Morgunblaðið - 15.01.1993, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. JANÚAR 1993
„JJann, cr ckJö. hljóbfaera.leikarL.
Þetta, er nýja heymartaeJáb hans''
Mundu: Ég átti ekki því
láni að fagna að njóta
minnar eigin tilsagnar,
eins og þú!
HÖGNI HREKKVlSI
JltargtittI>I*frifc
BRÉF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Vanhæfur verkalýðsleiðtogi
Frá Arna Þór Sigurðssyni:
í KJÖLFAR efnahagsráðstafana rík-
isstjómarinnar og þeirrar kjara-
skerðingar sem þeim fylgdi hafa
verkalýðsfélögin, hvert á fætur öðru,
séð sig knúin til að segja upp gild-
andi kjarasamningum. Þing Alþýðu-
sambands íslands, sem haldið var á
Akureyri í nóvemberlok sl., sam-
þykkti áskorun til aðildarfélaga sinna
um að segja upp samningum og á
þinginu var efnahagsráðstöfununum
harðlega mótmælt.
Það skýtur því vægast sagt
skökku við þegar forystumenn í
verkalýðshreyfingunni halda því
fram í fjölmiðlum að vaxtahækkunin
um áramótin sé svo lítil í saman-
burði við þegar fram komna kjara-
skerðingu að ekki sé ástæða til að
amast við henni. Þetta kom fram hjá
Magnúsi Geirssyni, formanni Rafiðn-
aðarsambandsins, miðstjómarmanni
í Alþýðusambandinu og síðast en
ekki síst bankaráðsmanni í íslands-
banka, í Tímanum miðvikudaginn 6.
janúar sl. Þessi verkalýðsleiðtogi tel-
ur sem sagt ekkert athugavert við
það að taka þátt í að ákveða vaxta-
hækkun sem skerðir kjör almennings
í landinu á þeirri forsendu að kjara-
skerðingin sem þegar er orðin sé svo
mikil að það muni nú ekki um örlitla
vaxtahækkun! Sökum þess að ríkis-
stjómin hefur skert kjör almennings
stórlega er allt í lagi að halda áfram
að skerða þau örlítið meira — eða
hvað? Þetta er röksemdafærsla
Magnúsar Geirssonar. Svo segist
þessi sami maður vera að veija hags-
muni þeirra sem standa að Eignar-
haldsfélagi Alþýðubankans, þ.e. al-
mennings í landinu og lífeyrissjóð-
anna. Magnús lítur greinilega ekki á
það sem hlutverk sitt að gæta hags-
muna okkar sem eigum tiltölulega
lítinn hlut í Alþýðubankanum, heldur
hinna fjársterku lífeyrissjóða. Hér
er að mínu mati á ferðinni svo ótrú-
leg afstaða að forystumenn Alþýðu-
sambandsins verða að svara því hvort
þetta séu þær áherslur sem þeir vilja
leggja og hvað sé nú orðið um kröf-
una um vaxtalækkun. Er hún nú
gleymd og grafin eða eru hagsmunir
Islandsbanka mikilvægari afkomu
heimilanna í iandinu?
Tvöfeldnin sem hér ræður ríkjum
sýnir svo ekki verður um villst að
þeir sem taka að sér trúnaðarstörf
fyrir verkalýðshreyfinguna geta ekki
og mega ekki vera í hagsmunagæslu
annars staðar í samfélaginu — og
skiptir þá engu þótt það sé undir því
yfirskini að verið sé að veija hags-
muni lífeyrissjóðanna og þar með líf-
eyrisþeganna í nútíð og framtíð. Eða
hvemig ætlar Magnús Geirsson að
fá umbjóðendur sína í Alþýðusam-
bandinu og annað launafólk til að
trúa því að til þess að ávaxta fé líf-
eyrissjóðanna verði enn að auka kja-
raskerðinguna sem maður hélt að
væri nóg fyrir? Þessi maður er ekki
sannfærandi talsmaður almenns
launafólks og ætti því, úr því að
bankaráðsstóllinn er svona mjúkur
og þægilegur, að láta sig hverfa úr
miðstjóm Alþýðusambandsins hið
snarasta.
Til að bæta gráu ofan á svart leyf-
ir Magnús sér að líkja Islandsbanka
við Guð almáttugan og er þá gengið
býsna langt í sjálfselskunni Hér hlýt-
ur að vera verðugt verkefni fyrir
geistlega leiðtoga þjóðarinnar því
varla má guðlast af þessum toga
vera óátalið — eða hvað?
ÁRNI ÞÓR SIGURÐSSON,
Meistaravöllum 13,
Reykjavík.
Flug o g fridur
Frá Friðrik Asmundssyni Brekkan
í gegnum árin hafa auglýsingar
ferðaaðila birzt okkur þess efnis að
alla skapaða hluti væri hægt að
tengja við flug út úr landinu. Flug
og bfll, flug og hestur, flug og íbúð
og svo framvegis.
Bara að kaupa flugfarseðil og
aðlaga hann síðan óskum og draum-
um hvers og eins.
Margir hafa leigt bíl á meginlandi
Evrópu og ekið um mörg lönd og
hefur það væntanlega verið draumur
íjölmargra að gera svo einnig á þessu
ári og halda þá á vit hinna nýju
strauma og „frelsisvinda" sem blása
um Austur-Evrópu.
En nú lítur dæmið ekki eins
skemmtilega út og í fyrra. Nú eru
pólitísku timburmennimir komnir og
alvaran tekin við. Það var alls ekki
eins gott og menn héldu að járntjald-
ið svonefnda skyldi falla. Nú em
milljónir manna og jafnvel tugmillj-
ónir manna sem áður vom austan
megin að krefjast þess að fá hluta
af velmegunarkökunni, sem við höf-
um verið að baka hér vestanmegin
á undanfömum áratugum. Menn
pakka saman föggum sínum og halda
hingað í „okkar“ hluta heimsins með
háar vonir.
Velferðarkerfmu er ógnað og allir
verða hræddir um vinnuna sína mitt
í öllu atvinnuleysinu þannig að
spenna eykst.
Öfgahópar em endurvaktir til
vamar ríkjandi kerfí og glæpir ýmiss
konar fylgja í kjölfarið á brotnum
draumum.
Einu sinni var hægt að aka nokk-
urn veginn óáreittur um austantjald-
slöndin og fyrrverandi Sovétríkin
vegna þess að kommúnistastjómin
var það ströng að enginn komst upp
með neina glæpi, hvað þá glæpi gegn
ferðamönnum. Nú er þetta því miður
þannig að ef þú ferð á eigin bíl eða
bflaleigubíl um þessi fyrmefndu aust-
antjaldslönd, þá mega menn eiga von
á því að bíllinn sé grýttur, öllu laus-
legu stolið af honum og eru þá dekk
og felgur þar með talin og jafnvel
öllum bflnum og því sem í honum er.
Haldi maður sunnar á bóginn eða
austar en Pólland, þá er ekið um
spennu- eða styijaldarsvæði. Það er
sorglegt til þess að vita að spilin
skuli hafa verið spiluð þánnig að
draumamir um að aka um fallegar
byggðir Austur-Evrópu geti ekki
rætzt vegna vanþroska og skilnings-
leysis mannkyns á framþróun. Millj-
örðum er eytt í að setja menn á tungl-
ið en litlu er eytt í að koma mannkyn-
inu niður á jörðina.
Flug, bíll og vélbyssa, er það fram-
tíðin?
FRIÐRIK ÁSMUNDSSON
BREKKAN,
Fálkagötu 30,
Reykjavík.
Víkverji skrifar
Ungur maður, sem fékk bílpróf
fyrir tveimur árum, þegar
hann varð 17 ára, stóð frammi fyr-
ir því að þurfa að endurnýja öku-
skírteini sitt í fyrsta sinni, þar sem
skírteini fyrir unga ökumenn er
aðeins gefið út til 2ja ára. Þegar
hann kom á lögreglustöðina og
ætlaði að endurnýja var honum
sagt að hann þyrfti að koma með
nýjar myndir af sér. Tveggja ára
gömul mynd var greinilega ekki
nægilega góð af piltinum, þótt hann
liti nákvæmlega eins út nú og fyrir
tveimur árum.
Þetta hefði í raun ekki verið í
frásögur færandi, ef nýja skírteinið,
sem hann fékk í hendur hefði ekki
haft 51 árs gildistíma. Það gildir
sem sé til ársins 2043 eða þar til
pilturinn verður sjötugur. Það kæmi
því Víkveija ekki á óvart að piltur-
inn verði harla óþekkjanlegur á
nýju myndinni eftir rúma hálfa öld
og því sér Víkveiji ekki neina skyn-
semi í þessari kröfu lögreglustjóra-
embættisins um nýja myndatöku
frá framhaldsskólapilti, sem hefur
nóg við peningana að gera annað
en eyða þeim í myndatökur. í raun
er þessi krafa bæði hlægileg og
vitlaus og er ekki til þess að auka
virðingu fyrir embættinu, því að rök
fyrir henni eru harla léttvæg.
xxx
Rétt eftir áramótin keypti kunn-
ingi Víkveija nautahakk í
Miklagarði. Hakkið, sem hann sagði
að hefði verið orðið brúnt á lit, bar
merkinguna um pökkun 3. janúar
1993, en þegar hann kom heim og
ætlaði að fara að matreiða hakkið,
tók kunninginn eftir því að undir
límmiðanum var annar límmiði og
á honum stóð 27. desember 1992.
Pakkinn hafði á milli þessara dag-
setninga rýrnað um 5 grömm eða
úr 630 g í 625 g og hafði verðið
lækkað á þessum tíma um 3 krónur.
Þegar kunninginn gerði athuga-
semd við þessa merkingu í verzl-
unninni var honum tjáð að um mis-
tök hafi verið að ræða við fyrstu
dagstimplun, gleymst hefði að
breyta dagsetningunni á fyrri mið-
anum, þegar pökkunin fór fram 3.
janúar. Hins vegar var ekki gefin
skýring á því að pakkinn léttist á
milli þessara tveggja vigtuna.
A XXX
Islendingur, sem býr í Danmörku,
Guðmundur Þórðarson, skrifaði
Víkveija nýlega bréf og kvaðst
furðu lostinn yfir verði á lömpum,
sem hann hafi séð auglýst í Morg-
unblaðinu frá fyrirtækinu IKEA.
Hann kvaðst hafa keypt nákvæm-
lega eins lampa í IKEA Tástrup,
svo og Ijósker og niðurstaða hans
væri að verðið hjá IKEA í Reykja-
vík hlyti að vera einhver misskiln-
ingur. Guðmundur segist hafa
keypt borðlampa af gerðinni Gross
fyrir 159 danskar krónur eða 1.622
krónur í Tástrup, en sami lampinn
sé auglýstur á 6.400 krónur í aug-
lýsingunni í Morgunblaðinu. Þá
keypti hann einnig ljósker, brass,
fyrir 129 krónur danskar eða fyrir
1.316 krónur og sams konar ljósker
hafí verið auglýst í áðurnefndri
auglýsingu á 2.480 krónur í IKEA
í Reykjavík. Samkvæmt þessum
tölum er lampinn 295% dýrari hér-
lendis en í Danmörku og Ijóskerið
88% dýrara hér en ytra.