Helgarpósturinn - 28.05.1987, Blaðsíða 19
Ólafur
Signý
um kennarana sem var ekki til siðs
í þá daga og þar að auki grein um
reykingar nemenda, þar sem spurt
var af hverju þeim Ieyfðist ekki að
reykja eins og kennurunum. Reyk-
ingar voru mikið mál á þessum
tíma, kennararnir voru hlaupandi í
frímínútunum út í nærliggjandi
sjoppur til að standa nemendur að
verki svo að þetta þótti varhuga-
verð skoðun sem þarna var sett
fram um jafnrétti í þessum efnum.
Annars reykti ég ekki sjálfur á þess-
um árum og hef reyndar aldrei reykt
og þess vegna kannski ekki alveg
mitt að vera með áróður fyrir reyk-
ingum.“
SIGNÝ PÁLSDÓTTIR LAS SÖGU í
RÍKISÚTVARPIÐ AÐEINS
FJÖGURRA ÁRA:
ÝKTI ALLTOF MIKIÐ
Signý Pálsdóttir, markabsstjóri
Þjóöleikhússins og fyrrverandi leik-
hússtjóri Leikfélags Akureyrar, las
sögu í útvarp þegar hún var adeins
fjögurra ára gömul og man vel eftir
því:
„Ég lærði óvart svolítið snemma
að lesa. Það var verið að kenna
bróður mínum að lesa og ég lærði
yfir öxlina á honum. Vinur föður
míns, Baldur Pálmason, var þá með
barnatíma í útvarpinu og þessu var
gaukað að honum og stuttu síðar
fékk ég þau skilaboð að ég ætti að
lesa upp hjá honum. Ég átti að lesa
sögu sem heitir Mjallhvít, sem er um
köttinn Mjallhvíti sem á ógurlega
bágt. Þetta var í gamla Landssíma-
húsinu og á leiðinni þangað dró fað-
ir minn brjóstsykur úr vasa sín-
um og gaf mér til að mýkja röddina
að því er hann sagði. Annars gaf
hann mér aldrei sælgæti. í Lands-
símahúsinu sá ég og fór í lyftu í
fyrsta sinn á ævinni, sem mér fannst
undarlegt apparat. Þegar upp kom
var ég sett ein í klefa og sagt að lesa
þegar ég sæi græi\t ljós, sem ég og
gerði. Las bæði og lék söguna, eins
og mér hafði verið kennt, og hún
var ógurlega sorgleg svoleiðis að ég
tárfelldi alltaf er ég las hana. Þegar
upplestri mínum var svo útvarpað
stóð yfir barnaafmæli hjá systur
minni og það var kallað: Signý er í
útvarpinu, og allir hlupu til og sett-
ust í kringum tækið. Síðan byrjaði
einhver að hlæja og svo fóru allir að
hlæja og hlógu allan tímann meðan
ég las þessa sorglegu sögu í útvarp-
ið. Ég skildi það ekki alveg en senni-
lega hefur það verið vegna þess að
ég ýkti of mikið. Ég var aldrei ner-
vös, en samt spennt, og þarna fékk
ég í fyrsta sinn ,,thrill“ í magann,
sviðsskrekk. Mest fannst mér þetta
samt vera spennandi og gaman og
sem barn varð ég alltaf glöð og
ánægð þegar ég fékk að gera eitt-
hvað opinberlega.
STÓRKOSTLEGT
ÚRVAL
PLAKÖT OG MYNDIR
RyAwna>ak*li
RAMMA
MIÐSTOÐIN
SIGTÚN 20. 105 REYKJAVÍK. SÍMI 25054.
HELGARPÖSTURINN 19