Helgarpósturinn - 28.05.1987, Blaðsíða 34

DAGSKRARMEÐMÆLI
við gerð þátta- Albert Finney og Tom Courtenay f hlutverkum sfnum
( myndinni The Dresser sem Stöð 2 sýnir á fimmtu-
dagskvöld.
0
Ríkisútvarpið — sjónvarp
Laugardagur kl. 22.40
Grein 22 (Catch 22)
Bandarísk bíómynd frá 1970, gerð
eftir skáldsögu Josephs Heller,
eins konar svört kómedía um stríð
og hlutskipti hins venjulega manns
í þeim hildarleik. Hlutverkaskipan-
in er markviss og Alan Arkin, sem
fer með aðalhlutverkið, leiðir hóp-
inn með miklum ágætum.
Sunnudagur kl. 21.40
Nærmynd af Nicaragva
Metnaðarfullur fréttaþáttur af hálfu
sjónvarpsins í umsjá Guðna Braga-
sonar fréttamanns. Reynt að varpa
Ijósi á það sem er að gerast í land-
inu, þar sem geisar að því er virðist
eilíf vargöld og menn berast á
banaspjót.
Stöð 2
Fimmtudagur kl. 22.20
Aðstoðarmaðurinn
(The Dresser)
Stórkostleg mynd, ein sú besta
sem gerð hefur verið um leikhús
og leikhúsfólk. Albert Finney og
Tom Courtenay leika aðalhlutverk-
in og standa sig vel, auk þess sem
stríðshrjáðu Bretlandi er vel lýst og
skemmtilega farið með tengsl
Finneys við hlutverkið sem hann
leikur á sviðinu, Lé konung.
Sunnudagur kl. 21.55
Anna og konungurinn í Síam
(Anne and the King of Siam)
Tvöföld Óskarsverðlaunamynd frá
Guðni Bragason, allvígalegur að sjá
raðarinnar um Nicaragva.
árinu 1946, með Irene Dunne og
Rex Harrison í aðalhlutverkum.
Sjarmur sögu Margrétar Landon er
nýttur til fulls og samband þeirra
Dunne og Harrison ber myndina
uppi, auk leikstjórnar Johns Crom-
well.
Asdís Loftsdóttir er umsjónar-
maður þáttarins Er ný kynslóð
að taka við? sem verður á dag-
skrá Ríkissjónvarpsins á sunnu-
dagskvöldið kl. 20.50. Hún var
spurð um efni þáttarins:
„Við erum að reyna að leita að
ungu fólki, undir 35 ára ca., sem
er framarlega á sínu sviði og fá
fram hjá því afstöðu þess, af
hverju það sé í framapotinu, þó
það sé afskaplega ljótt orð að
nota. Reyna að fiska eftir því
hvað það er sem drífur svona
fólk áfram. Uppistaðan í þættin-
Ríkisútvarpið — hljóðvarp
Rás 1
Laugardagur kl. 12.00
Hér og nú
Fréttir og fréttaþáttur í umsjón
fréttamanna útvarpsins, tvímæla-
laust það besta sem gert er í frétta-
um er 15—16 stutt viðtöl, svo
verður ýmislegt skemmtiefni í
bland. Við reynum að brjóta
þetta svolítið upp líka með því
að taka myndir á vinnustöðum
og af einhverju sem þetta fólk
hefur gert. Við ræðum við frekar
breiðan hóp, þverskurð af því
fólki sem er framarlega, og auk
þess verður rætt við þrjá af eldri
kynslóðinni og þeir spurðir
hvernig þeir komust á toppinn
og hvað þeir voru að gera um
þrítugt."
mennsku af þessu taginu í herlend-
um fjölmiðlum.
Laugardagur kl. 14.00
Sinna
Þáttur um listir og menningarmál.
Umsjón með þættinum hefur
Ragnheiður Gyða Jónsdóttir. Þess-
ir þættir hafa reyndar verið á dag-
skránni í allan vetur og eru oft mjög
góðir, enda efni af þessu taginu
betur komið í útvarpinu en sjón-
Ríkisútvarpið — hljóðvarp
Rás 2
Fimmtudagur kl. 20.30
f gestastofu
Þessir þættir eru að vísu afar mis-
jafnir, enda skiptir miklu að vanda
val á gestum og stjórnendum, en á
hinn bóginn eru þeir líka mjög
áheyrilegir þegar vel tekst til.
Sunnudagur kl. 14.00
( gegnum tíðina
Þáttur um íslenska dægurtónlist,
umsjónarmaður Rafn Jónsson.
Það veitir svo sannarlega ekki af
því að halda fram íslenskri tónlist
og þessir þættir innihalda oft lög
sem alltof sjaldan heyrast.
Bylgjan fm 98,9
Fimmtu- og föstudagur kl. 17.00
Reykjavík síðdegis
Þættirnir eru í umsjón þeirrar marg-
reyndu útvarpskonu Ástu Ragn-
heiðar Jóhannesdóttur og gefur
hún hvergi eftir nú frekar en endra-
nær.
Sunnudagur kl. 11.30
Vikuskammtur
Einar útvarpsstjóri Sigurðsson hef-
ur séð um þennan þátt frá upphafi
og þrátt fyrir að hann hafi heldur
slakað á undir það síðasta er vissu-
lega oft fróðlegt að fylgjast með
þættinum, sérstaklega þegar vel
tekst til með viðmælendur um-
sjónarmannsins.
FÖLK Í FRAMAPOTI
ÚTVARP
eftir Gunnar Smára Egilsson
„Nú birtir í býlunum lágu“
Á sunnudaginn hlustaði ég á ,,Nú birtir í
býlunum lágu", fjórða og síðasta þáttinn
um Hannes Hafstein, ráðherra og skáld.
Gils Guðmundsson sá um handritsgerð
þáttarins, Klemenz Jónsson stjórnaði flutn-
ingi, Hjörtur Pálsson var sögumaður og
aðrir upplesarar voru: Arnar Jónsson, Her-
dís Þorvaldsdóttir, Pálmi Gestsson og Þór-
hallur Sigurðsson. Öll skiluðu þau sínu
með miklum sóma.
Þessi þáttur var á rás eitt. Það kemur les-
endum þessara lína sjálfsagt ekki á óvart.
„Nú birtir í býlunum lágu“ gæti aldrei verið
nafn á þætti á rás tvö eða Bylgjunni. Rás
tvö og Bylgjan hafa heldur aldrei fjallað um
Hannes Hafstein. Þær hafa heldur ekki
reynt að fá útvarpsmenn á borð við Gils,
Klemenz og Hjört til liðs við sig. Arnar,
Herdís, Pálmi og Þórhallur koma heldur
aldrei fram á þessum stöðvum. Nema, ef til
vill, í léttum viðtalsþáttum.
En þetta er, svo sem, ekkert skrýtið. Rás
tvö og Bylgjan eru öðruvísi útvarpsstöðvar.
Þar er ekki útvarpað unninni dagskrá. Þær
eru það sem aðstandendur þeirra hafa kall-
að „lifandi útvarp".
En þegar ég var að hlusta á ofangreindan
þátt, „Nú birtir í býlunum iágu", var ég að
hugsa um hvort það væri ekki rás eitt, sem
er öðruvísi útvarpsstöð. Á meðan ég fylgd-
ist með síðustu æviárum Hannesar Haf-
stein og pólitískum hræringum í byrjun
aldarinnar komst ég ekki hjá því að heyra
hversu vel unninn þessi þáttur var. Af til-
viljunarkenndri umgengni minni við út-
varp að undanförnu hef ég vanist af því að
hlusta á þvílíka þætti.
Meðan ég sat í stólnum mínum og hlust-
aði var ég alltaf með hugann við þá vinnu
sem Gils hafði lagt í efnisöfluri og ritstjórn
þáttarins. Hversu liðlega hann rann undir
stjórn Klemenzar, þrátt fyrir tiltölulega
flókna uppbyggingu. Og hversu ágætlega
lesararnir komu textanum frá sér. Þetta var
allt að því truflandi.
Svona er nú komið fyrir mér. Eg á ekki
góðu að venjast. Þetta vakti þó ljúfsáran
söknuð, því einu sinni var útvarp svona.
Kvöldið eftir, þegar ég kom heim seint,
kveikti ég á næturdagskrá Bylgjunnar.
Ólafur Guðmundsson spilaði þar tónlist að
eigin vali og fór með upplýsingar um veður
og flugsamgöngur, að því er segir í prent-
aðri dagskrá. Það getur verið að Olafur
hafi verið illa sofinn eða fyrirkallaður á
annan hátt, en mér heyrðist á honum að
hann saknaði líka útvarpsins, eins og það
var. Það var eins og honum fyndist hálf-
hjákátlegt að sitja í hljóðverinu og rabba
við hlustendur um það sem honum kynni
að detta í hug. Og segja fréttir af flugsam-
göngum.
Þó er Ólafi kannski vorkunn. Hann sat
þarna einn í nóttinni og þeir fáu sem hlust-
uðu voru honum sjálfsagt þakklátir fyrir að
láta sig ekki algerlega afskiptalausa. Þeim
sem stunda samskonar dagskrárgerð og
Ólafur í dagsbirtu er kannski frekar vor-
kunn.
Enda hefur mér að undanförnu heyrst,
að þeim sé hætt að standa á sama. Þetta er
ekki eins gaman og fyrst. Það er heldur
ekki mönnum bjóðandi að sitja í hljóðklefa
í þrjá eða fjóra tíma og kjafta frá sér allt vit.
Við hlustendur getum þó skrúfað fyrir
tækið.
34 HELGARPÓSTURINN
SJÓNVaRP
Játning
Ég er svolítið dottin í Stöð 2 þessa dag-
ana. Það verður að viðurkennast. Var
nefnilega að fá mér afruglara, þó ég viti
mætavel að slíkt og þvílíkt gerir ekki
manneskja frá metnaðarfullu menningar-
heimili. Sannir menningarvitar eiga að
bölva ameríska (ó)efninu á nýju stöðinni,
tala um tímaþjófnað og skaðleg áhrif á
börn og ungmenni, sem brátt fái ferköntuð
augu og hætti að læra að lesa. Með því að
viðurkenna opinberlega að ég hafi af fús-
um og frjálsum vilja farið og fest kaup á
þessu andmenningarlega tæki, myndlykli,
hef ég sem sagt endanlega fyrirgert öllu til-
kalli til samfélags við andans kúltúrista.
Þetta með fúsa og frjálsa viljann er kannski
ekki alveg sannleikanum samkvæmt, því
neðanbeltisáróður stöðvarinnar sem
beinst hefur að yngstu kynslóðinni hefur
auðvitað haft sín áhrif, jafnt á minu heimili
sem annarra. Og þar sem ríkissjónvarpið
sá sér ekki fært að styðja mig í baráttunni
gegn amerísku ómenningunni með því að
hafa barnaefni á morgnana um helgar
féll ég bara um daginn!
Mannskepnan hefur sterka tilhneigingu
til að sætta sig við hlutskipti sitt, hvort sem
það er nú jákvæður eða neikvæður eigin-
leiki. Það viðurkennist því hér með, að mér
líður bara ansans ári vel á botni menning-
arlífsins. Þó er það ekki beinlínis sjónvarps-
efnið á Stöð 2, sem er kveikjan að þessari
kæti, heldur ekki síður möguleikinn á vali.
Það er nefnilega mjög þægileg tilfinning að
vita það, að ef tékkneska bíómyndin frá ’79
hefur lítið aðdráttarafl en maður er samt sem
áður á þeim buxunum að láta mata sig á
einhverju augn- og eyrnafóðri, þá sé hægt
að stilla á aðra stöð. Þessu fylgir líka sú
kennd, að maður sé svolítið að nálgast lífs-
stíl nágrannaþjóðanna, sem ekki lifa við þá
einangrun og einokun sem er vort daglega
brauð hér á skerinu í norðri.
Mér finnst ekki mikið að borga um 250
krónur á viku fyrir þennan nýja valmögu-
leika. Hins vegar finnst mér verðið á mynd-
lyklunum hátt. Það hlýtur að vera mörgu
heimilinu ofviða, sem myndi þó einhvern
veginn kljúfa afnotagreiðslurnar. Önnur
saga er síðan uppátæki Sverris Hermanns-
sonar, menntamálaráðherra, sem situr í
„valdalausri” ríkisstjórn, en tekur sig samt
til og leggur tæplega 400 milljóna auka-
skatt á landsmenn og færir ríkisútvarpinu
á silfurfati. Lætur svo þakka sér fyrir pen-
ingana, sem HANN er að láta ríkisbatteríið
fá! Afsakið hvað ég er óupplýst og ómenn-
ingarleg, en ég hélt í einfeldni minni að
VER SKATTBORGARAR ættum að borga
brúsann. Var það misskilningur?
Vonandi stútar sjálfstæðismaðurinn (ein-
staklingsfrelsið lengi lifi, þið munið...)
frjálsu samkeppninni ekki alveg með pen-
ingunum okkar. Ég hef raunar alltaf átt afar
erfitt með að skilja hvernig fjárhagsdæmi
Stöðvar 2 á að ganga upp, enda kannski
ekki mitt vandamál. En ef það var erfitt fyr-
ir hlýtur 400 milljón króna vítamínspraut-
an að gera „mínum mönnum" lífið enn
leiðara. Ekki satt, Sverrir?
PS
Þið ættuð bara að vita hvað ég er núna
vel útsofin um helgar.