Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Blaðsíða 75

75
fór nú aðra leið, nokkuð vestar, um nórisku Alpaskörð-
in, með því hann óttaðist, að her Marcians keisara, sem
hann þá vissi að kominn var inn í Pannioníu, mundi
verða fyrir sér, ef hann færi til baka sömu leið, og
hann var kominn, um júlisku hálsana. Auðsén er fyrir-
ætlun Aetiusar; hann hefir ætlað að tefja fyrir Atla í
Norður-Ítalíu, þangað til Marcianus og hans her væri
kominn að austan aptan að Húnum, og hefir þá átt
að kreppa Atla inni milli tveggja elda. En — óvit og
þrekleysi Valentinians fór með þetta viturlega ráð, og
Atli slapp í annað sinn undan Aetiusi. Á heimleið-
inni brendi Atli margar borgir, þar á meðal Augusta
(Augsborg). En er Marcianus frétti, að friður væri á
kominn milli Vestur-Rómverja og Húna, hvarf hann
aptur til Miklagarðs; enginn hirti um, að ráðast á
Atla að nauðsynjalausu. Sendust þeir að eins heit-
ingar á.
Veturinn 453 sat Atli, að vanda, um kyrt á Dón-
árbökkum. Sér til dægrastyttingar, ellegar af ein-
hverjum pólitiskum orsökum, tók hann sér nýja konu ;
þó var það ekki Honoría keisarasystir, heldur var
hún af gauzku eða norrænu kyni, óvist hvers konungs
dóttir, hvort hann hét Ghibik, Gjúki, eða hvað hann
hét. Konan hét, að sögn Priscusar og Jornandesar,
Ildiko. Vill Thierry gjöra úr því nafni Hildigunnur,
eins og Svanhildi úr Swaniel. En hvað sem um það
er, þá hélt Atli í þetta sinn mikið brullaup, með meiri
viðhöfn, en nokkru sinni áður. Húnsk og gotnesk
skáld keptu hverjir við aðra að viðfrægja brúðguma og
brúði; trúðar og loddarar skemtu mönnum, og var
drukkið hið fastasta. Atli var hinn glaðasti og drukk-
inn mjög'. Loks var gengið til svefns. En um morg-
1) Ejusque in nuptiis vuujna hilaritate resolutus. jVino
somnoque gravatus. — Jornandes, c. 49.