Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1945, Blaðsíða 6

Isfiiðingar eru
framlakssamir og sfórnuga
Viðtal við jón Guðjónsson, bæjarstjóra á Isaíirði
Ritstjóri Víking's var fyrir nokkru staddur á
Vestfjörðum. I þeirri för kom hann til ísafjarð-
ar og hitti þar menn að máli. Þótt meginhluti
ísfirzkra sjómanr.a væri á síldarvertíð fyrir
Norðurlandi, og þaðan bærust aoeins hinar
verstu fréttir um aflaleysi, mátti heita að hvar-
vetna sæist líf og fjör og starf í höfuðborg
Vestfjarða. Slík tíðindi, sem misheppnuð síld-
arvertíð, eru að vísu mikil og ill fyrir annan
eins útgerðarbæ og ísafjörður er. En menn létu
það ekki um of á sig festa. Á ísafirði ríkti þrátt
fyrir allt bjartsýni og stórhugur. — Jú, síldar-
leysið var áfall. Því neitaði enginn. Það hlaut
að gera erfiðara fyrir um framkvæmdir aliar.
En menn vissu fyrr að síldin er kenjótt og
keipótt. Ekki þýddi að missa móðinn íyrir
það. —
Meðan ritstjóri Víkings dvaldi á ísafirði naði
hann tali af bæjarstjóranum, Jóni Guðjónssyni,
og spurði frétta um helztu framkvæmdir í út-
gerðarmálum, sem þar væru á döfinni. Bæjar-
stjóri leysti vel og greiðlega úr spurningum
öllum.
— Er ekki hugur í ykkur Isfirðingum að
auka bátaflotann?
— Jú, hér hafa verið gerðar ýmsar ráðstaf-
anir til eflingar skipastólsins. Hingað eru vænt-
anlegir fimm eða jafnvel sex bátar frá Svíþjóð,
80 smál. hver. Tvo þessara báta á Samvinnu-
félag ísfirðinga og tvo á H.f. Njörður. Fimmti
báturinn verður eign H.f. Valur, er átti togar-
ann Skutul. Loks mun sjötti Svíþjóðarbáturinn
einnig vera á döfinni, en ekki hafði verið geng-
ið frá kaupum á honum þegar ég vissi síðast.
— Hefur bærinn engin afskipti af þessum
bátakaupum?
— ísafjarðarbær hefur stutt kaupin með því
að lofa vaxtalausu láni, sem nemur 37.500 kr.
á hvert skip.
— Hvað getur þú sagt mér fleira um vænt-
anlegar útgerðarframkvæmdir í bænum?
Bæjarstjóri þrífur heljarmikinn prótókoll,
opnar hann á tilteknum stað, leggur fyrir fram-
an mig og segir:
— í ársbyrjun 1943 kaus bæjarstjórn ísa-
fjarðar svonefnda Atvinnumálanefnd, eins og
þú getur séð hér í fundargerðarbókinni.
Ég les:
22. janúar 1943.
„Bæjarstjórn samþykkir að kjósa 5 manna
nefnd, til að athuga og gera tillögur um, hvað
sé hægt að gera til þess að forðast það, að hér
komi atvinnuleysi að stríðinu loknu, hvaða at-
vinnutæki væfi nauðsynlegt að reisa, með hvaða
fyrirkomulagi væri heppilegast að reka þau og
á hvaða hátt yröi mögulegt að afla fjár til
þeirra“.
— Nefnd, segi ég, og er kannske ekki allt
of mikill lotningarhreimur í röddinni. Hefur
þessi nefnd ekki sofið svefni hinna réttlátu,
líkt og helzt til oft er háttur slíkra nefnda?
— Ekki allskostar, segir bæjarstjóri og sýnir
mér fundargerðabók uefndarinnar. — Atvinnu-
málanefnd hefur leyst af höndum gott starf,
og er þess að vænta, að árangurinn verði brátt
sýnilegur hverjum manni er hingað kemur.
Höfuðverkefni net'ndarinnar hefur verið í því
fólgið, að athuga möguleika á smíð og rekstri
fiskiðnaðarfyrirtækis, þar sem sameinaðar
væru í eina heild ýmsar tegundir fiskiðnaðar.
— Og hversu langt hefur því máli þokað
f ram ?
— Sumarið 1943 sneri nefndin sér til dr.
Þórðar Þorbjarnarsonar og bað hann að vera
til aðstoðar og ráðuneytis í þessum efnum. Tók
dr. Þórður að sér að gera tillögur um fyrir-
komulag og rekstur hins væntanlega fyrirtækis.
Vann hann fyrst að málinu hér heima, en á
síðastliðnu ári fór hann til Ameríku á vegum
ísafjarðarbæjai' til að kynna sér sem gerst nýj-
ungar allar á sviði fiskiðnaðarmála, svo og
fyrirkomulag slíkra verksmiðjuheilda, sem
þarna voru áætlaðar. Eftir að dr. Þórður kom
út utanförinni vann hann að áætlunum sínum
202
VlKINGVa