Tíminn - 01.06.1974, Blaðsíða 4

4
TÍMINN
Laugardagur 1. júni 1974.
Er endurreisn landbúnaðarþjóðfélags
evrópubúum lífsnauðsyn?
ÞAÐ var ekki fyrr en á siðustu
öld, sem menn tóku að stunda
jarðrækt á visindalegan hátt. Allt
fram að þeim tima hafði hvers
konar jarðrækt farið fram eftir
hefðbundnum reglum, sem litlum
sem engum breytingum höfðu
tekið i hundruð, ef ekki þúsundir
ára.
Iðnbyltingin mikla leiddi til við-
tækra visindarannsúkna, sem
menn höfðu ekki látið sig dreyma
um áður, þ.á m. á sviði jarðrækt-
ar. Siðan hafa framfarirnar orðið
ótrúlegar.
En það segir ekki alla söguna.
Framfaririrnar hafa nefnilega
einkanlega átt sér stað i Evrópu,
Norður-Ameriku og Ástraliu.
Aðrir heimshlutar hafa að mestu
leyti orðið útundan.
Hin öra fólksfjölgun, sem engan
gat órað fyrir i byrjun aldarinnar,
kallar á skipulagða nýtingu jarð-
vegsins. Og þótt undarlegt megi
virðast, þarf ekki aðeins að lyfta
Grettistaki i þriðja heiminum,
heldur einnig I Evrópu.
Hinn öri vöxtur iðnaðarins i
kjölfar iðnbyltingarinnar bilnaði
hart á landbúnaði. Evrópumenn
flykktust úr sveitum til bæja og
borga, og i heilu héruðunum lagð-,
ist landbúnaður niður. Þess I stað
voru flutt inn matvæli frá öðrum
heimsálfum. Og það er raunar
gert enn þann dag i dag.
En matvælaskorturinn I þriðja
heiminum ætti að sannfæra menn
um, að ekki er langt i að Evrópu-
menn verði sjálfir að framleiða
ofan i sig fæðu. Til þess þarf stór-
kostlegt átak. Rækta þarf upp
jarðveginn viða um álfuna, og
gifurlegur fjöldi fólks verður að
hætta að vinna i iðnaði, en hefja
þess I stað landbúnaðarstörf.
Vissulega verður þetta ekki
gert á svipstundu. Endurbætur á
, ræktunarlandi taka sinn tima, og
vissulega þurfa Evrópumenn sinn
aðlögunartlma vegna allra þeirra
efnahagslegu breytinga, sem
„græn bylting” mun leiða af sér.
En ýmsir visindamenn eru
þeirrar skoðunar, að litill timi sé
til stefnu, jafnvel ekki nema ára-
tugur eða svo.
Söngvin fjölskylda
A fimmta hundrað fugla eru til
heimilis hjá Boris Simonov,
lækni i Tasjkent, og Raju, konu
hans: 18 tegundir páfagauka,
ótrúlega litskrúðugra 30
tegundir af finkum, kynstrin öll
af fulgum Úzbekistans, lyng-
hænur, fasanar, lævirkjar, og
svona mætti lengi telja, þvi að i
safni þeirra Simonov-hjóna eru
fuglar frá öllum álfum heims
nemá Suðurskautslandinu, en
mörgæsir þyldu tæplega hitann i
Tasjkent, sem getur farið upp i
40 stig og þar yfir.
Heima hjá Simonov er aldrei
hljótt, Allan guðslangan daginn
er sungið, kvakað, skrækt,
gaggað og krunkað, og fyrir
getur komið, að mannsrödd
heyrist bölva.
Boris Simonov man ekki
glöggt, hvenær hann eignaðist
fyrsta fuglinn. Þeir hafa
sveimað i kringum hann frá
bernsku. Faðir hans og afi
höfðu yndi af öllu kviku, og afi
hans fór oft með sonarson sinn
út i skógarkjarrið og lét hann
hlusta.
Raja og Boris kynntust, þegar
þau voru nemendur við lækna-
skólann i Tasjkent. Siðan hafa
þau búið undir sama þaki i 35 ár,
komið börnum sinum tveimur á
legg og bætt jafnt og þétt við
fuglasafnið. Nýlega var
samþykkt i borgarráði Tasjkent
að úthluta allri fjölskyldunni
tveggja hæða einbýlishúsi.
Margir hafa látið heillast af
tómstundagamni Simonovs
læknis. t náttúruverndarfélagi
borgarinnar hefur verið stofnuð
sérstök deild áhugamanna um
söng- og skrautfugla, og er
Simonov formaður
deildarinnar. 1 henni er fólk á
öllum aldri og úr ólikustu
sta rfsgreinum . Yngstu
félagarnir eru krakkar af
barnaheimili nr. 159, en það eru
börn starfsfólks jarðstrengj-
averksmiðju i Tasjkent. Á þessu
barnaheimili hefur að frum-
kvæði Simonovs, verið komið
upp gróðurreitum fyrir hverja
deild, þar sem fuglar og ýmis
smádýr eiga sér athvarf. Börnin
fá svo að fóðra og lita eftir
dýrunum. Barnaheimili þetta
þykir mjög til fyrirmyndar og
er oft sýnt, þegar farið er i
skoðunarferðir um borgina.
Boris Simonov hefur skrifað
þrjár bækur um fugla. Hann
varð fyrstur til að greina
visindalega skrautdúfur
Úzbekistans, og eftir hann hafa
birtst rit um ferðir farfugla frá
Suðaustur-Asiu, til norður-
héraða Asiu. Hann sér um
dýralifsþætti fyrir sjónvarpið,
sem eru afarvinsælir meðal
barna i Úzbekistan. Og hann
stendur i miklum bréfaskriftum
við fuglaskoðara viða um heim
— bréfin streyma til hans frá
Tékkóslóvakíu og Póllandi,
Rúmeniu og Vestur-Þýzkalandi,
Austurriki og Austur-Þýzka-
landi og viðar að.