Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1945, Blaðsíða 4

þeir hafa ánægju af að heimsækja og sem út á
við eiga að geta orðið þeim og þjóð þeirra til
sóma.
Landssamband íslenzkra útgerðarmanna hef-
ur þegar gefið 10 þús. krónur til myndunar sliks
heimilis í Fleetwood. Peningar þessir ásamt
vöxtum eru geymdir reiðubúnir í vörzlu Sjó-
mannadagsráðsins í Reykjavík, en enginn aðili
eða stofnun hefur enn gefið sig fram til að
hafa forgöngu í að framkvæma þessa mikils
verðu og bráðnauðsynlegu hugmynd. Það er
varla að búast við að hægt verði að hefjast
handa í þessum efnum nema með talsvert miklu
fé. Félagssamtök sjómanna ættu að leggja fram
peninga í þessu skyni ef þau mögulega gætu, en
um fram allt er það ríkisstjórnin og Álþingi
sem á að láta þetta mál til sín taka og veita það
fé sem á vantar til að hægt sé að stofna heimil-
ið og reka það með viðeigandi myndarbrag.
Sumir vilja ef til vill halda að nú sé þetta of
seint, en það er ekki rétt. Það er einmitt vafa-
samt að hægt hefði verið að koma þessu í fram-
kvæmd á viðeigandi hátt fyrr en nú, vegna örð-
ugleika á að fá nægilega gott fólk til að veita
slíku heimili forstöðu. Eins og gefur að skilja,
þarf vel að vanda til húsbændanna svo að þeir
njóti óskorðaðs trausts og virðingar bæði út á
við og inn á við.
Slíkt heimili þyrfti, fyrir utan húsnæði handa
húsbændunum, að hafa vistlega veitingastofu,
lestrarsal og bókageymslu í þjóðlegum og
þokkalegum stíl. 1 veitingastofunni þyrfti að
vera búr, ,,bar“ á „café-tarian“ vísu, þar sem
menn gætu fengið keypt ölföng og kaffi með
því að afgreiða sig sjálfir, til að spara heimilis-
fólkinu fyrirhöfn og þjónustu. Á þjóðlegum
hátíðisdögum svo sem á fullveldisdaginn og Sjó-
mannadaginn ætti að hafa snoturt boð, þar sem
boðið væri einhverjum af forráðamönnum bæj-
arins eða afgreiðslumönnum til að auka kynni
meðal þeirra og sjómannanna, sem gista bæinn;
einnig ætti sjómönnum að vera leyfilegt að
bjóða með sér gestum þegar þeir óska þess.
Sjómönnum verður frá byrjun að vera, það Ijóst,
að það er þeim sjálfum, sem ber að halda uppi
röð og reglu á heimilinu undir eftirliti hús-
bændanna, og það er enginn efi á því að þeir
munu gera það ef þeim fellur heimilið vcl í
geð, eins og þarf að vera.
Þott tslendingum hafi ekki enn tekizt að koma
úpp þannig heimili, þá hefur öðrum þjóðum tek-
izt það. Sérstaklega gætum vér í þessum efnum
tekið oss Hollendinga til fyrirmyndar. Þeir hafa
yfir stríðsárin haft sinn sérstaka „Nederlansche
Club“ í Lordstreet í Fleetwood, sem rekinn hef-
ur verið í sambandi við Holland House, hollenzkt
veitingahús á sama stað, sem nú er verið að
loka, vegna þess að Hollendingarnir eru að
hverfa heim til sín. Þetta Hollendinga heimili
hefur notið mikils álits og hefur verið hollenzku
fiskimönnunum gott athvarf yfir ófriðarárin.
Það vakti heldur ekki lítinn fögnuð þegar Júlí-
ana ríkiserfingi kom þangað í heimsókn í vetur
til að rabba við sjómennina.
Nú þegar hið vinalega Hollenzka heimili iief-
ur verið lagt níður, eigum vér Islendingar að
taka við og stofna veglegt heimili fyrir vora sjó-
menn; þeir eiga það meira en skilið að eitthvað
verði fyrir þá gert í þessum anda.
Vér eigum engan heimamarkað fyrir fisk-
inn, sem vér getum látið oss nægja eftir stríð-
ið, vér komumst ekki hjá því að sigla beint á
náðir hinna erlendu neytenda. Það er því nauð-
synlegt að skapa oss tryggan samastað 1 því
skyni.
Á þeim stöðum eigum vér að skapa fiskimönn-
unum sameiginlegt athvarf, með heimili fyri þá.
Hefjumst nú þegar handa með þetta fyrir aug-
um. Byrjum í Fleetwood.
I V esturhelmsblaSinu „Heimskringlu“, sem hingað
hefur borizt nýlega, er skýrt frá fisksikipi því, sem
Fiskimálanefnd iiefur fest kaup á í Ameríku. Ummæli
blaðsins fara hér á eftir:
„í Tocoma, Wash., var 27. júní togara lileypt af
stokkum, 85 feta löngum og gerðum af skipasmíðafé-
lagi í nefndri borg (Paeific Boat Building Co. of Tac-
oma). Var skipið skýrt af frú K. S. ThórÖarson, timu
varakonsúls Tslands í Seatle, Kolheins ThórðarSonar og
nefnt „Fanney“.
Skipið var smíðað fyrir ríkisstjóm íslands.
Undir eins og vélar skipsins hafa verið reyndar, l(;gg-
ur það af stað í ferðina til Islands, en vegalengdin um
Pannma-skurðinn er sögð 8,000 mílur. íslenzkur skip-
stjóri, Ingvar Einarsson liefur verið vestur á strönd
síðan í desember í vetur og hefur verið fyrir hönd
stjórnar Islands að kynna sér togaraveiðar Bandaríkja-
manna vestra, og líta eftir smíði skipsins.
Við blöð í Tocoma lét Ingvar skipstjóri vel af skip-
inu. Venjuleg skipshöfn á svo stóru skipi, er 18 manns,
en vegna fullkomins vélaútbúnaðar á „Fanney“ er (‘kki
búizt við nema 0 manna skipshöfn.
Hér er um mótorskip að ræða, en þnu munu hvergi
neina á vesturströnd Ameríku vera notuö til togaraveiða.
Að heiman koin Ingvnr skipstjóri flugleiðis til New
York, en með járnbrautalest þaðan vestur. Verður förin
til baka ekki eins skjót. Ætlar skipstjóri 50 daga til
hennar þurfa. Verður fáménnt m.iög á skipinu frá Toc-
oma til New York, en þar hætist við skipsliöfniria.
Skipstjórinn kvíðir ekkert fyrir hinni löngu ferð
heim. Hann hcfur verið öll stríðsárin í siglingum um
Atlanshafið, hreði vestur um haf og til Englands innan
um sjósprengjur Þjóðverja.
Hann var um tveggja mánaða skeið á togara frá San
Franeisco til að kynnast starfinu hér svo að hann gæti
kennt þeim heima“.
200
VlKINGUR