Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Blaðsíða 38

3«
búinn að leggja undir sig öll löndin, að svo miklu
leyti, sem þau þá voru kunn, frá Dónármynnum norðan-
verðum, þar sem áin fellur í Svartahafið, alt til Eystra-
salts. Undir Valentiniani og Valens keisurum lenti
Jörmunreki saman við Rómverja. þ>ótt honum veitti
heldur miður, komst aptur friður á milli hans og Róm-
verja, og lifði Jörmunrekur síðan í góðu yfirlæti og hárri
elli með makt'og miklu veldi, þegar þeir Hamdir og
Sörli af Roxólana—gotneskum eða rússneskum—þjóð-
flokki, sóktu hann heim, til þess að hefna Svanhildar
systur sinnar, drápu margt manna fyrir honum — yfir
drykkjuborðum, segja Hamdismál og Bragi skáld hinn
gamli1, — og kumluðu sjálfan hann, en voru sjálfir
drepnir:
f>ar féll Serli
at salar gafli
En Hamdir hné
at húsbaki-----Hamdismál, 32.
Sárin greru illa á gömlum manni — Jörmunrekur
var þá noára gamall — og var hann þvi bæðihrum-
ur og örkumlaður, er Húnar, undir forustu Balamírs2,
komu austan að (374—375) yfirWolgu og réðust fyrst
á Alana, er höfðu stöðvar sínar milli Wolga og Vana-
1) Bragi hinn gamli þáði að gjöf af Ragnari loðbrók skjöld,
sem á var fáð fall þeirra Hamdis og Sörla í höll Jörmunreks,
og má af því ráða, að sú viðureign hafi verið einn af hinum
frægustu viðburðum fornsögunnar:
Knátti áður við illan
Jörmunrekur at vakna
meður dreyrfár dróttir
draum í sverða flaumi--
þá er hrafnbláir hefndu
harma Erps of barmar. o. s. frv.
2) Jornandes er sá eini höfundur, sem tilgreinir nafnið,
er raunar virðist vera gotneskt, eins og Ricimer, Theodemir
(þjóðmar eða þcttmar), Valamir o. fl., og er ekki óhugsan-
legt, að Húnar hafi haft gotneskan höfðingja.