Búreisingur - 15.03.1902, Blaðsíða 24

60
Sðgan um eina mammu.
»Eg fafci ikki meining tina!« segði deyðin. »Yilt tú
liava barn titt aftur, ella skal eg fara við tí hagar inn, tú
veitst ikki hvar.«
Tá sló mamman hendurnar saman, fell á knæ og bað til
Várharra: »Hoyr meg ikki, táið eg biði mót vilja tínum, sum
er tann besti! Hoyr meg ikki! Hoyr meg ikki!«
Og hovd hennara tyngdist niður á bringuna.
Og deyðin fór við barni hennara inn í tað ókenda landið.
í;'