Andvari - 01.01.1947, Qupperneq 61

ANDVAM
Stýrimannanöfn i Njálu
57
ungs. Gengu þeir og með meiri blíðu undir hann en Hákon
konung föður hans.“
Frásagnirnar af Hallvarði gullskó, þótt fáskrúðugar séu,
varpa merkilega skærri hirtu yfir tilkomu Hallvarðs hvíta
á vettvang Njálu og hin dularfullu hlutverk hans í sögunni.
Eins og Hallvarður gullskór stýrimaður kemur Hallvarður
hviti stýrimaður tvisvar til íslands. í annarri förinni á hann
það eitt erindi svo scð verði að ríða til Alþingis og sýna sig
þar í skartklæðum, en í hinni er hlutverk hans einvörðungu
fólgið í því að hvetja Gunnar á Hlíðarenda sem ákafast til
utanfarar með sér. Og tilgangurinn er sá að ltoma honum á
fund Hákonar jarls Sigurðssonar. Enga skýringu gefur Njálu-
höfundur á þessari furðidegu framlcomu stýrimannsins. Sótti
Hallvarður þó mál sitt með ekki litlu kappi, sem nú má sjá:
„Hann fór til vistar til Hlíðarenda og var með Gunnari
um veturinn og bað hann jafnan, að hann skyldi fara utan.
Gunnar talaði fátt um og tók á engu óliklega. Og um vorið
fór hann til Bergþórshvols og spurði Njál, hversu ráðlegt
honum þætti, að hann færi utan. „Ráðlegt þykir mér það,“
segir Njáll, „munt þú þér þar vel koma, sem þú ert.“ — Aust-
maður kom enn á tal við Gunnar, að hann myndi utan fara.
„Vilt þú sigla með mér í Austurveg?“ segir Gunnar. „Það
vil ég víst,“ segir hann. Síðan réð Gunnar utanferð sina með
honum.“ — „Gunnar fór utan og Kolskeggur bróðir hans með
honum. Þeir sigldu til Túnsbergs og voru þar um veturinn.
Þá var orðið höfðingjaskipti í Noregi. Var þá dauður Har-
aldur gráfeldur og Gunnhildur. Réð þá Hákon jarl Sigurð-
arson.“ — „Hallvarður spurði Gunnar ef hann vildi ráðast
til Hákonar jarls. „Eigi vil ég það,“ segir Gunnar.“
Vert er nú að staldra við og athuga ofurlítið þessa frásögn
Njáluhöfundar, áður en lengra er lialdið. Við sjáum, að Gunn-
ar lætur fyrst undan vetrarlangri þrábeiðni Hallvarðs um utan-
förina eftir að hann hefur ráðgazt við Njál og stýrimaður lofað
Gunnari að sigla með hann í Austurveg. Þegar til Noregs er
komið, vill samt Hallvarður, að Gunnar „ráðist til Hákonar
jarls.“ Kemur nú hér upp úr kafinu tilefni íslandsferðar Hall-