Morgunblaðið - 09.07.1982, Blaðsíða 10

*
10
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 9. JÚLÍ 1982
\
Stjórnmálaástandið í Vestur-Þýskalandi:
Stjórnarandstaðan
bíður síns tíma
Stjórnarandstöóunni í Bonn hef-
ur vaxiö fiskur um hrygg á sl. einu
og hálfu ári. Skoóanakannanir leida
í Ijós að í hennar hlut gætu komið
rúmlega 50% atkvæða og bent er á
að Helmut Kohl, sem er frambjóð-
andi kristiiegra demókrata í kansl-
araembættið, er maður sem ekki er
andmælt af Kristilega sósíalsam-
bandinu og á stefnuskrá hans eru
nokkrir málaflokkar sem ekki eru
umdeildir.
Það sem stjórnarandstaðan
þarfnast er styrkur, og nú er
horfinn úr þeim gamli skjálftinn
og óttinn við að sú staða gæti
komið upp að þeir ynnu hvert
fylkið á fætur öðru, en töpuðu
síðan í Bonn.
Fyrir nokkrum vikum leið vart
sá dagur að hægri mönnum væri
ekki bent á það af leiðtogum
þeirra að stjórnarsambandið
væri í molum, en héngi einungis
saman fyrir sakir kænskubragða
og í hugum margar þeirra var
Helmut Kohl, frambjóðandi kristi-
legra demókrata í kanslaraembættið.
komið að endapunktinum. Stjórn-
málamenn eins og Franz Josef
Strauss og Friedrich Zimmer-
mann í Kristilega sósíalsam-
bandinu spáðu því einnig að
stjórnarsamstarf jafnaðarmanna
og frjálsra demókrata mundi
heyra sögunni til áður en árið
væri allt.
Því stóð stjórnarandstaðan
frammi fyrir spurningum eins og
þeim sem Helmut Kohl, leiðtogi
kristilegra demókrata, fékk í
hrönnum á ferð sinni um fylkin:
Hvers vegna var ekkert að gert?
Eða hvers vegna hefur stjórnar-
andstaðan ekki þvingað stjórnina
til að segja af sér?
Þetta andrúmsloft breyttist
svo að flokksþingi jafnaðar-
manna loknu í Múnchen, en þar
var tekin upp mjög óvænt sátta-
stefna, henni hafði í það minnsta
ekki verið spáð.
í dag er því haft eftir mönnum
eins og Gerhard Stoltenberg og
Helmut Kohl ásamt Franz Josef Strauas, leiðtoga Kristilega sósialsambands-
ins.
Franz Josef Strauss að breyt-
ingar á stjórn landsins séu ekki
æskilegar við núerandi efna-
hagsvanda. Ritari kristilegra
demókrata, Heiner Geissler, er
fylgjandi þessari stefnu og hefur
hætt að fara fram á kosningar í
bili. Kannski er ástæðan sú að
stjórnarandstöðunni finnst hún
einnig þurfa meiri tíma til að
sannfæra kjósendur um ágæti
sitt og gildi þess að veita henni
sitt atkvæði í komandi kosning-
um.

Grafik,
Myndlist
Valtýr Pétursson
í Listmunahúsinu við Lækj-
argötu stendur nú yfir sýning á
verkum hóps ungs listiðnaðar-
fólks og grafíklistamanna. Þar
getur að líta verk í leir, grafík og
textilverk. Þessi hópur mun hafa
útskrifast úr skóla nýlega og er
því ekki alveg mótaður í list-
greinum þeim, er hann stundar.
Það er heldur ekki við því að bú-
ast, en enginn verður til að telja
mér trú um, að hér sé hæfileika-
laust fólk á ferðinni.
Eg held, að grafíkin á þessari
sýningu sé mér minnisstæðust.
Þar kennir einnig margra grasa,
keramik, textil
og jafnvel má sjá, hverjir hafa
verið kennarar sumra þessara
upprennandi listamanna. Um
þetta er ekkert nema gott að
segja í sjálfu sér, en að segja
nokkuð ákveðið um einn og ann-
an er að mínum dómi of snemmt.
Þetta ágæta fólk á auðsjáanlega
eftir að finna sínar eigin leiðir að
verkefnum, og því verður árang-
urinn meira og minna þokkaleg
skólavinna, en stærri og veiga-
meiri átök eru ef til vill ekki
iangt undan. Sýningin er með
mjög snotrum svip, og hún er
furðu vel upp sett, ef það er verk
þessa ungu listamanna. Það er
hvergi þrengt um of að hlutun-
um, og þeir fá því að njóta sín til
fulls. Það er einnig skemmtilegt
að sjá, hvernig hver heldur í sína
átt, og það eitt vísar til betri og
blómlegri tíma.
Ekki vil ég gera upp á milli
þátttakenda að sinni, en ég óska
þeim til hamingju með fyrirtæk-
ið, og að mínu mati mega þeir vel
við una. Það virðist mikill fram-
gangur í listgreinum eins og
þeim, sem hér eru sýndar og því
til sönnunar má minna á allar
þær listiðnaðarsýningar, sem
verið hafa á ferð að undanförnu.
Leirmunagerð og textila er að
verða blómleg listgrein, og það
sama gildir um grafík. Það er því
ánægjulegt að sjá eins stóran
hóp og hér er á ferð, og það fer
ekki milli mála, að á seinustu
mánuðum hefur verið meira um
að vera á þessu sviði en nokkru
sinni fyrr. Hver veit nema við
eigum eftir að ná frændum okkar
á Norðurlöndum, hvað þetta
snertir, og væri vel, að svo færi.
Það var sannarlega tími til kom-
inn, að við færum að gera okkur
Ijóst, að þær listgreinir sem hér
eru á ferð, eru þess virði, að þær
séu iðkaðar af kunnáttu og inn-
sæi. Ég hafði ánægju af að líta
inn í Listmunahúsið og endurtek
allar góðar óskir til þessa unga
liðs, sem er að leggja í hann, eins
og sjómenn okkar komast stund-
um að orði.
Fræbbblarnir
Hljóm-
plotur
Finnbogi Marinósson
Fræbbblarnir
í kjölfar komandi kynslóða/
Poppþéttar melódíur
í rokkréttu samhengi/
Fræbbblarnir munu landið erfa.
Ekki alls fyrir löngu sendu
Fræbbblarnir frá sér aðra stóru
plötuna sína. Aður höfðu komið
út tvær litlar plötur og ein stór.
Sú fyrsta, litla platan „False
death“ er vægast sagt léleg og
ætti að vera öllum týnd og
gleymd. Önnur platan kom út í
des. ’80 og var hún fyrsta stóra
plata Fræbbblanna. Hún heitir
því skemmtilega nafni „Viltu
nammi væna“ og er að mínum
dómi ein athyglisverðasta plata
sem komið hefur út á íslandi hin
síðari ár. Litla platan „Bjór“
kom út sumarið ’81 og vildu
margir meina að nú loksins væri
að rofa til hjá Fræbbblunum.
„Bjór“ þótti vera það besta sem
hljómsveitin hafði sent frá sér á
sínum ferli.
Síðastliðið vor fór það svo að
berast út að Fræbbblarnir væru
byrjaðir á nýrri plötu. Flestum
þótti sú frétt ekki merkileg en
hinum sem höfðu fylgst með
hljómsveitinni þóttu það nokkuð
merkilegt að fréttin sagði líka að
Fræbbblarnir væru hættir að
sjjila hratt rokk í anda pönksins.
A þetta voru fáir trúaðir, að sú
hljómsveit sem hafði haldið
merki „pönksins" hvað hæst og
best á lofti, væru búnir að leggja
árar í bát og farnir að spila
popp.
En þegar rennt er í gegnum
nýjustu plötu þeirra kemur í ljós
að það var engin vitleysa sem
sögð var á meðan platan var í
vinnslu. Eina rétta orðið yfir
tónlistina á plötunni er melód-
ískt popp. En svo einfalt er mál-
ið ekki því platan er langt frá því
að vera gallalaus. Lögin á plöt-
unni eru 15 talsins og öll eru þau
melódísk. Og málið er að sum
þeirra eru jafnvel of hugmynda-
rík og melódísk. Áður var tón-
listin einföld og ein og ein
melódía skreytti eitt og eitt lag
en nú bregður svo við að hljóm-
sveitin hefur varla undan að
spila allar nýju melódíurnar.
Lögin eru uppfull af góðum hug-
myndum en allar þessar góðu
hugmyndir eru sumstaðar ekki
nýttar til fulls og annars staðar
er þeim ofaukið.
Sá sem kemur hvað mest á
óvart á plötunni er Steinþór
bassaleikari. Spilamennska hans
er oft á tíðum með afbrigðum
góð. Sá sem á þó hvað mestan
þátt í plötunni er Hjörtur Hows-
er og án hljómborðsleiks hans
væri platan ansi aftarlega á
merinni. Ekki efast ég um að
Fræbbblarnir geti gert miklu
betur en þetta. Þrátt fyrir mis-
heppnaða plötu vona ég að
Fræbbblarnir verði áfram
skemmtilegasta hljómleika-
hljómsveitin.
Besta hugmyndin að mörgum
öðrum ólöstuðum er sóló Björns
Thor í „Confessions of a Spider
Woman".
FM/SG