Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1945, Blaðsíða 5

Nýlega er út komin Ijóðabók eftir Guðmund
Inga Kristjánsson, skáld á Kirkjubðli í Bjarn-
ardal.
Þegar fyrsta Ijóðabók hans, Sólstafir,
kom út fynr r.okkruin árum, vakti hún all-
mikla athygli. Mun marga Ijóðavini fýsa að
kynnast hinni nýju bólc Guðmundar Inga; er
hann nefnir S ólb r á ð..
Sjómannablaðið Víkingur liefur fengið leyfi
skáldsins til að birta tvö kvœði úr bókinni.
GuQmundur Incji:.
TVÖ KVÆÐl
BJARMALAND.
Þeir létu í haf úr höfnum draums og kyrrðar,
af hvítum skipum felldu leguband.
Þeir völdu skáld og hetjur sér til hirðar
að herja á Bjarmaland.
1 fjarskans clulri, fagurskyggðri móðu
þeim frjálsir vinclar bentu á Austurheim.
í fjöru hópar hversdagsbúnir stóðu
og horfðu á eftir þeim.
Þá gerði storm. Þeir stýrðu traustum greipum
og stefndu í rok og drif í Austurveg.
Um Hvítahaf, er særinn sauð á keipum,
var sigling frækileg.
Þeir vissu skil á veðrum, átt og degi,
því varð ei fár, þótt stormur reyndi band.
þeir skyldu finna í f jarskans Austurvegi
sitt fyrirheitna land.
Þá bar að strönd. Þcir stigu fótum djörfum
til strandhöggs þar, og föngin urðu góð.
Með Gusisnautum, hæfnum ættarörvum,
þeir unnu land og þjóð.
Þeir sigldu heim á hvítum sigurskipum
með hlut og gleði viturs afreksmanns,
sem hleður skip sitt auði og úrvalsgripum
síns ævintýralands.
Er heimaþjóð leit segl af sigrum stafa
og silfurbjarmann leika um stafn og skut,
þá vildu miklu fleiri farið hafa
og fengið slíkan hlut.
Þá ortu skáldin óð með háttum dýrum
um undralandsins gidl og töframögn.
Og frægðin hljómar enn í ævintýrum
og ódauðlegri sögn.
SILKISIF.
Vísur Örvar-Odds.
Eftir víðförullt líf mitt milli landa
kom ég loks í þá sólroðnu borg,
þar sem ungmær í yndisleik sínum
hefur orðið mín gleði og sorg.
Því að undrunarverð eru hjartans hrif.
Hvar sem geng ég og fer,
aldrei gleymi ég þér,
drottning æskunnar, Silkisif.
Þótt ég sniðbeiti langt fjarri löndum
og í löðrandi brimhnútum sé,
yfir stafninum svipur þinn stendur,
og hann stafar á unnir í hlé. 1
Gegnum rjúkandi hrannir og drafnar drif
hef ég fundið þann yl,
sem er fegurstur til,
voryl hjarta þíns, Silkisif.
Ég hef unnið mér hetjunnar hróður,
þannig handlék ég örvar og svérð.
Og með Ijóðfrægð og loggyllta bauga
icom ég lofsæll úr Bjarmalandsferð.
Því er gullblær um nafn mitt og sagna svif.
En ég léti þá frægð
og þá fjármuna gnægð
fyrir hönd þína, Silikisif.
Þó er lán mitt við haf og við hernaö'.
Þar á heimurinn fidlkominn svip.
Engin ró, engin borg, engin brúður
getur bundið mitt víkingaskip.
Og hin leitandi sál er sem bárubif.
Því er ástin til þín
bæði ógæfa mín
og mín hamingja, Silkisif.
VlKlNGUK
201