þarna er barna-
skóli og gagnfræðaskóli, mjög
vandaðir og fullkomnir að öllum
búnaði. Meðal annars er þar
ágæt aðstaða til handavinnu-
kennslu. Þar eru sauma- og vefn-
aðarstofur, smíðaverkstæði með
fullkomnum vinnuvélum fyrir
járn- og trésmíði.
Auk þessa er þar gott og furðu
fjölbreytt náttúrugripasafn og
önnur kennslutæki eftir því. Skól-
inn hefur þegar kostað rúmlega
30 milljónir íslenskar krónur.
Skólastjórinn var okkur að góðu
kunnur. Hann var oft leiðsögu-
maður okkar, mjög lipur og
skemmtilegur maður, 34 ára
Myndir 10-11. Guðmundur Magnússon, býr nú á Flúðum, klappar hér geit. Hópurinn kom við í þessu geitaseli í 0vre - Sjodals-
vatn á leið um lötunheima.
SKÓGRÆKTARRITIÐ
97