Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1940, Blaðsíða 13

Náttúrufræðingurinn - 1940, Blaðsíða 13
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 5 hugunum, sem eg hefi talið fyllilega áreiðanlegar. Upplýsingum um vafafugla, sem ekki hafa verið nógu greinilegar til þess, að hægt væri að skera úr því með vissu, um hvaða tegund hafi verið að ræða, hefi eg að sjálfsögðu sleppt. I. NÝIR FUGLAR. 1. Trjáskríkja (Carduelis spinus (L.)). Við þennan fugl hefir aldrei orðið vart hér á landi fyrr en haustið 1939, en þá sást hann á tveim stöðum, í Reykjavík og Vestmannaeyjum, einn fugl á hvorum stað. 25. sept. sást óþekktur fugl í garði við Tjörnina í Reykjavík. Sást síðan öðru hvoru í görðum þar í kring til 4. okt., en þá náðist hann í garði við Laufásveg og var settur í búr. Eg fékk tækifæri til þess að sjá hann, og kom þá í ljós, að þetta var fullorðinn karlfugl (með svai’tan koll) þessarar tegundar. Þegar þetta er skrifað, lifir hann enn góðu lífi. 6.—8. nóvember sást svo annar fugl þessarar tegundar í Vest- mannaeyjum. Eg hefi fengið nákvæma lýsingu af honum frá Þorsteini Einarssyni kennara, og er eg ekki í nokkrum vafa um, að um þessa tegund hefir verið að ræða. Eftir lýsingunni að dæma hefir það einnig verið fullorðinn karlfugl. Þorsteinn skrifar mér, að fuglinn hafi skríkt ákaft, og þar sem hann sé í ætt við sólskríkju, leggur hann til, að hann verði kallaður trjá- skríkja, og finnst mér það vel til fallið. Trjáskríkjan er af finkuættinni (Fringillidae) og er náskyld auðnutittlingnum og svipuð honum að stærð. Karlfuglinn er svartur á enni, hvirfli og höku. Höfuð á hliðum, hálshliðar, fram- anverður háls og bringa er ljósgrængult. Að ofanverðu er fugl- inn allur dökkgrængulur. Kviður gráhvítur. Fuglinn er auk þess allur með daufum og lítið áberandi, dekkri, langrákum, sem eru greinilegastar á síðunum. Vængur svartur með 2 gulum þver- böndum. Að undanskildum miðfjöðrunum 2 eru stélfjaðrirnar gular með svörtum oddi. Nef holdlitað með svörtum broddi, fætur brúnir. Á kvenfuglinum vantar svarta litinn á enni, hvirfli og höku. Fuglinn er allur með miklu meira áberandi, dökkum, langflikrum, og grunnliturinn er miklu grárri, en á gulum lit- brigðum ber miklu minna. Ungir fuglar eru eins á lit og kven- fuglar. — Vænglengd 69—75 mm, nef ca. 10 mm. Stél með all- djúpri sýlingu.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.