Helgarpósturinn - 28.05.1987, Blaðsíða 24

POPP
eftir Ásgeir Tómasson
Beöiö eftir Moyet
Raindancing — Alison Moyet
CBS/Steinar.
Alison Moyet kom fram á sjónar-
sviðið þegar helst leit út fyrir að
gamlar dyggðir í dægurtónlist
heyrðu sögunni til. Árið var 1982.
Vince Clark hafði fyrir nokkru
kvatt félaga sína í hljómsveitinni
Depeche Mode. Nú stökk hann
skyndilega fram í sviðsljósið að
nýju sem annar helmingur dúetts-
ins Yazoo. Með sér hafði hann
stutta, feita og gjörsamlega
óþekkta buddu með bráðfallega
djúpa söngrödd. Eins og skapaða
til að syngja blues og alls kyns
kvöldtónlist. Ómögulegt er að
skera úr um hvort Vince eða Ali-
son Moyet var betri helmingur
dúettsins. Víst er að þau bættu
hvort annað upp. Yazoo hitti í
mark.
Eftir að dúettinn hafði sent frá
sér tvær stórar plötur skildi leiðir.
Síðan hefur Alison Moyet verið ein
á báti. Sólóplatan Alf kom út árið
1984. Að mörgu leyti hinn eiguleg-
asti gripur og lögin Love Resur-
rection, For you Only, Invisible og
AU Cried Out urðu nokkuð vinsæl.
Dálítils misræmis gætti þó á plöt-
unni. Annars vegar fengum við til-
finningaríka bluesrödd söngkon-
unnar. Hins vegar hljóðgerflaund-
irleik og upptökustjórn og útsetn-
ingar sem engan veginn hæfðu
henni. Tony Swain og Steve Jolley
voru þar að verki, upptökustjórar
Spandau Ballet meðal annars,
ágætir á þeim miðum en nánast
skemmdarverkamenn fyrir feril
Alison Moyet.
Hjörtu aðdáenda söngkonunnar
tóku kipp þegar smáskífan That
Ole Devil Called Love kom út ári
síðar. Nú var komið „annað hljóð
í skrokkinn" ef svo má segja. Pete
Wingfield pródúseraði. Hann vissi
greinilega hvað hæfði Alison
Moyet. Enda fullyrði ég að That
Ole Devil er toppurinn á ferli
hennar hingað til.
Því miður nýtur starfskrafta Pete
Wingfields ekki við á plötunni
Raindancing. Þar er heldur ekkert
að finna í anda Billyar heitinnar
Holiday. Ekki get ég með góðri
samvisku sagt að platan sé slæm.
En ég er sannfærður um að hægt
væri að gera miklu betri plötu
með Alison Moyet. That Ole Devil
Called Love er til sönnunar um
það. Rödd hennar hæfa greinilega
mun betur náttúruleg hljóðfæri en
hljóðgerflar. Ein besta bluessöng-
kona yngri kynslóðarinnar er svo
sem heldur ekki beint blúsuð á
annarri sólóplötunni sinni.
Ástæða þess að ég varð fyrir
vonbrigðum með Raindancing er
því greinilega sú að ég átti von á
allt öðru frá Moyet en síðar kom í
ljós. Á plötunni eru þó nokkrir
góðir punktar. Weak In The Pre-
sence Of A Beauty er til að mynda
gott popplag sem hæfir rödd söng-
konunnar ágætlega. Önnur sem
festast fljótlega í huga eru Without
You og When I Say (No Giveaway).
Hins vegar eru einnig á plötunni
nokkrir ópusar sem engan veginn
höfða til mín hvernig sem ég reyni
að venjast þeim.
Alison Moyet á vonandi eftir að
finna sig í framtíðinni. Hún er allt
of góð til að hægt sé að afskrifa
hana eftir tvær sólóplötur. Með
hærri aldri hlýtur hún að gera sér
grein fyrir því hvaða umbúðir
hæfa tónlist hennar best. Þangað
til verðum við aðdáendurnir bara
að bíða og vona.
Look What The Cat Dragged In
— Poison
Enigma/Gramm.
Bandaríkjamenn halda áfram
að koma mér á óvart. Bástie Boys
eru á toppnum. Georgia Satellites
ennþá þokkalega hátt skrifaðir.
Og skyndilega gera gamaldags
glitrokkarar tilkall til toppsins.
Strákar sem spila rokk í anda Gary
Glitters, Slade og ýmissa annarra
hetja sem stóðu framarlega á vin-
sældalistum á fyrrihluta áttunda
áratugarins.
Tónlist Poison er hrá og kraft-
mikil. Ekta gítarrokk af gamla
skólanum. Laglínur eru sáraein-
faldar og söngurinn mátulega til-
gerðarlegur að hætti stefnunnar.
Tvö lög hafa þegar slegið í gegn:
Cry Tough og Talk Dirty To Me.
Bæði eru þokkalega grípandi og
raunar þau einu á plötunni Look
What The Cat Dragged In sem
standa upp úr.
Ekki þekki ég neitt til sögu
hljómsveitarinnar Poison. Hins
vegar er býsna langt síðan platan
sem hér er til umfjöllunar kom út.
Mánuðum saman druslaðist hún í
neðri sætum bandarískra vin-
sældalista. Þá gerði Enigma-fyrir-
tækið samning við Capitol-risann
og skömmu síðar virtist ferill
Poison fá vítamínsprautu. LP-plat-
an er nú meðal þeirra vinsælustu
vestanhafs og lagið Talk Dirty To
Me er á topp tíu og á uppleið.
Miðað við plötuna sem hér er til
umfjöllunar þykir mér fremur
ólíklegt að Poison eigi eftir að gera
stóra hluti í framtíðinni. Meirihluti
laga plötunnar er í slakara lagi og
spilamennskan síður en svo neitt
til að hrópa húrra fyrir. Hljóm-
sveitin virðist hins vegar hafa ver-
ið á réttum stað á réttum tíma.
Kannski stendur hún sig vel á
myndböndum. Dæmin sanna að
það eitt kemur tónlistarmönnum
og hljómsveitum á spjöld popp-
sögunnar.
Moyetmeð Raindancing: Viss vonbrigði.
LISTVIÐBURÐIR
Þjóðleikhúsið
Yerma, harmljóð, sunnudag kl.
20.00.
Ég dansa við þig, ballett,
fimmtudag kl. 20.00. Síðasta sinn.
Hallæristenór, gamanleikrit,
laugardag kl. 20.00. Síðasta sinn.
Ævintýrið um kóngsdæturnar
12, Nemendasýning Listdansskóla
Þjóðleikhússins, fimmtudag kl. 15
og föstudag kl. 20.00. Aðeins
þessar tvær sýningar.
Leikfélag Reykjavíkur
Dagur vonar, sunnudag kl.
20.00.
Þar sem djöflaeyjan rís, sögu-
leikrit, sunnudag kl. 20.00.
Leikfélag Akureyrar
Kabarett, kabarett, fimmtudag,
föstudag og laugardag kl. 20.30.
Allra, allra síðustu sýningar.
Alþýðuleikhúsið
Eru tígrisdýr I Kongó? í Kvos-
inni, fimmtudag kl. 13.00 og föstu-
dag kl. 12.00. Síðustu sýningar.
Ásmundarsalur
Abstraktlist Ásmundar
Sveinssonar, opið 10-16 daglega.
FÍM-salurinn
Guðrún Svava Svavarsdóttir sýnir
teikningar, bæði í lit og svarthvítar,
unnar með ýmsum aðferðum.
Gallerí Borg
Vignir Jóhannsson sýnir málverk
við Austurvöll en Edda Jónsdóttir
vatnslitaþrykk og ætingar í salnum
við Austurstræti.
Gallerí Svart á hvítu
Borghildur Óskarsdóttir með kera-
mikskúlptúr.
Gallerí Gangskör
Þórdís Sigurðardóttir með skúlp-
túr.
Kjarvalsstaðir
Einar Hákonarson með málverk,
Gunnsteinn Gíslason með múrrist-
ur, ívar Valgarðsson með stein-
steypuskúlptúra, Ingibjörg Styr-
gerður Haraldsdóttir með textíl og
Níels Hafstein með málm- og tré-
skúlptúra.
Norræna húsið
Ingve Zakarias, norskur málari og
grafíker, í kjallaranum, samnorræn
skúlptúrsýning í anddyri.
Nýlistasafnið við Vatnsstíg
Ungir norskir myndlistarmenn
með skiptisýningu — fjölbreytt og
mannmörg sýning.
KVIKMYNDAHÚSIN
★★★★
Koss kóngulóarinnar (Kiss of
the Spiderwoman). Afbragðsleik-
ur kl. 5, 7, 9 og 11 í Bíóhöllinni.
Herbergi með útsýni (Room
with a View). Notalegur sjarmi kl.
5, 7, 9 og 11.15.
★★★
Litla hryllingsbúðin (The little
Shop of Horrors). Gaman gaman
kl. 5, 7, 9 og 11.
Krókódíla-Dundee (Crocodile
Dundee). Létt ævintýri kl. 5,7,9 og
11 í Bíóborginni.
Þrír vinir (Three Amigos). Hrein
og bein fyndni. Kl. 3, 5, 7, 9 og
11.15 í Regnboga.
Guð gaf mér eyra (Children of a
lesser God). Hugnæm og sæt kl. 7
og 9.
Trúboðsstöðin (Mission). Vönd-
uð stórmynd kl. 5, 7.15 og 9.30 í
Regnboga.
Þeir bestu (Top Gun). Topp þjóð-
remba kl. 3 I Regnboga.
Morguninn eftir (The morning
after). Áfengisvandamál kl. 5, 7, 9
og 11 í Bíóborginni.
Svona er lífið (That's Life).
Huggulegheitahúmor kl. 5, 7, 9 og
11 í Stjörnubíói.
Hrun ameríska heimsveldisins
(The Decline of the American
Empire). Yndisleg kynlífsumræða
kl. 5, 7, 9 og 11 í Laugarásbíói.
★★
Paradísarklúbburinn (Club Para-
dise). Meðalgaman kl. 5, 7, 9 og
11 í Bíóhöllinni.
Litaður laganemi (Soul Man).
Notalegur húmor í Laugarásbíói kl.
5, 7, 9 og 11.
Gullni drengurinn (The Golden
Child) Murphy-tæknibrella kl. 5, 7,
9 og 11 í Háskólabíói.
Með tvær I takinu (Outrageous
Fortune). Kvennasprell ÍBíóhöllinni
kl. 5, 7, 9 og 11.
Draumaprinsinn (Dream Lover).
Hættulegur hugarheimur kl. 5,7,9
og 11 I Bíóborginni.
Fyrsti apríl (April foool's day).
Gasa hrollur kl. 5,7 og 9 í Tónabíói.
★
Á réttrileið (All the Right Moves).
Unglingavitleysa kl. 5, 7, 9 og 11 í
Bíóhúsinu.
Æskuþrautir (Brighton Beach).
Kl. 5, 7, 9 og 11 I Laugarásbíói.
Vítisbúðir (Hell Camp). Sannar-
lega víti kl. 3.15, 5.15, 9.15 og 11.15
í Regnboga.
BMX-meistararnir. Hjólreiða-
mynd kl. 3 í Regnboga.
Blóðug hefnd (Armed Re-
sponse). Ofbeldimynd kl. 7 í
Stjörnubíói.
Nýjar
Milli vina (Just Between Friends)
Kl. 3, 5, 7, 9 og 11.15 í Regnboga.
★ ★ ★ ★ framúrskarandi
★ ★ ★ mjög góð
★ ★ miðlungs
★ þolanleg
O mjög vond
MYNDBAND VIKUNNAR
Badlands:
•kirk
Til útleigu m.a. hjá Video-
höllinni.
Bandarísk, árgerd 1974.
Leikstjórn handrit og fram-
leiösla: Terrence Malick.
Aöalhlutverk: Martin Sheen,
Sissy Spacek, Warren Oates.
Terrence Malick er dulítið
merkiiegur fýr og> er ferill hans í
heimi kvikmyndanna með furðu-
legasta móti. Þessi metnaðarfulli
menntamaður hefur aðeins leik-
stýrt tveimur myndum á ferlinum
sem hófst fyrir alvöru er hann
samdi handrit að mynd Stuart Ros-
enbergs, Pocket Money, árið 1972.
Ári síðar hóf hann vinnslu við
Badlands og má telja fullvíst að
fáir leikstjórar státi af annarri eins
frumraun og Malick í þessari
snjöllu sögu sinni lauslega byggðri
á sannsögulegum atburðum sem
áttu sér stað á seinni hluta sjötta
áratugarins. Hún segir frá Kit
Carruthers, 25 ára geðtrufluðum
James Dean-aðdáanda, sem svífst
einskis til að ná sömu frægð og
átrúnaðargoð hans, og Holly Sargis,
15 ára gamalli kærustu hans, sem í
einfaldleika sínum sættir sig við
öll ósköpin sem Kit fremur. Eftir
að Kit drepur pabba Hollyar hefja
þau gegndarlausan flótta undan
iaganna vörðum en skilja eftir sig
slóð saklausra fórnarlamba sem á
vegi þeirra verða.
Efnislega mætti ætla að hér
væri á ferðinni stæling á meistara-
verki Arthurs Penn, Bonnie and
Clyde, en svo er þó alls ekki. Frá-
sagnarmáti Malicks er allt annar
og minnir einna helst á Godard á
sínum fyrri árum. í Badlands er
það áræðinn frumleikinn sem
ræður ríkjum og á myndin því fátt
sameiginlegt með bandarískum
Hollywoodmyndum, nema ef vera
skyldi sumum verkum Orson Well-
es. Því skal engan undra að kvik-
myndaáhugamenn séu orðnir
langþreyttir eftir nýrri mynd frá
Terrence Malick, sem hefur ekki
gert kvikmynd í háa herrans tíð.
Seinni mynd kappans, Days of
Heaven frá 1978, fékk jafnvel enn
betri viðtökur en Badlands og því
kominn tími til að piltur fari á stjá
á ný.
-Þ.Ó.
24 HELGARPÖSTURINN