Morgunblaðið - 30.11.1986, Blaðsíða 9

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. NÓVEMBER 1986
C 9
SKIPHOLTI 17A. SÍMI 12323
T ryggingarmál-
in voðalegur
frumskógur
Rætt við Ragnheiði
Ólafsdóttur og Björgvin
Guðjónsson.
Reiðtygi sem Björgvin hefur unnið.
Höfðar til
.fólks í öllum
starfsgreinum!
Hjónin Ragnheiður Olafsdóttir og Björgvin Guðjónsson ásamt dóttursyni
sínum, Gísia.
heiður og Björgvin séu sest í
helgan stein. Bæði vinna þau að
hluta til utan heimilis og sinna
jafnframt ýmsu tómstundastarfi
heima. Ragnheiður saumar út og
gerir ýmsa aðra handavinnu en
Björgvin hefur vinnustofu í gömlu
eídhúsi í kjallaranum þar sem
hann býr til beisli og önnur reið-
tygi, kveðst hafa farið að dunda
við þetta þegar hann hætti að
vinna fulla vinnu. Ragnheiður var
mikið í félagsstarfi í fjölda ára
en hætti eftir að kirkjan í Þorláks-
höfn var fullbyggð. Þegar við
kvöddum þessi ágætu hjón sagði
Ragnheiður að skilnaði að.mér
væri óhætt að hafa það eftir
henni að þau hjón hefðu ofan af
fyrir sér. Það væri óhætt um það.
Texti: Guðrún Guðlaugsdóttir
Gísla. Björgvin segir mér að hor
um hafi fundist námskeiði
ágætt og að hann hafi þar fengi
upplýsingar um margt, sem eki
veiti af, því ekki séu upplýsinga
af því taginu færðar fólki á silfui
fati, svona yfirleitt.
Þau hjón segjast ekki haf
sótt formlega um að komast im
á nýtt heimili fyrir aldraða, ser
á að fara að byggja í Þorlákí
höfn. Þau ætla að sjá til hvo
þau geti ekki fengið sér litla íbú
og heimilisaðstoð. Raunar æt
uðu þau hjon að flytja frá Þorláki
höfn fyrir nokkrum árum og þes
vegna hætti Ragnheiöur að vei
fréttaritari Morgunblaðsins sei
hún hafði áður verið. En mar(
fer öðruvísi en ætlað er, þeii
tókst ekki að selja húsið sitt þ
og ákváðu svo að vera um kyrrt.
Þau segja mér að ekki s
margt gamalt fólk á Þorlákshöfi
Þar sé reyndar að verða til gan
alt fólk þar um þessar mundi
þeir sem fyrsti komu á staðin
og voru þá á góðum aldri. Ragi
heiður lætur þess getið að sen
ætli átta af þeim fimmtán sei
voru saman á námskeiðinu ui
undirbúning fyrir ellina, ásarr
nokkrum öðrum öldruðum, a
fara saman í leikhús. Þessa huc
mynd segir hún hafa sprottið up
úr námskeiðinu ásamt fleiru.
Því fer víðs fjarri að þau Ragr

júní árið 1959. „Við bjuggum
áður í sveit, fluttum frá Dufþaks-
holti í Hvolhreppi. Maðurinn
minn, Björgvin Guðjónsson var
búinn að vera hér í netavinnu á
veturna á vertíðum. Mér fannst
eðlilegast að ég færi hingað Ifka
og ég hef ekki séð eftir því einn
dag. Fólk sem flutti hingað gat
ekki búist við að velta sér í vel-
lystingum. Hér var unnið myrkr-
ana á milli meðan verið var að
byggja staðinn upp, en ég var
hraust og mér hefur liðið hér
vel. Ég hef smám saman verið
að minnka við mig vinnu og svo-
lítið höfum við undirbúið okkur
undir ellina. Ég hef raunar gælt
við það í gegnum árið að gera
þá það sem ég vil, og hef hlakk-
að til.“
Rétt í þessu hefur Björgvin,
maður Ragnheiðar.gengið í stofu
ásamt dóttursyni þeirra hjóna,
BAÐMO™N
SETT
Gerð Martin 100% bómull
Utin hvftur, drapp, bleikur, rauður, gulur, grár og blár.
2ja stykkja sett kr. 1.670.-
3ja stykkja sett kr. 2.410.-
motta 70 x 120 kr. 1.880.-
kringlótt motta kr. 1.730.-
Tilvalin jólagjöf

GLUGGATJOED
IÞorlákshöfn var fyrir eigi
alllöngu haldið námskeið
fyrir aldrað fólk á vegum
Menningar og fræðslu-
samband alþýðu, undir
stjórn þeirra Onnu Jóns-
dóttur, Jónu Eggerts-
dóttur og Sigurrósar
Sigurðardóttur félagsráðgjafa.
Blaðamaður Morgunblaðsins
gerði sér ferð til Þorlákshafnar
til þess að ræða við hjónin Ragn-
heiði Olafsdóttur og Björgvin
Guðjónsson sem voru meðal
þátttakenda á námskeiðinu. Þau
Ragnheiður og Björgvin eiga fal-
legt heimili að Egilsbraut 22.
Þegar mig ber að garði er þar
nánast festlegt, ef svo má segja.
Stofan er hlýleg og jólarós á sófa-
borðinu. Margir litlir lampar
bregða Ijóma á alls kyns skraut-
muni og útsaum. Það vottar fyrir
ilmvatnslykt í andrúminu, hún er
ekki sterk, rétt að hún lyfti ímynd-
unaraflinu aðeins á kreik og ekki
spillir að Ijúf tónlist leikur í eyrum.
Á stofuborðinu eru gestabækur,
ofan á þeim trjónar Spámaður
Kahlil Gibran í rauðu skinnbandi.
Vandamál ellinnar virðast víðs
fjarri í þessu andrúmslofti svo
og fiskvinnslan, en innan hennar
eru þau störf sem fólki hér í
Þorlákshöfn helst býðst að vinna.
En lífið er jafnan fullt af andstæð-
um og þversögnum.
Húsfreyjan á heimilinu sest á
móti mér alvarleg í bragði og
segir mér að á námskeiði þeirra
Önnu, Jónu og Sigurrósar hafi
verið komið inn á margt sem
brennur á gömlu fólki. „Mér
finnst þessi tryggingarmál voða-
legur frumskógur sem ég get
reyndar frekar grynnt í eftir nám-
skeiðið," segir hún. „Ég var t.d.
mjög óhress með minn lífeyris-
sjóð. Ég fæ 1700 krónur á
mánuði og vildi vita af hverju ég
gæti ekki sótt um viðbót. Það
reyndist vera vegna þess að ég
er fædd 1915 en ekki 1914. Þó
ég sé óttalegur forngripur þá
munar það samt því.“ Þó Ragn-
heiður taki svo til orða um sjálfa
sig, þá þykja tæp 72 ár ekki hár
aldur í dag, ekki síst þegar fólk
ber þau með slíkum léttleika sem
hún gerir.
Ragnheiður segir mér að hún
hafi búið í Þorlákshöfn síðan í