Helgarpósturinn - 21.04.1988, Side 26

STYTTUR
BÆJARINS
Þœr standa þarna og geta ekki annað.
Þegar snjóa leysir og sól hækkar á lofti... strand. í ein-
um texta Spilverksins, blessuð sé minning þess, segir um
styttur: „Þeir gengu inn Miklubraut og hittu Einar Ben.
Skáldið er alltaf í frakkanum aðhnepptum, hnésíðum.
Einar er ein af styttum bæjarins sem enginn nennir að
horfa á, grey stytturnar, aleinar, á stöllunum... og sumar
allsberar...“
Þeir sem komið hafa til Ísraelsrík-
is hafa yfirleitt orð á því hversu
umhverfi manna er þar hlaðið alls
kyns listaverkum. Ekkert virðist
fólki eðlilegra en ganga fram á
skúlptúr eða brjóstmynd á leið í bió
eða búðir. Gráklæddi töskukallinn á
krussi milli bankastofnana gengur
einn daginn á rauða súlu og fær
kúlu á höfuðið en ákveður viku síð-
ar að fá sér jakka í öðrum lit. Lista-
verk tala til fólks.
I samanburði við Israelsríki er ís-
lenskt umhverfi frekar fátækt af
listaverkum. Hér hefur byggð þanist
yfir hæðir á meðan flestöll listaverk
hafa eins og orðið eftir í miðbæjar-
kvosinni. Einu sinni var tveimur
prósentum byggingarkostnaðar
opinberra bygginga varið til lista-
verkakaupa, nú er það fé notað í
annað. Útgangsspurningin er auð-
vitað sú hvort við viljum hafa lista-
verk í kringum okkur og önnur til
hvers slíkt sé. Mér finnst a.m.k. þeir
göngutúrar skemmtilegir þegar
maður rekst á listaverk eða tvö.
Maður getur montað sig af því að
þekkja höfundinn, skoðað svip-
brigði brjóstmyndanna eða spáð í
hvað skúlptúrinn sé fyrir nokkuð
Næring og yndi í senn.
Gunnar Kvaran listfræðingur er
forstöðumaður Kjarvalsstaða og list-
ráðunautur listasafna Reykjavíkur-
borgar: „í samræmi við þenslu hef-
ur lítið verið sett upp af listaverkum
íslandsmerkið eftir Sigurjón Ólafs-
son. Hjá Hagatorgi.
Úr alogum eftir
Einar Jónsson.
í Tjarnargarði.
á síðustu árum og áratugum. í borg-
arstjóratíð Geirs Hallgrímssonar var
þónokkuð keypt af listaverkum. Þá
voru til dæmis keypt og sett upp
verk sem Asmundur Sveinsson
hafði gert þrjátíu árum áður, en ekki
hans nýjustu verk á þeim tíma. Þetta
er svolítið skemmtilegt. í dag eigum
við góða myndhöggvara eins og Sig-
urð Guðmundsson, ívar Valgarðs-
son og Brynhildi Þorgeirsdóttur,
sem öll hafa sýnt erlendis og vakið
mikla athygli, en eiga ekki ennþá
verk hér á almannafæri. Það er svo-
lítið einkennilegt með nýju hverfin í
Reykjavík, þar sjást varla listaverk. I
öllu Breiðholtinu er til dæmis ein
mynd og reyndar er sáralítið af
verkum í austurbænum."
— Er einhver stefna varðandi
uppsetningu listaverka í Reykjavík í
nánustu framtíð?
„Það er erfitt að tala um fastmót-
aða stefnu í þessu tilliti, þetta er ekk-
ert stærðfræðilegt dæmi. Það er
frekar hægt að tala um ákveðinn
vilja hjá listasöfnum og borgaryfir-
völdum. Á síðustu tveimur þremur
árum hefur verið keypt minna af
höggmyndum en áður. Þetta mætti
leiðrétta. Það má líka hleypa yngri
listamönnum inn á torgin. Svo er
annað að oft er litið á staðsetningu
listaverka á almannafæri sem eitt-
hvert eilífðarmál. Auðvitað á að
vera hægt að færa og flytja til högg-
myndir, rétt eins og málverk inn-
anhúss og aðra hluti.“
í Reykjavík eru innan við 80 högg-
myndir á almannafæri. Það er eng-
inn gífurlegur fjöldi. Auðvitað hefur
þetta nokkuð með fjármagn að
gera, en fyrst og fremst er þetta
spurning um vilja og viðhorf til list-
arinnar. Viljum við að listin sé þátt-
takandi í lífi okkar, viljum við gera
umhverfi okkar aðlaðandi og frjórra
með hugverkum listamanna? Stein-
steypuumhverfi þarf á upplyftingu
að halda. Til fróðleiks má bæta við
að elsta höggmynd í Reykjavík er
styttan Thorualdsen og listagydjan
eftir Bertel Thorvaldsen, staðsett í
Tjarnargarðinum. Hún stóð frá síð-
ustu öld og fram á þessa á miðjum
Austurvelli, afgirt eins og myndir
sýna og frekar montin með sig. Sú
höggmynd sem skemmstan tíma
hefur staðið á opinberum stalli í
Reykjavík er verk Einars Jónssonar
Ur álögum, sem sett var upp í Tjarn-
argarði á síðasta ári. Hvar er annars
Berlínarbjörninn? Er hann hættur í
leiknum?
ROKKIÐ ER SVEITT
Það er endalaust fjör í rokkinu.
Þannig hefur þad alltaf verid. Jafn-
vel þó rokkararnir séu margir hverj-
ir komnir á afaaldurinn, ordnir
gráskeggjadir og hreyfingarnar
stirdlegar. Kannski sorglegt dœmi
um unglingauppreisn sem verdur
ad einhverju allt ödru þegar slíkt
gerist. Hins vegar er þessu ekki fyrir
ad fara hjá hljómsveitinni Sídan
skein sól. Sem œtlar að skína á sum-
ardaginn fyrsta í Lœkjartungli.
Hljómsveitina skipa Eyjólfur Jó-
hannsson gítar, Jakob Magnússon
bassi og Ingólfur Sigurðsson tromm-
ur. Og svo auðvitað söngvarinn og
textahöfundurinn Helgi Björnsson.
Hann er talsmaður sveitarinnar:
„Það er alltaf erfitt að lýsa sinni
eigin músík. Ég held að hún sé samt
svipuð og hún hefur verið... samt
einhvern veginn öðruvísi. Hvert lag
hefur sín sérkenni en auðvitað er
þetta byggt á sömu grunnelement-
unum.“
— Þið hafið verið að taka upp
efni. Á að gefa út sumarpopps-plötu?
„Nei, en ef fólk hallar aðeins und-
ir flatt á það að geta trallað með
þessu sem við erum að gera. Við
tökum þetta aðeins meira út frá
mjaðmahnykknum, fókuserum á
þetta „centrum" líkamans, milli mag-
ans og ja — hvað er það nú aftur."
— Þú heldur þig við erótíkina í
textagerðinni?
„Já, hún liggur alltaf nærri yfir-
borðinu. Núna erum við t.d. með lag
sem heitir Blautar varir. En svona er
rokkið. Það er stöðugt verið að
„flörtá' við sex og hita. Annars kemur
textinn oftast út frá laginu, ef
stemmningin er heit og sveitt í lag-
inu kallar það á viðlíka texta."
— Víkjum aðeins að tónleikunum
á fimmtudagskvöldið. Þetta er í
fyrsta skipti sem þið komið fram um
Ianga hríð er ekki svo?
„Ja, við höfum verið að spila í fé-
lagsmiðstöðvunum, farið hring í
þeim, en það má segja að þetta séu
fyrstu opinberu tónleikarnir í tvo
mánuði. Við ætlum að láta skína sól
á sumardaginn fyrsta, loksins..."
FÞ
Björgun eftirÁsmund Sveinsson. Við
Ægisíðu.
KK
RUNNI
Me.r uía.t'í i Aup / Ja rr) —
Áasidi ^ 0.4/y /ý s iny a.r
ar/r) q, /a. r á cf u ncy t/ s/ni . .