Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Blaðsíða 58

um. f’eg'ar Vigilas fór á stað, hafði hann tal af Ede-
koni, og lét Edekon þá svo við hann, sem hann að-
eins biði eptir nægu fé til þess að geta borið það und-
ir varðmenn Atla, og mundi hann þá, áður en á löngu
liði, sjá sér færi á að efna heit sitt og fyrirkoma Atla.
Með það fór Vigilas, sókti þau umgetnu ioo pund
gulls til Miklagarðs, tók son sinn með sér til baka og
hvarf aptur í herbúðir Atla. En er þar kom, þá varð
hann þess fyrst algjörlega vís, hversu illa þeir höfðu
á hann leikið, Edekon og Atli. Var hann óðar hand-
tekinn ásamt syni sínum og píndur til sagna; hótaði
Atli að láta brytja son hans niður fyrir augum hans,
nema hann meðgengi. Sagði Vigilas þá upp alla sög-
una. Ekki virti Atli sig til að hegna Vigilasi með
öðru en því, að hann lét son hans fara til Miklagarðs
eptir öðrum 100 pundum gulls í viðbót, í lausnargjalds
skyni fyrir Vigilas, svo að Atli þannig hafði alls 200
pund gulls (kr. 144000) upp úr þessu banatilræði, auk
þeirra nýju saka, sem hann fyrir þetta fékk við stól-
konunginn, og sem hann ætið hafði lag á að græða
á. Enda vildi hann, eins og rétt var, láta hefndina
koma niður á hærra og maklegra stað. Sendi hann
á ný þá Esla og Orestes—Berekur var farinn á undan,
en helzt lítur út fyrir, að Atli hafi ekki alls kostar
trúað Edekoni—til Miklagarðs. Er þeir komu fyrir
keisarann, hafði Orestes um háls hangandi sama pung-
inn, sem svikasjóðurinn hafði verið í fólginn, og lagði
þegar þá spurningu fyrir Chrysaphíus gelding, er stóð
fyrir hásæti stólkonungs, hvort hann þekti budduna.
En—Esla, sem var þeirra tignari, ávarpaði Theodosíus
á þessa leið ;
„Theodosíus er af göfgu og góðu foreldri kom-
inn; svo er og Atli, og hefir hann með afreksverkum
sínum haldið uppi þeim heiðri, er hann tók í arf eptir
Mundjuk föður sinn, Aptur á mót hefir Theodosíus