Helgarpósturinn - 21.08.1986, Blaðsíða 23

USTAPÓSTURINN
i Roxzý: Stefán, Steingrímur og Szymon að hita upp fyrir sunnudagskvöldið. Þeir verða örugglega orðnir heitir þá.
Vonast til að koma til
Islands á hverju ári
— segir Pamela Sanders sem vinnur að nýrri
bók um Island
Rithöfundurinn og bladamadur-
inn Pamela Sanders er ekki sídur
þekkt sem fyrrum sendiherrafrú
Bandaríkjanna. Hún bjó hér á landi
í fjögur ár ásamt manni sínum
sendiherranum Marshall Brement.
A sínum tíma skrifaði Pamela bók
um Island með Roloff Beny. Þetta er
stór og mikil bók sem ber nafnið Ice-
land 66° north. Pamela er komin
aftur í stutta ferð til að afla efnis í
aðra bók um ísland. Hún var spurð
um nýju bókina.
„Hún verður lýsing á persónu-
legri reynslu, hvað mér finnst um
landið. Eg hef hugsað mér að fara
mismunandi ferðir og skrifa um það
og út frá því. Ferðir yfir hálendi ís-
lands til dæmis. Slíka ferð hef ég far-
ið á hestbaki. Ég er nýkomin núna
úr Drangey vegna þess að mig lang-
aði til að sjá staðinn þar sem Grettir
dó. Bókin verður á slíkum nóturn."
— Ætlarðu að gefa bókina út hér
eða í Bandaríkjunum?
„Ég er ekki viss, ég hef ekki talað
við neinn útgefanda ennþá. Enda er
ég rétt byrjuð á þessu verkefni. En
ég reikna með að hún komi út á
næsta ári. Ég er lítilsháttar byrjuð
að skrifa. Þannig að það er nú lítið
sem ég get sagt þér núna. En ég
skemmti mér konunglega við að
safna efni í bókina, það máttu vera
viss um. Þetta er virkilega gaman.
Ég verð einungis tíu daga núna en
vonast til að komast aftur einhvern-
tíma í ár eða í byrjun næsta árs. Ég
vonast reyndar til þess að geta
heimsótt Island á hverju ári svo
lengi sem ég lifi. Vegna þess að það
er einsog að koma heim að koma til
íslands," sagði Pamela að lokum.
-gpm
Varakonsertmeistari í
pólsk-íslenskum djassi
Undanfarið hefur skemmtistaður-
inn Roxzy boðið uppá djass og blús
endrum og eins og á sunnudags-
kvöldið kemur mun ýtt djasstríó
koma þar fram. Þetta er í fyrsta
skipti sem piltarnir þrír leika saman
opinberlega og hafa þeir gefið tríó-
inu nafnið SULD.
Þeir félagar eru pólski fiðlarinn
Szymon Kuran, sem er varakonsert-
meistari Sinfóníuhljómsveitar ís-
lands, Stefán Ingólfsson bassaleikari
og Steingrímur Guðmundsson
trommari.
Szymon var um hríð konsert-
meistari Fílharmóníunnar í Gdansk
og lék þá oft djass í klúbbum og var
undir sterkum áhrifum frá Stephan
Grappelli. Síðar hélt hann til
London og nám hjá Rodney Friend,
konsertmeistara BBC-fílharmoní-
unnar, og Michel Schwalbé er var
konsertmeistari Berlínar-fíl-harm-
oníunnar. Einnig lék hann djass
á klúbbum í London. Hingað kom
Szymon 1984 og er tími til kominn
að hann spreyti sig á djassinum
á íslandi.
Pólverjar hafa löngum átt frábæra
djassfiðlara og mun Michal Urbani-
ak þeirra frægastur. Ekki var
Zbigniew Seifert síðri, en hann lést
fyrir aldur fram úr hvítblæði.
Szymon segir að nú sé ný fiðlu-
stjarna að rísa í Póllandi — rúmlega
tvítugur piltur að nafni Krzesimir
Dembski.
Szymon leggur mikla áherslu á að
það sé nauðsynlegt fyrir hvern
mann að leika fleiri en eina tegund
tónlistar. Það fari vel saman að leika
djass og klassík og fordómar gagn
vart slíku séu á undanhaldi, enda
ekki nema eðlilegt þegar snillingar
á borð við Friedrich Gulda og André
Previn hafi náð góðum árangri í
báðum tónlistargreinunum.
Stefán Ingólfsson lærði við FÍH-
skólann áðuren hann hélt utan að
nema bassaleik hjá Bob Magnússyni
og öðrum meisturum við The
Musicians lnstitut í Los Angeles.
Steingrímur Guðmundsson Stein-
grímssonar er djassunnendum að
góðu kunnur, en á þessu ári hefur
hann tvisvar haldið tvíleikstónleika
ásamt föður sínum og leikið á tabla
og dumpak auk trommusettsins. Á
sunnudagskvöldið gefst loks tæki-
færi að heyra hvernig pilturinn tek-
ur sig út í hljómsveit.
Verkin sem þeir flytja eru öll eftir
Szymon og Steingrím og tónlistin
rafvædd en þó með fætur í hefðinni.
Rafdjass með sveiflu.
VL
Pamela Sanders, rithöfundur, blaðamaður og fyrrum sendiherrafrú Bandaríkjanna.
KVIKMYNDIR
Borgarbragur
Háskólabíó: Reykjavík, Reykjavík. irk
íslensk. Árgerð 1986.
Leikstjórn/handrit: Hrafn Gunnlaugsson.
Kvikmyndun: Tony Forsberg.
Hljóð: Gunnar Smári Helgason.
Búningar: Karl Júlíusson.
Tónlist: Gunnar Þórðarson.
Aðalhlutverk: Katrín Hall, Edda Björgvins-
dóttir, Sigurður Sigurjónsson og Gottskálk
Dagur Sigurðsson.
Fyrir fimm árum síðan, eða í borgarstjórn-
artíð Egils Skúla Ingibergssonar var sam-
þykkt í borgarráði að fela Hrafni Gunnlaugs-
syni gerð kvikmyndar í tilefni 200 ára af-
mælis Reykjavíkurborgar. Þessa kvikmynd
gefst Reykvíkingum nú og næstu daga að
berja augum innan veggja Háskólabíós. ..
endurgjaldslaust! Hér er ekki um að ræða
venjulega heimildakvikmynd í réttum skiln-
ingi þess orðs, heldur s.k. drama-
documentary, eða svo að við vitnum til orða
Hrafns sjálfs fyrir frumsýningu myndarinnar
s.l. þriðjudagskvöld: „. . . nú stóð ég frammi
fyrir því að eiga að búa til mynd, sem byggð-
ist á því að fanga, eða endurskapa augnablik
líðandi stundar í Reykjavík. Ekki með upp-
lýsingum um fjölda strætisvagnafarþega,
hversu mörg tonn af malbiki voru notuð á
ári, eða hversu heitt hitaveituvatnið væri. . .
heldur um fólk.“
Kvikmyndin er sem sagt leikin heimilda-
kvikmynd (tekin á árunum 1982—84) og
greinir hún frá kynnum og reynslu ungrar
vesturíslenskrar stúlku af höfuðborginni og
íbúum hennar á þeim tíma er hún á hér við-
dvöl. Stúlka þessi hefur verið búsett í Kanada
frá 3ja ára aldri og hefur því enga marktæka
fyrri reynslu af samlöndum sínum fyrrver-
andi. Hún ætti því að vera vel í stakk búin, til
að draga upp fyrir hugskotssjónum vorum
tiltölulega óhlutdræga og ferska mynd af lífi
og tilveru íbúa þessarar nyrstu höfuðborgar
heims. Enda kemur brátt í ljós, að hún sér
hlutina í töluvert öðru samhengi en við eig-
um að venjast. Fáránleiki lífsgæðakapp-
hlaupsins kemur henni einkar spánskt fyrir
sjónir, enda eru gestgjafar hennar, þau Jón
og Rósa „að byggja" inni í Grafarvogi, vinna
bæði myrkranna á milli og hafa naumast
tíma til að lifa lífinu. .. svo brátt liggur þeim
á að skapa sér þær forsendur, er þau telja
undirstöðu mannsæmandi lífernis.
Inn í söguna fléttar Hrafn síðan borgarpóli-
tíkinni og eru það einkum skipulagsmálin,
sem þar ber hæst. Hjónakornin eiga að sjálf-
sögðu vídeótæki, og er það í fyrstu gegnum
það, sem gestur þeirra kemst í nokkuð nán-
ari snertingu við flokkspólitík þessara undar-
legu borgar. Þessi bráðsnjalla hugmynd
Hrafns að blanda á þennan hátt hreinrækt-
uðu heimildaefni úr m.a. fréttatímum sjón-
varps inn í myndina er i reynd ein helsta or-
sök þess hversu vel hefur til tekist með gerð
hennar. Það væri þó synd að ætla, að flokks-
pólitísk óhlutdrægni hefði ráðið ferðinni við
val hans á því myndefni, er hann birtir okkur
á þennan hátt. Því, þó svo að allir flokkar fái
um síðir að viðra skoðanir sínar að nokkru á
skipulagsmálum borgarinnar, þá gegnir
öðru máli um meginhluta þess myndefnis er
kvikmyndin hefur uppá að bjóða. Þannig er
eftir Ólaf Angantýsson
ein af bráðfyndnari og um leið eftirminni-
legri senum myndarinnar byggð upp á
myndum frá ónefndum kosningafundi al-
þýðubandalagsins, þar sem betlibaukur
merktur xG gengur milli fundargesta, sem
undantekningarlaust virðast forðast hann
eins og heitan eldinn. Þess á milli eru sýndar
myndir af Davíð Oddssyni, sem af ábyrgð og
víðkunnri eljusemi vinnur verk sín í þágu
borgarbúa.
Þrátt fyrir þann flokkspólitíska prófíl, sem
Hrafn hefur valið á þessa kvikmynd sína, er
hún engu að siður um margt ágætlega vel úr
garði gerð. Hún lýsir ágætlega og af einlægri
alúð þeim tíðaranda sem ríkjandi var meðal
borgarbúa á þeim tíma, er hún var gerð, og
það sem e.t.v. mest er um vert: Hún dregur
upp nokkuð raunsanna mynd af okkur íbú-
um þessarar undarlegu borgar, sem svo ófor-
skammað þrjóskast við að skrimta hér á
hjara veraldar og í trássi við öll eðlislæg lög-
mál náttúrunnar.. . hvað svo sem öllu flokks-
pólitísku hjali hennar viðkemur.
HELGARPÓSTURINN 23