Morgunblaðið - 08.12.1982, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 8. DESEMBER 1982
t
Eiginkona mín,
GUDLAUG KATRÍN KRISTJÁNSDÓTTIR,
lést aö Sunnuhlíð hjúkrunarheimili aldraöra, Kópavogi, þann 5.
desember sl.
Fyrir hönd dóttur og annarra vandamanna.
Stefán Gíslason.
+
Frænka okkar,
BJÖRG JAKOBSDÓTTIR,
lést j Landakotsspítala 5. þessa mánaöar.
Þóra Magnúsdóttir, Inga Erlendsdóttir.
t
Maðurinn minn og faöir okkar,
ÓLAFUR BÆRINGSSON
bátsmaður,
Holtsbúð 18, Garðabæ,
sem lést af slysförum í Portúgal laugardaginn 20. nóvember, verö-
ur jarösunginn frá Garöakirkju, fimmtudaginn 9. desember kl.
13.30.
Þeim sem vildu minnast hins látna er bent á Slysavarnafélag
islands.
Alda Aðalsteinsdóttir
og synir.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN GUDMUNDSDÓTTIR,
Sunnuflöt 20, Garðabæ,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 9. desember
ki. 15.
Guðmundur Kristinsson,
Jörundur Kristinsson,
Inga Sigurjónsdóttír,
Auöur Waagfjörö
og barnabörn.
Útför móöur okkar og tengdamóöur,
SNJÓLAUGARGUDJOHNSEN,
veröur gerö frá Dómkirkjunni í Reykjavík fimmtudaginn 9.
ember kl. 1.30 e.h.
Sigríöur Guðjohnsen, Eínar Sigurjónsson,
Kristín Guöjohnsen, Bolli Ólason,
Aðalsteinn Guöjohnsen, Ragna Siguröardóttir,
Elísabet Guöjohnsen, Herbert Hriberschek,
Guðný V. Guðjohnsen.
des-
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og jaröar-
för móöur okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
RAGNHEIÐAR ÞÓRÐARDÓTTUR,
Vesturgötu 37,
Reynisstaö, Akranesi.
Guö blessi ykkur öll.
Margrét Jónsdóttir,
Helga Jónsdóttir, Guðmundur G. Þórarinsson,
Jón S. Jónsson, Guðrún Albertsdóttir,
Ríkharður Jónsson, Hallbera Leósdóttir,
Þórður Jónsson, Sigþóra Karlsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og jarö-
arför sonar, eigínmanns míns, fööur, tengdafööur og afa,
GUDMUNDAR BIRGIS VALDIMARSSONAR
rennismiös,
Leifsgötu 11.
Svava Guðvarösdóttir,
Unnur Birgisdóttir, Sveinn Christensen,
Sólveig Birgisdóttir, Villy Veirup,
Oddrún Guömundsdóttir, Bent Bog,
Guövarður Bírgir Birgísson, Snjólaug Jóhannesdóttir,
Valdimar Stefánsson,
barnabörn.
Minning:
Agnes Asta
Guðmundsdóttir
Manninum með ljáinn hefur
orðið tíðförult um Garðinn að
undanförnu. Seinast var hann á
ferðinni 30. nóvember er Agnes
Ásta Guðmundsdóttir lést, aðeins
49 ára að aldri, fædd 26. október
1933.
Ásta, eins og hún var daglega
kölluð, var fædd í Garðinum. For-
eldrar hennar voru hjónin Jenný
Júlíusdóttir og Guðmundur Ei-
ríksson, sem bjuggu í Garðhúsum.
Þau eru bæði látin. Ásta ólst upp í
foreldrahúsum, en að barnaskóla-
I námi loknu stundaði hún nám við
Laugarvatnsskóla og lauk þaðan
gagnfræðaprófi. Nokkru síðar
gekk hún að eiga Hörð Sumarliða-
son frá Meiðastöðum í Garði.
Eignuðust þau þrjár dætur. Elst
þeirra er Jenný, kennari við
Gerðaskóla, gift Richard Woo-
head, síðan kemur Oddný, kennari
og búsett að Laugalandi í Holtum,
gift Eiríki Hermannssyni, og
Dágný, sem starfar á dvalarheim-
ili aldraðra á Dalvík, gift Árna
Þór Snorrasyni.
Á uppvaxtarárum sínum tók
Ásta mikinn þátt í félagslífi í
Garðinum, iðkaði íþróttir, aðal-
lega handknattleik, starfaði í
bindindishreyfingunni og gaf sig
mjög að leiklist.
Átti sú grein mjög vel við Ástu
og þá braut langaði hana reyndar
mjög til að halda út á þótt af því
yrði ekki, enda blasti alvara lífs-
ins fljótt við. Þau hjónin byggðu
sér hús í Garðinum, en fluttust
innan fárra ára vestur á Hellis-
sand þar sem þau bjuggu í sex ár,
eða til ársins 1966 að þau fluttu
aftur suður í Garð í sama húsið,
Björkina, og þau höfðu áður búið í.
Skömmu eftir komuna í Garð-
inn varð breyting á högum Ástu.
Þau hjón slitu samvistum og hún
fór að vinna úti og bjó með dætr-
um sínum, þar til þær festu ráð
sitt og hófu sinn búskap. Starfaði
Ásta fyrst hjá þeim Kothúsafeðg-
um, Sveinbirni Árnasyni og Gunn-
ari, í fiskverkunarstöð þeirra.
Valdist hún fljótt til verkstjórnar,
enda bæði samvizkusöm og verk-
séð. Seinustu árin starfaði hún hjá
íslenzkum markaði á Keflavíkur-
Kveðjuorð:
Guðmundur Birgir
Valdimarsson
Fæddur 14. september 1921
Dáinn 23. nóvember 1982
Hversu dýrmæt er miskunn þín.
Ó, Guð, mannanna börn leita hæl-
is í skugga vængja þinna. Því að
hjá þér er uppspretta lífsins og í
þínu ljósi sjáum vér ljós. (Sálm.
36.8.10).
Birgir mágur minn er látinn.
Það skeði svo snögglega. „Þegar
kallið kemur, kaupir sér enginn
frí.“ Eg mun ekki rekja æviferil
Birgis hér, en í fáum orðum langar
mig til að þakka honum fyrir þá
góðvild og hjálpsemi sem hann
ætíð sýndi mér og fjölskyldu
minni og sérstaklega vil ég þakka
honum það að hann tendraði jóla-
og nýársljósið á leiði foreldra
minna síðan þau voru kvödd héðan
úr þessum heimi. Hann er nú bú-
inn að hitta þau og aðra ástvini
sína sem farnir eru héðan á und-
an.
Megi fjölskyldan öll hafa styrk
og trú um góða endurfundi.
Fari vinur minn í friði.
María
+
Þökkum auösynda samúö. tryggö og vinarhug viö andlát og útför
MAGNÚSAR ÓLAFSSONAR,
Hofteig 6, Reykjavík.
Níelsína Hákonardóttir,
Þóra Magnúsdóttir, Guöbrandur Valdimarsson,
Hákon Magnússon, Svanhildur Siguröardóttir,
Ásbjörg Magnúsdóttir, Björn Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
jarðarför
GUÐNAJÓNSSONAR
frá Jaðri,
Langageröi 15, Reykjavík.
Kristín Jónsdóttir,
börn, tengdabörn og
aörir aöstandendur.
+
Þökkum auösýnda samúð og hlýhug við fráfall eiginmanns míns,
fööur, sonar, tengdasonar, bróöur og mágs,
JÓHANNESAR J. FOSSDAL,
Blönduósi,
sem lést hinn 20. nóvember síöastliöinn. Bálför hans hefur fariö
fram í kyrrþey aö eigin ósk.
Fyrir hönd vandamanna, guö blessi ykkur öll,
Inga Dóra Konráðsdóttir.
+
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför móöur
minnar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
SIGRÚNAR PETURSDÓTTUR.
Eínar Sæmundsson, Guörún Jónsdóttir,
Ásbjörn Einarsson, Jóna Guóbrandsdóttir,
Sigrún E. Einarsdóttir, Gunnar Guömundsson,
og barnabarnabörn.
flugvelli sem vaktstjóri, eða þar til
kraftar hennar þrutu fyrir nokkr-
um vikum. Á báðum þessum stöð-
um ávann hún sér traust og virð-
ingu samstarfsmanna sinna fyrir
dugnað og árvekni í starfi.
Ásta var ákaflega hreinskiptin
og fölskvalaus í samskiptum sín-
um við fólk. Sagði meiningu sína
umbúðalaust, en gætti þess jafnan
að særa ekki neinn. Gamansemi
var mjög ríkur þáttur í fari henn-
ar og hún hafði skemmtilega frá-
sagnarhæfileika, en var aldrei
rætin. Hún gat aftur á móti verið
hörð í horn að taka fyndist henni
að einhverjum ómaklega vegið.
Æskuvinum og félögum var hún
trölltrygg og missti aldrei sjónar
af þeim, þótt svo hópurinn tvístr-
aðist um um lönd og álfur. Tákn-
rænt fyrir trygglyndi hennar er sú
vinátta sem tókst með henni og
Lilju Eylands, en þær kynntust
þegar séra Valdimar Eylands
þjónaði á Útskálum 1947—1948.
Alla tíð síðan eftir að Lilja fluttist
aftur vestur um haf til Kanada
var Ásta í nánu sambandi við fjöl-
skyldu hennar og heimsótti hana
þegar efni leyfðu. Hinsta förin var
farin í ágúst sl.
Fyrir næstum áratug kenndi
Ásta sér þess sjúkdóms, sem varð
henni að aldurtila. Hvað eftir ann-
að gekkst hún undir skurðaðgerðir
og þjáningarfullar meðferðir og
hvað eftir annað var henni ekki
hugað líf. Ávallt komst hún af
sjúkrabeðinum og hóf sín störf
eins fljótt og kraftar leyfðu,
kannski stundum of fljótt að
manni fannst, en hún mátti ekki
til þess hugsa að verða iðjulaus.
Svo mikij var vinnusemin.
Þótt Ástu væri ljóst að við
næstum ólæknandi mein væri að
ræða, þá æðraðist hún aldrei og
lét engan ótta í Ijós eða trega,
heldur veitti þá mótspyrnu sem
andlegt og líkamlegt þrek leyfði
og það hafði hún í ríkara mæli en
flesta mun hafa órað fyrir. Hún
var ávallt hress og kát í viðmóti og
lét engan bilbug á sér finna, þar
til fyrir nokkrum vikum að hún
sagði að ferðirnar vestur yrðu ekki
fleiri, önnur ferð og lengri væri
framundan. Og nú er hún öll.
Um leið og ég þakka Ástu, sem í
dag er til moldar borin frá Út-
skálakirkju, fyrir viðkynninguna
gegnum árin, hef ég verið beðinn
að flytja samúðarkveðjur frá Lilju
Eylands og fjölskyldu í Kanada.
Magnús Gíslason
Hún Ásta er dáin, hversu flatt
kom þessi fregn upp á okkur, það
var eins og hún hefði allt í einu
skipt um skoðun, ákveðið að
standa ekki lengur í þessari bar-
áttu. Og eins og allt sem hún sagði
og gerði var það ákveðið og tæpi-
tungulaust.
Ásta var kona sem ekki bar til-
finningar sínar á torg, en ekki er
þar með sagt að hún hafi ekki
fundið til eins og aðrir. Oft sótti
hún vinnu með aðdáunarverðum
dugnaði, þó vitað væri að hún
gengi ekki alltaf heil til skógar.
Ásta var ákaflega hreinlynd og
hreinskiptin kona, sem kom til
dyranna eins og hún var klædd.
Hún átti virðingu og vináttu
okkar allra sem með henni unn-
um. Megi góður Guð helga minn-
ingu Agnesar Ástu Guðmunds-
dóttur í hjörtum ástvina hennar,
með innilegri samúð.
Samstarfsfólk
fsl. markaði hf.
Keflavíkurflugvelli.