Morgunblaðið - 02.03.1967, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 2. MARZ 1967.
Sögulegt
sumarfrí
eftir Stephen
Ransome
þýðir sama sem, að við verðum
að leita annars staðar. Á lóðinni
hans Brad næst. er ég hræddur
um .... á margun.
15. kafli.
Þriðjudag. kl. 3.2ö. fjh.
Kerry er horfin.
Ég hef verið að leita að Kerry
undanfarinn hálftíma. Hún er
hvergi sjáanleg, og auk þess er
bíllinn hans Brads horfinn.
Kannski Kerry hafi tekið hann
traustataki. En ekki þarf það nú
samt að vera. Ef hún hefur far-
ið eittihvað ein, á þessum tiima
sólarhringsins, þá er það að
minnsta kosti óafsakanlegt u.ppá-
tæki. í>að gæti hvað sem er kom
ið fyrir hana ....
Nei, hertu upp hugann, Ran-
some. Þetta þart ekki að vera
neitt alvarlegt. Það er sennilega
fullsnemmt að fara að berja á
burðir og draga fólkið úir rúm-
unum og æpa á lögregluna. Bíddu
að minnsta kosti í nokkrar mín-
útur enn.
Gott og vel, ég skal bíða í
nokkrar mínútur — en heldur
ekki nema nokkrar. Ef Kerry
skilar sér ekki rétt strax, skal
ég setja allt á annan endann.
Meðan ég les þetta á bandið,
er ég að horfa út um gluggann
í svefnherberginu mínu. í»að er
aldimmt og eins úti fyrir, en ég
get samt rétt grillt bílskúrinn.
Ég mun geta séð bílinn hans
Brads héðan — og Kerry í hon-
um — vona ég, þegar .... ef ....
hún kernur aftur.
Verði hún ekki komin eftir i
mesta lagi fimm minútur, geri
ég hávaða, svo að um munar.
Ef mér hefði ekki dottið í hug,
að aðgæta hvort Kerry væri hátt
uð, áður en ég fór í rúmið, þá
avæfi ég nú svefni hinna rétt-
látu og vissi ekki neitt um neitt.
Eftir að hafa lokið við skýrsl-
una, sem hér fór á undan, sat ég
stundarkorn, reykjandi og drakk
nœturdrykkinn minn og var að
ráða það við mig, hvort ég ætti
að ganga hart að Brad — við-
víkjandi líki Evvie, og ljúka því
áður en leitarflokkurinn kæmi
— en þess gat ekki orðið langt
að bíða, héðan af. Ég var hálf-
ringlaður af svefnleysi, og ákvað
því að láta þetta gott heita —
en ráðast að Brad strax í fyrra-
málið. En áður en ég legðist út
af, ætlaði ég að fara yfir gang-
inn og vita, hvort allt væri í
lagi með Kerry.
I>að var ekki læst hjá henni.
Ég opnaði, kveikti ljós og sá, að
enginn var í rúminu hennar.
Hún hafði læðst út svo hljóð-
lega, að ég varð þess ekki var.
Og hún hafði ekki klætt sig, því
að fötin ’hennar héngu á stól, en
skórnir, sokkarnir og brjósta-
haldið lá víðsvegar á rúminu.
Eftir því að dæma var hún að-
eins í náttkjól — ef þá það —
undir sloppnum. Þetta ætti að
þýða sama sem að hún hefði
ekki farið langt, heldur gengið
fram í eldlhús eftir mjólkur-
glasi, eða eitthvað þessháttar.
En í eldhúsinu var hún ekki.
Heldur ekki í stofunni. Heldur
ekki neinsstaðai' í húsinu, og
heldur ekki úti fyrir. Ég gekk
um garðinn, langs og þvers og
kallaði nafnið hennar. Ég gekk
um alla kjúklingagarðana, dauð-
hræddur og bjóst við að finna
hana dauða einhversstaðar þar.
En það var engin Kerry þarna
neinsstaðar.
Bíðum .... Nei, það var ekk-
•rt annað að gera en bíða.
Ef Kerry verður ekki kom-
inn eftir mínútu, skal ég gera
meiri hávaða en versti bruna-
kallari.
Bíða.
Nei, sjáum til. Þarna skein
einhver ljósglæta á bílskúrinn.
Það var bíll, sem var rétt að snúa
við utan af veginum. Og nú kem-
ur Ihann löturhægt upp eftir
brautinni.
Bíllinn er að færast inn á bíla-
stæðið. Ég sé hann greinilega
nú. Það er bíllinn hans Brads.
Nú er slökkt á honum og ekill-
inn stígur út.
Það er ekki Kerry. Það er karl
maður.
Brad .... Hann er eins síns
liðs.
Brad hefur gengið frá bílnum
og að dyrunum á vinnustofunni
sinni. Nú stingur hann lyklinum
í skráargatið .... Nú er hann
kominn inn, kveikir ljósi og læs-
ir að sér. Dregui niður glugga-
24

VVVV
tjöldin.
En ekkert sést til Kerry enn.
Ég þoli þetta ekki lengur. Bezt
að fara strax og segja Brad frá
því.
Nei, bíðum við.
Dyrnar á bilnum hans Brads
opnast aftur, hægt og rólega. Ein
hver stígur út. Smávaxin og fer
sér hægt.
Er það Kerry?
Jú, víst er það Kerry. Það
virðist vera allt í lagi með hana,
jafnvel þótt hún hagi sér eins og
þjófur á nóttu ....
Kerry fór ekki á eftir Brad
inn í vinnustofuna. Fyrst athug-
aði hún, hvar hann væri — og
svo flýtti hún sér inn í húsið.
Nú stendur hún úti á gangin-
um eins og hún sé að hugsa sig
um, hvað hún eigi að gera næst.
Nú ber hún á dyrnar hjá mér.
16. kafli.
Kl. 4.15 fJi.
Kerry leit helzt út eins og
flóttamaður, sem kemur neðan
úr kjalsogi á kæliskipi. Varirnar
voru bláar og nefið eldrautt, er
hún kom inn og hélt að sér örm-
um til að stöðva skjálftann. Sýni
lega var hún að byrja með
lungnabólgu, sem var sjálfri
henni að kenna, en samt var
eins og hún gerði sér ekki ljóst
þetta auma ástand sitt. En það
var bara vegna þess, að hún hafði
svo mikið annað að hugsa.
— Steve, sagðí hún og hakan
á henni skalf, — Steve, ég er bú-
in að komast í nokkuð, sem ég
get bara ekki skilið .......
Ég skellti henni upp í rúmið
mitt í slopp og öllu saman, og
var ekkert sérlega mjúkhentur,
en ég vildi fyrst og fremst reyna
að þíða hana upp. En hún vildi
endilega sitja uppi, svo að ég
kom með teppi í viðbót og sveip-
aði því um herðar hennar, og
setti svo kodda við bakið á
henni. Ég spurði hana, hvort hún
vildi fá 'hitaflösku. Hún af-
þakkaði það, en ég held, að hún
hafi elrki heyrt almennilega til
min. Ég skellti í hana vænum
skammti af vískíi. lét síðan var.n
ið renna úr krananum, þangað til
það var orðið sjóðheitt og gaf
henni svo glas af því til að skola
niður viskíinu með.
— Þú ert alltof góður við mig,
Steve, sagði hún.
— Það er ekki nema satt, sagði
ég harkalega. — En ég botna
nú samt ekkert í þessu.
Hún flýtti sér að segja: — En
ég hef ekkert gert illt af mér —-
ég á við, ekki viljandi. Svei mér
þá. Þetta byrjaði í fullu sak-
leysi og gerði engum neitt til,
en áður en ég vissi af, var ég
orðin föst í gildrunni.
— Vitanlega, elskan, Steve skil
ur þetta allt. Þetta gæti komið
fyrir hvaða stúlku sem væri, ef
hún er nógu vitlaus til að gefa
tilefni til þess.
Hún sendi mér illt auga, saup
svo hressilega á glasinu og fór
svo aftur að hugsa.
— Brad vill losna við mig ....
og lái honum það hver sem vill.
Ég spurði. — Og ihefur hann
sagt það við þig benum orðum?
— Já, hann bað mig beinlínis
um að fara.
— Hvenær var það?
Þegar ég ætlaði að fara að
hátta. Hann kom inn til mín.
Sagði, að þetta Evvie-mál væri
mér óviðkomandi frá fyrstu
byrjun, svo að ég ætti ekki neitt
að vera að sletta mér fram í
það. Bezt væri fyrir mig að vera
einhvers staðar annars staðar,
það sem eftir væri af fríinu mínu.
Og auðvitað taldi hann mér þetta
vera fyrir beztu.
— Nú, hvað ætlarðu þá að
gera?
— Ja, hvað get ég gert? Það
er búið að reka mig?
En hversvegna gat það verið,
hugsaði ég. Haíði Kerry ein-
hvernveginn ruglað fyrir Brad
í sambandi við þetta aðaláhyggju
efni hans?
Mér er illa við að segja þetta, kennari, en pabbi sagði
í gær, að komi ég ekki með betri einkunn, þá verði
einhver hýddur!
— Svo að þú hverfur þá að
sjálfsögðu héðan sem fyrst, sagði
ég huglhreystandi. Var þetta það
merkilega, sem þú komst í áð-
an?
— Nei, það stafaði af þessu,
sem ég var að segja þér. Eft'r
að Brad fór frá mér, gat ég eKki
sofið. Ég bylti mér tímunum
saman og loks ákvað ég að fara
niður í búr og fá mór bita. Ég
fór í slopp og setti upp inniskó,
en um leið og ég kom út um dyrn
ar, sá ég að Brad flýta sér niður
stigann. Hann var afskapiega oró
legur — og það var eins og har.n
þyrfti að gera eitthvað mjóg árið
andi. Jæja, klukkan var orð:n
hálfþrjú.
— Og þú eltir hann auðv.tað?
— Vitanlega. Ég ihafði svo m.kl
ar áhyggjur af honum. Ég for
niður og þá var hann kominn út
úr ihúsinu. Ég fór líka út og gat
rétt séð þegar hann gekk inn í
vinnustofuna sína.
Kerry saup aftur á glasinu og
var önnum kafin að hugsa.
— Ég ávað, að Brad skyldi
leysa frá skjóðunni við mig, og
því fyrr því betra, svo að ég
gekk yfir að vinnustofunni, en
fór samt ekki inn, heldur 'horfði
á hann gegn um gluggann. Hann
var afskaplega órólegur og var
eitthvað að róta í skrifborðinu
sínu og leita í öllum skúffunum.
Það var örvæntingarsvipur á
andlitinu á honum.
Enn saup hún á, og enn hugs-
aði hún sig um.
— Ég hugsaði mér, að ég
skyldi lofa honum að róast dáiíí-
ið betur — en engu að síður vildi
ég komast að því, hvað að hon-
um gengi. Bíllinn hans Brads
81100 þarna úti á stæðinu, svo að
ég ska eið inn í hann til þess að
bíða þar, en mundi þá aðvörun-
ina hennar ömmu þinnar um
að fara varlega og læsti því að
mér.
— Kellingin verður hrifin,
góða mín.
- Ég var varla búin að koma
mér fyrir í aftursætinu, þegar
Brad kom út og stefndi beint á
bílinn og mig. Ég varð diálítið
hrædd og vildi ekki, að Brad
sæi, að ég væri að njósna um
hann, svo að ég grúfði mig nið-
ur bak við framsætið og opnaði
læsinguna Brads megin um leið
— og Brad steig inn. Það næsta
sem ég vissi, var að hann ók af
stað, hægt og hægt, ón þess að
vita, að hann hafði anig fyrisr far
þega .... Þú sérð, Steve, að ég
gat ekki að þessu gert, eða finnst
þér það?
— Nei, vitanlega ekki. Heldur
bjánaleg spurning.
Brad sneri í áttina til Cross-
gate. Eftir nokkrar mínútur stöðv
aði hann bílinn en fór samt ekki
út. Þetta var hjá Feirjuhorninu
— staðnum þar sem vegurinn
beygir niður að ánni. — Kannski
hefur hann viljað atlhuga, hvort
noklkur væri að elta hann. Hann
leit allt í kring um sig og það
umlaði eitthvað í honum, rétt
Hitarar -
Master
Hitarar
Model M-50E Model B-99E Model B-120E Model B-155E Model B-320E
Hitamagn - BTU á klst. 50.000.00 75.000.00 120.000.00 150.000.00 320.000.00
St«r8 f cra Lengd 75 »0 107 •7 150 •
Breidd 32,4 49,5 49,5 44 76
Hæ8 41 55 62,5 64,8 89
í^ngd í kg. ( án olfu ) 16,8 21 41 41 72
Búmtak olfugeymia, f lftrum 17 34 52 M 120
Aætluö olfueyösla, í lítrum á klst. 1,25 S 3,26 4,1 8,6
Tfmar, á einni tankfylH 13,6 16,5 15,5 12 14
Loftmagn, upphitað (c.f.m.) 100 345 450 600 1600
Mótor: 220 volt, 50 r*S, 1 fasa 1/8 hö 1/8 hö 1/4 hö 1/3 M 1/2 hö
SnúningshraOi 3450 3450 3450 3460 1726
Hitastillir (thermostat) Fáanlegt Fáanlegt Fáanlegt Fáanlegt Fáanlegt
Síðasta sending vetrarins er komin
Fimm stærðir fyrirliggjandi. — Þeir sem vilja fá MASTER hitara, úr þessari sendingu,
ættu að tryggja sér þá sem fyrst.
ttsölustaðir: Byggingavöruverzlun Akureyrar og
Verzlun Elíasar Guðnasonar, Eskifirði.
I, KUTIIimi t JIIIIOIII

Grjótagötu 7 og Ármúla 1. — Sími 24250.