Andvari - 01.01.1947, Síða 66

62
Barði Guðvnundsson
ANDVARI
Njáluhöfundi svo hugstæðir, að hann gaf sögupersónum sín-
um nöfn eftir þeiin. Og ekki má nú norski erindrekinn ívar
Arnljótarson gleymast, þótt Njáluhöfundur noti aðeins móð-
urnafn hans til nafngiftar í sögu sinni. Allir þessir menn eru
nefndir í Sturiungu, þar sem greint er frá málefnum, sem
mjög varða Þorvarð Þórarinsson. Þó eru frásagnir af stjTÍ-
mönnunum þar harla yfirgripslitlar. Með Kolbeini svarta og
Skeggja hvíta fórust föðurbræður Solveigar, konu Þorvarðs,
og var annar þeirra tengdafaðir Odds, bróður hans. Jafn-
skjótt og hinni stuttu frásögn af skipstapanum lýkur, er grein!
frá deilum Odds og Þorvarðs við Sæmund Ormsson, sem
áttu sér stað um sama leyti. Enda eru báðar frásagnir teknar
eftir riti, sem fjallað hefur um Valþjófsstaðabræður og nán-
ustu vandamenn þeirra.
Um Bárð Hallröðarson og' Eyjólf auðga er það að segja, að
dvalar þeirra á fslandi er getið í sömu andrá sem greint er
frá lífláti Þorgils skarða og „heimild“ þeirri til eigna og yfir-
ráða í Eyjafirði, sem „Þorvarður — þóttist hafa af Steinvöru
Sighvatsdóttur, mágkonu sinni“. f Þorgils sögu er einnig
sagt frá kröfu Steinvarar til héraðs í Eyjafirði og eigna þar.
Og i sömu greininni getur útkomu ívars Arnljótarsonar með
konungsbréf, og „var það þar á, að hann liefði skipað Þor-
gilsi Eyjafjörð til fyrirvistar". Söguritarinn blandar að vísu
saman nöfnum þeirra ívars Arnljótarsonar og ívars Engla-
sonar, sem einmitt kom út 1255, en nafni hans fyrst tveim
árum eftir dráp Þorgils skarða. Þetta skiptir þó litlu máli
hér, því sú staðreynd liggur jafnt fyrir, að ívars Arnljótar-
sonar getur í sambandi við mikilvægan atburð í lífi Þorvarðs
Þórarinssonar. Það er ekki heldur efa bundið, að Njáluhöf-
undur hafi þekkt Þorgils sögu. Málfars- og orðalíkingar milli
hennar og Njálu eru svo miklar, að ekki er einleikið. í Þor-
gils sögu ga*tir þessa langmest, þar sem rætt er um Þorvarð,
og í ræðum þeim, sem honum eru eignaðar. Má sérstaklega
benda á ræður hans í Glæsibæ og Skjaldarvík og frásögnina
af fundinum að Rauðsgili 1255. Getur ekki hjá því farið, að
Njáluhöfundi hafi verið þessir heimildarstaðir mjög ríkir i