Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Page 64
6+
ána á ýmsum stöðum. Mikils þurfti með handa öðrum
eins fjölda, og sannaðist nú, „að grasið greri ekki, þar
sem hestur Atla hafði stigið hófi sínum“. Oð hann
nú með þessum hætti yfir þýzkaland, Belgíu og Frakk-
land hér um bil viðstöðulaust. Sá einasti af banda-
mönnum Rómverja, sem gjörði honum viðnám, var
Gondekar eða Gundaharius (Gunnar) Borgunda-konung-
ur, er réðist á austasta fiokk Húna á takmörkum Frakk-
lands og Svissaralands, en beið ósigur. Hélt Atli svo
áfram ferðinni, alt að staðnum Orléans (Genabum Au-
relianum), við ána Lygru (Loire), sem þá var mikil
borg og rammbyggileg. Sangipan Alanakonungur,
sem raunar var í þjónustu Rómverja, og einmitt hafði
landvarnarstöðvar sínar i og í kring um Orléans, hafði
bundizt í, að ofurgefa borgina í hendur Atla. En sú
ráðagjörð komst upp, og var borgin þvi víggirt enn
þá rammlegar. Biskup Orléans-búa, Aníanus, gekk
ágætlega fram, að hvetja horgarmenn til mótvarnar,
og gjörði Rómverjum og Aetiusi fleirum sinnum orð,
að koma sem fyrst, þeir mættu, til liðveizlu við borgina.
J>að dvaldi fyrir Aétius og Rómverjum, að þeir
vissu ógjörla, hvað Atli ætlaði sér, hvort ferðinni var
heitið til Ítalíu eða Gallíu, og hvort erindið var til
Rómverja eða Vestur-Gauta. Enda hafði Atli alla
leiðina frá landamærum Gallíu til Orléans látið sem hann
kæmi sem vinur Rómverja, og að hann ætti að eins
sakir við Vestur-Gauta. Vann hann það með slægð-
inni, að allir voru lítt viðbúnir, þegar loks varð upp-
skátt, hvert erindið var. f>ó hafði J>jóðrekur konung-
ur í Toulouse viðurbúnað aðtakaámóti Atla, efþang-
að kæmi, en minna var honum um, að fara að heim-
an til móts við Húna. Var vináttan milli Rómverja
og Vestur-Gauta ekki öðruvísi en svo, að hvorugum
tók niðrí sárt til annars, og gátu vel horft á. að bitið
í sverði Atla sljófgaðist á öðrum, áður en hann réðist