Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Blaðsíða 127
127
VI. Fimtardómr, stjórnarskipun íslands fullger. VII.
Ályktarorð.
Til sönnunar ályktunum sínum tilfœrir höfundr-
inn neðanmáls orðréttar greinir eða kafla úr sögum
og lögbókum, og til þess að sýna, hvé mikinn fjölda
bóka hann hefir notað, tilfœri eg nöfn bókanna i
stafrófsröð, enn vil eigi ábyrgjast að nafnatalið sé
fullkomið. Bœkrnar eru þessar : Bandamanna saga,
Bárðar s. Snæfellsáss, Broddhelga s. (eða réttara, út-
dráttr úr henni í Múllers Sagabibliothek), Droplaugar-
sona s., hin skemmri og hin lengri (hin síðari er enn
óprentuð), Egils s., Eiðsifjaþings lög, Eyrbyggja s.,
Eldri Borgarþings lög, Fagrskinna, Flateyjarbók,
Fornaldar sögur, Fornmanna sögur, Frostaþingslög,
Færeyinga s., Grágás á Konungsbók, Grágás á Stað-
arhólsbók, Gulaþingslög, Gunnars s. Keldugnúpsfífls,
Gunnlaugs s. ormstungu, Grettis s., Hávarðar s. ís-
firðings, Heiðarvíga s., Hrafnkels s., Hœnsa-þóris s.,
Kjalnesinga s., Kristinn réttr hinn gamli, ísleifs þáttr,
íslendingabók Ara hins fróða, íslenzkir annálar, Land-
námabók, Landslög Magnúss lagabœtis, Laxdœla s.,
Ljósvetninga s., Njáls s., Orkneyinga s., Reykdœla s.,
Snorra Edda, Sturlunga s., Svarfdœla s., Valla-Ljóts
s., Vatnsdœla s., Vígaglúms s., þjóðrekr munkr
(Theodricus monachus), þórðar s. hreðu, þorfinns s.
karlsefnis.
Síðari tíma höfundar, sem til er vitnað, eru eigi
teknir með; eigi heldr nöfn á fornum sœnskum lögum.
Nafnatal þetta sýnir, að Maurer hefir þekt og notað
nálega alt, sem út hafði verið gefið árið 1852. Að eins
virðist hann eigi hafa notað Vápnfirðinga sögu (með þætti
af þ>orsteini hvíta, þorsteini Stangarhogg og Brandkrossa
þætti), sem þó er prentuð 1848. Hann segir nefnilega
á bls. 7436: „Enn fremr kemr Steinvör hofgyðja fyrir
í Brodd-Helga sögu eftir því sem Muller segir í