Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1997, Blaðsíða 44

Sonur Binna í Gröf að gefast upp á útgerð í öllu kvótabraskinu
Orðið ógeðslegt að
koma nálægt útgerð
- segir Priðrik Benónýsson á Gullborginni
„Ég geri út hálft árið
og er ekki í neinu braski.
En það er enginn rekstr-
argrundvöllur lengur
fyrir bátinn og ég er
mikið að pæla í að fara
að hætta þessu. Það er
enginn bátur lengur
með neinn kvóta sem
skapar rekstrargrund-
völl. Þetta snýst allt um
eitthvert djöfulsins
brask. Þessir braskarar
stóreyðileggja fyrir okk-
ur, þessum ösnum sem
stunda heiðarleg við-
skipti,“ sagði Friðrik
Benónýsson, skipstjóri
á Gullborginni VE 38, í
spjaili við blaðið. Friðrik
er sonur hins kunna
aflamanns Binna í Gröf, en nú er öldin
önnur en þegar Binni gat róið og veitt eins og
honum sýndist.
„Ég fer með allan minn fisk á markað og
hef gert það undanfarin tvö ár. En ég veit
ekki hvort það breytti nokkru að allur fiskur
færi á markað. Þeir hafa alltaf einhverjar
smugur til að fara í kringum þetta, þessir
snillingar. Það er alvegt rosalegt brask á
sumum mönnum í þessu kvótakerfi. Maður
sér annars vegar kvótann á bátunum og síðan
hvað þeir afla. Bátur sem er kannski með 150
til 200 tonn af þorski er með upp í tvö
þúsund tonna afla yfir árið! Það er búið að
vera svo mikið ströggl í kringum þennan
kvóta að það er með ólíkindum. Það er sama
hvar maður kemur. Ég var í Reykjavík
snemma í janúar og álpaðist inn í Bónus. Það
voru þrír kallar fyrir framan mig í röðinni og
hvað heldurðu að þeir hafi verið að tala um?
Þeir voru að tala um kvóta! Þessu átti ég ekki
von á, að minnsta kosti ekki í Bónus.“
Þér líst sem sagt ekki á ástandið?
„Nú á allt að miðast við þennan uppsjávar-
fisk, síld og loðnu. Nú er það æði uppi að
fjárfesta í því. Þetta hefur alltaf verið svona
gegnum tiðina. Einu sinni var fjárfest í skreið
og það hrundi allt. Síðan í refarækt og laxeldi
eins og allir muna. Svo hrynur loðnustofninn
og hvað gerist þá? Það er orðið alveg
ógeðslegt að koma nálægt útgerð. Maður
opnar ekki blað eða kveikir á útvarpi án þess
að þar sé einhver ádeila á kvótakerfið. Það er
orðið voðalega leiðinlegt að koma nálægt
þessu. Það er enginn bátur á íslandi með rek-
strarkvóta á þorsk og ýsu. Þetta er orðinn svo
lítill kvóti, enda búið að taka allt af okkur.“
Hvað ertþú með mikinn kvóta?
„Guilborgin er hundrað tonna bátur og ég
var með hátt í þrjú hundruð tonn af þorski
og ef ég hefði ekki keypt kvóta á sínum tíma
væri ég kominn niður í sjötíu tonn. En nú er
ég með hundrað og áttatíu tonn. Keypti
kvóta til að reyna að hanga á þessu. Kvótinn
hefur hækkað svo mikið
í verði að það reddar
málunum. Annars væri
öll útgerð á hausnum. Ef
hringlið í kvótakerfinu
væri stoppað færi allt
bankakerfið í landinu á
hausinn. Ef það á að
taka kvótann af útgerð-
armönnum hvað eiga
þeir þá að gera? Ég held
að það geti ekkert komið
í staðinn fyrir kvótakerf-
ið.“
En þarf að breyta þessu
kvótakerfii
„Ég vildi hafa þetta
þannig, að hver bátur
fiskaði sinn kvóta. Þegar
menn geta ekki drullast
til að fiska sinn kvóta á
hann að renna til Fiskistofu. Síðan á Fiski-
stofa að leigja kvóta á vægu verði til þeirra
sem vantar kvóta. Þá væri hægt að kalla það
auðlindaskatt. Það er alveg hrikalegt að
menn skuli geta leigt út allan sinn kvóta og
farið svo á rækju einhvers staðar á Flæmingja-
grunni. Mér skilst að menn geri þetta. Svona
er braskið alveg rosalegt á sumum og ég skil
ekki hvernig þeir nenna að standa í þessu.
Þetta er hvergi eins mikið og suður með sjó.
Þeir leigja svo mikinn kvóta og veiða. Það eru
einstaka bátar líka í þessu hér í Eyjum. Það
virðist engu skipta fyrir þessa menn hvort
þorskkvótinn er 150 þúsund tonn eða 300
þúsund tonn. Þeir geta gert bátana út á fullu
allt árið. Það er til dæmis bátur hér á netum
með minni þorskkvóta en ég hef. Hann er
gerður út á fullu allt árið og það er 150 tonna
bátur. Þeir eru að leigja kvóta og fiska fyrir
aðra. Ég hef lítið gert af slíku, enda nógir
aðrir til að taka þátt í vitleysunni,“ sagði
Friðrik Benónýsson. ■
44
Sjómannablaðið Víkingur