Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1997, Blaðsíða 11

færist undan að svara þeirri
spurningu en segir þó að það
hafi komið fyrir.
„Um borð í skipi sem er úti
á hafi í marga mánuði verður
að taka fyrir allt slíkt. Við vo-
rum öll góðir vinir og það ber
bara merki um vanþroska að
geta ekki séð konur í friði í
vinnunni,“ segir hún og þar
með er það mál útrætt.
Hvað viðvíkur sjóveiki
segir Nína að hún hafi
aðeins fundið fyrir henni í
tvo sólarhinga fyrra árið
og ekkert það síðara. Hins
vegar hafi hún í brælu
fundið fyrir velgju en ekki
meira.
Þegar viðtalið er tekið er
Nína að bíða eftir að kom-
ast í loðnufrystingu en það
lítur ekki alltof vel út með
frystingu í ár. Hún hefur
undanfarið verið á flug-
freyjunámskeiði hjá
Atlanta, stóðst prófin og
vonast til að komast í
pílagrímaflugið í marsmánuði.
„Ég lít ekki á sjómennskuna
sem framtíðarvinnu en ég vil
gjarnan fara aftur á sjó. Ég get
að minnsta kosti ekki lifað án
þess að sjá sjóinn og er alin
upp við sjó og fiskvinnslu,"
segir Nína Snorradóttir og
telur að Smugan sé góð
reynsla fyrir störf í Saudi-
Arabíu. ■
Utbúum
lyfjakistur
fyrir skip og báta.
Eigum ávallt tilbúin
lyfjaskrín fyrirvinnustaði,
bifreiðir og heimili.
INGÓLFS
APÓTEK
Almennur sími 568 9970
Beinar Ifnurfyrir lækna 568 9935
og í byrjun gekk veiði heldur
treglega en úr rættist.
Seinna sumarið var Nína
eina konan um borð í
Bylgju. Fyrrihluta sumars
var fiskað á heimamiðum
og síðan tók Smugan við.
Eins og hjá öðrum
Smuguförum gekk veiði
illa í fyrrasumar og af-
raksturinn lítill miðað við
væntingar.
„Þegar lítið fiskast er
hætta á að mórallinn í
mannskapnum detti alveg
niður í vonleysi. Þá er
nauðsynlegt að allir séu sam-
taka um að reyna að gera það
besta úr samverunni. Mórallinn
var mjög góður hjá okkur,
enda áhöfnin að mestu ungt
fólk,“ segir hún. Síðari Smugu-
ferð Nínu stóð í 60 daga sam-
fellt.
Konur geta
LÍKA VERIÐ Á SJÓ
Þar sem Nína lítur ekki
út fyrir að vera mikill bógur
er forvitnilegt að heyra
hvort togarasjómennska sé
á færi kvenna almennt.
„Frystiskipin eru að
mörgu leyti eins og fljótandi
frystihús. Að öðru leyti er
ekki hægt að líkja vinnunni
saman, því á sjónum tekur
maður þátt í öllu. Þótt ég
vinni ekki á dekki sé ég
fiskinn koma um borð. Þá er
farið niður til að blóðga, flaka,
snyrta og pakka. Þegar slegið
er úr frystitækjunum fer ég í að
binda kassa og ganga frá. í
venjulegu frystihúsi í dag er
konum ekki ætlað annað en að
snyrta eða pakka,“ segir hún.
„Það hefur hins vegar ekkert
með kynferði að gera hvort
viðkomandi þolir einangrunina
og langt úthald, það er per-
sónubundið."
Nína segir vinnuna um borð
í togara þar með Ifkamlega
erfiðari en í venjulegu frysti-
húsi. Og þegar mikið fiskast er
vinnan erfið.

Efst: I heimsókn hjá strákunum um borð í Sindra VE.
í miðið: Bakað fyrir strákana um borð „eins og góðri stúlku
sæmir“. Bragi nælir sér í snúð.
Neðst: Nálin þrædd fyrir netabætningu um borð.
„Ég veit ekki á hverju maður
heldur sér gangandi þegar
staðin er frívakt eftir frívakt.
Kannski á þrjóskunni einni
saman. Ég hef unnið á hjúkr-
unardeild á Hrafnistu, sem er
jafnerfið vinna líkamlega og
ekki síður andlega. Á slíkri
deild þarf maður að lyfta fólki í
rúm, í hjólastóla og bað. Þótt
ég sé nú ekki há í loftinu ræð
ég við að lyfta kössum sem
eru 30 kíló,“ segir Nína. Hún
segir að strákarnir hafi í
byrjun reynt að hlífa henni
en þegar hún gaf ekkert
eftir hafi dregið úr hjálpse-
mi þeirra.
Óþroskað að sjá
EKKI KONUR í FRIÐI
Þar sem Nína var eina
konan um borð, ung og
falleg, er ekki ólíklegt að
strákarnir hafi reynt
aðeins við hana. Hún
SjÓMANNABLAÐIÐ VÍKINGUR
11