Helgarpósturinn - 21.08.1986, Blaðsíða 2

Þegar við íslendingar gerum okkur glaðan
dag og efnum til fjöldasamkoma þykir fyrst
af öllu nauðsynlegt að fá úr því skorið hversu
margar sálir hafi látið sig hafa það að koma
í mannfögnuðinn. Maður veit jú aldrei nema
við höfum rétt eina ferðina enn slompast á
að setja heimsmet miðað við fólksfæð, flatar-
mál og höföatölu. Þegar svona ber undir
hringja forvitnir blaðamenn oftastnær í
Bjarka yfirlögregluþjón Elíasson og koma þar
sjaldnast að tómum kofunum. Því auk þess
að vera greiðvikinn maður, er Bjarki nefni-
lega svo vanur miklum mannsöfnuði að
hann þarf ekki annað en að skima yfir mann-
haf í miðborg Reykjavíkur til að geta úr því
skorið hversu fjölmennt fjölmennið er í raun
og veru. Og skeikar víst sjaldnast nema fá-
einum hausum hjá Bjarka. Og enda þótt
áhangendur ólíkra kennisetninga og skoð-
ana geri það iðulega að leik sínum að mis-
túlka úrskurð Bjarka, málsstað sínum til
vafasams framdráttar, þá er ekki við hann að
sakast í því efni. Fyrsti maí er til dæmis einatt
yfrið fámennur í Mogga, en að sama skapi
fjölmennur í Þjóðvilja, þar sem aftur koma
færri á sautjánda júní en í Morgunblaðinu.
Tíminn þekkir hinsvegar ekki meira fjöl-
menni en á landsmótum ungmennafélag-
anna. En þetta er víst útúrdúr.
Þegar Islendingar gera sér glaðan dag og
efna til fjöldasamkoma er líka spurt að veðri.
Var veðrið gott? Hversu gott var það? Var
það betra en góða veðrið sem elstu menn
þykjast muna? Er víst að hafi ekki gert smá-
skúr? Rignir ekki alltaf á íslenskar útisam-
komur? Um þetta efni verður lögreglunni
sjaldnast svarafátt, og þarf reyndar ekki að
leita til hennar til að fá sérfræðiálit um veðr-
ið.
Þegar við íslendingar gerum okkur glaðan
dag og efnum til fjöldasamkoma er ennfrem-
ur spurt að því, alveg hreint ófrávíkjanlega,
hversu margir hafi sést fullir þarna á al-
mannafærinu. Þessi eftirgrennslan skiptir al-
veg jafnmiklu höfuðmáli og hinar fyrri, eink-
um og sérílagi ef í ofanálag er spurt hversu
UNDIR SÓLINNI
Leiður misskilningur...
Afmælishátíð Reykjavíkur hér á mánudag-
inn þótti fara fádæma vel fram. Flestum ber
saman um að annað eins fjölmenni hafi vart
sést í samanlagðri Islandssögunni; náttúr-
lega er það ekki annað en túlkunaratriði
hvort fjöldinn var fjörutíu þúsund, sextíu
þúsund eða áttatíu þúsund. Af þessum fjölda
voru fáir fullir, veðrið gott, og allir hæst-
ánægðir — meira að segja kommarnir...
íslendingar eru sérstakiega barnelsk þjóð,
og ekki síður barnmörg. Ég legg engan trún-
að á þá kenningu að íslendingum muni brátt
fara fækkandi, hygg raunar að hið gagn-
stæða sé nær sannleikanum. Það er altént
víst að ekki varð þverfótað fyrir ungviðinu
og æskublómanum í miðborginni á mánuda-
ginn; barnavögnum, börnum með hor í nös,
börnum með fána og blöðru, hálfstálpuðum
börnum, stálpuðum börnum, góðum börn-
um og sárafáum óþekkum börnum.
Þetta var jú fyrst og fremst hátíð þessa ara-
grúa af börnum, rétt einsog flestallar stór-
hátíðir á íslandi, sautjándijúní og jól, eru há-
tíðir barnanna. Og til að börnin megi hafa
sem mesta ánægju af eru kvaddir á vettvang
þeir aðilar, sem búa yfir nauðsynlegri sér-
þekkingu til að skemmta börnum; skátar,
íþróttaforkólfar, kraftajötnar, brúðubílar,
áhugamenn um íslenska dýraríkið, Tóti trúð-
ur og káfúemm — að ógleymdu Þjóðdansafé-
laginu sem aldrei forfallast.
Meginhlutverk hinna fullorðnu er að sýna
þolinmæði og láta ekki sjá á sér vín.
Náttúrlega er ekki mikil ástæða til þess
heldur að gefa honum gaum, þessum hópi
sem kallast einu nafni fullorðnir. Það má jú
alltaf hafa þá góða með því að setja nokkra
valda skallapoppara á pall, einsog hérna á
mánudagskvöldið. Að ógleymdum ávörpum
helstu fyrirmanna, samfelldum leikþáttum
sögulegum og þartilgerðum hátíðarkantöt-
um...
Nei, mikið assvíti var þetta annars leiðin-
legt — eigum við kannski bara að kalla það
leiðan misskilning...
margir unglingar hafi drukkið sig fulla og
hversu illa, hvort þeir hafi valdið óspektum
og hvort þeim hafi verið stungið inn fyrir vik-
ið.
Ef kemur á daginn að fjölmennið var nær
fordæmislaust, það hafi sést sólarglenna og
ekki vín á nokkrum manni, þykir almennt
einsýnt að téð fjöldasamkoma hafi farið vel
fram. Þá er gjarnan látið fljóta með að allir
hafi verið í sólskinsskapi, þetta hafi verið
skemmtun fyrir alla fjölskylduna og að
fangageymslur lögreglunnar hafi verið hálf-
tómar.
Það er hinsvegar ekki spurt að því hvort
einhverjum hafi þótt gaman.
Enda kannski ekki hægt að ætlast til þess.
Þetta er jú afstætt — hvað hverjum og einum
finnst gaman.
HAUKURí HORNI
REYKJAVÍK, BORG í MERKI LJÓIMSIIMS
„Mér er sagt að þeir séu svona í Ijónsmerkinu
alvnn knnunnlnnir mnntrassar "

OZCs
2 HELGARPÓSTURINN