Skírnir - 01.04.1910, Qupperneq 72

168
Úr ferðasögu.
verið unun að líta, því að saga Parísarborgar er blóðí
drifin mjög og auðug að hryðjuverkum. Nötre Dame
kirkjan stendur á eyju í Signu, þar sem endur fyrir löngu
var fyrsti vísir Parísarborgar; þar var auðveldast að kom-
ast yfir ána, en þó var þar betra vígi en á árbökkunum.
Þarna stóð kirkja, er norrænir víkingar héldu langskipum
sínum uppeftir Signu og herjuðu á París, og löngu áður
mun á þessum sama stað hafa verið heiðið hof.
Victor Hugo hefir víðfrægt Frúarkirkju í alkunnrí
skáldsögu, og með undarlegum minningarþunga horfir
steinandlit hennar yfir borgina framundan. En svo svip-
mikil sem Frúarkirkja þessi er hið ytra, þá virtist hún
að innansýn tilkomulitil hjá dómkirkjunni í Mílano.
3.
Ekki virtist mér umferðin í París jafn fossandi í öll-
um götum eins og í Berlín. En þó var með köflum, á
þeirri leið, sem auðfólkið fer til Boulogneskógarins, meiri
fjöldi af bifreiðum en eg sá nokkurs staðar í Berlín eða
jafnvel í Lundúnura. I Avenue des Champs Elysées sá
eg einu sinni hérumbil 130 bifreiðar þjóta framhjá á 5
mínútum, auk fjölda annara vagna. En vitanlega er hætt
við að eitthvað misteljist þar sem bifreiðarnar koma brun-
andi með flughraða, og stundum margar í senn.
Eg geng í hægðum mínum eftir sumum fjölförnustu
götunum og horfi á andlitin og umferðina. Andlit manns,
það er æfisaga bans, ef menn kynnu að lesa, og eigi ein-
ungis hans sjálfs, heldur einnig forfeðra hans. Einstöku
sinnum bregður fyrir einhverju afgerfi að fegurð, karl-
kyns eða kvenkyns, eða þá að ófrýnileik, mönnum og
konum, sviplikum því, sem mætti hugsa sér verstu ill-
virkja. En raunar er nú varlega dæmandi þar; það er
ekki altaf sem litur deilir kosti, og það sem menn kalla
illmannlegan svip er oft á þeim sem finna eitthvað til,
en góðmannlegur svipur á hinum sem líður vel, þó að
illmenni geti verið.
Kvenfólk í París er annálað fyrir smekkvísi í lát-