Æskan - 01.09.1974, Blaðsíða 24

Tarzan tók nú til að undirbúa leiðangur til gullborgar-
innar, sem Waziri gamli liafði sagt honum frá. Hann
valdi fimmtíu af hraustustu hermönnum sínum og helzt
þá, sem gjarnan vildu komast með í þessa ævintýraför.
— Honum hafði alltaf verið í huga auðlegð þessarar
furðuborgar, síðan Waziri hafði sagt lionum frá leið-
angrinum forðum, er rekizt hafði af tilviljun á rústirnar.
Ævintýraþráin hefur vafalaust hvatt Tarzan eins mikið
til þessarar farar og gullþráin, en gullþráin átti þó áreið-
anlega líka sinn þátt í lienni, því að Tarzan hafði, meðal
menningarþjóðanna, kynnzt þeim mætti, er guli málm-
urinn bjó yfir. Honum hafði dottið í hug, hvað hann gæti
gert við gull, hér inni í miðri Afríku — honum var það
nóg að hafa máttinn til þess að geta gert furðuverk,
þótt svo að hann fengi kannski aldrei tækifæri til þess
að nota hann.
Einn góðan veðurdag lagði því Waziri, höfðingi
Waziri-manna af stað til að leita ævintýra og fjár. Hann
fór fyrir hópi fimmtíu vel vaxinna, svartra hermanna. Þeir
fóru eftir leiðbeiningum Waziris sáluga. Þeir gengu margá
daga — upp með á og yfir lágan háls eða hæð, síðan niður
með annarri á og upp með þeirri þriðju, þar til þeir á
fimmtugasta og fimmta degi áðu í fjallshlíð nokkurri. Af
næstu hæðarbrún bjuggust þeir við að sjá liina gullnu
borg.
Það var komið fram undir hádegi. Tarzan, sem var í
broddi fylkingar sinnar, komst fyrstur upp á hæðarbrún-
ina. Þar stanzaði hann, ásamt mönnum sínum, til þess
að virða fyrir sér landslagið. — Til beggja handa gnæfðu
háir tindar, en að baki lá skógivaxin sléttan, sem þeir
höfðu ferðazt yfir dagana síðastliðnu, en í fjarska gnæfðu
hin háu fjöll, sem mörkuðu landamæri ríkis þeirra: af-
skekktur dalur, grunnur, þröngur dalur, þakinn kyrk-
ingslegum trjám og fullur af stórgrýti. Og hinum megin
í dalnum var, að þvi er virtist, stór borg, og sló roða á
veggi hennar, háa turna og hallir. Tarzan var ennþá of
langt í burtu til þess að sjá ellimörk borgarinnar — l1011'
um sýndist þetta vera furðuleg og fögur borg og í huS'
anum fyllti hann götur hennar og skemmtigarða iue®
gæfusömu og starfandi fólki.
Léiðangurinn dvaldi um stund uppi á hæðinni og virt1
landið ókunna fyrir sér. Þá gekk Tarzan fyrir honum
niður í dalinn. Hér var enginn ruddur vegur, en hægara
var þó að ganga niður undan hallanum. Þegar niðui 1
dalinn kom gekk ferðin greiðara og þeir komust að
borgarveggjunum meðan enn var bjart af degi.
Yztu veggirnir voru fimmtíu feta háir, þar sem þeir
voru ekki hrundir, en hvergi var meira en á að glZ^a
tuttugu fet lnunin. Veggirnir voru enn ágætt virk-1-
Tarzan fannst oft eins og einhver hreyfing væri innan við
veggina, eins og einhverjir hefðu auga á þeim. En hann
varð aldrei viss í sinni sök.
Um nóttina héldu þeir sig utan borgarmúranna. Ein
liverju sinni um nóttina vöknuðu þeir við óp mikið, er
kom úr borginni. Það var fyrst hátt mjög, eri lækkaði s'°
smátt og smátt, þar til það dó út í háum stunum. Þelta
hafði ill álirif á svertingjana og gerði þá dauðhrædda>
meðan það heyrðist. Heil stund leið,' áður en menn tók11
á sig náðir aftur. Um morguninn var auðséð af hornaug
um þeim^sem Waziri-menn gutu til múrsins, að ópið var
ekki gleymt.
Tarzan Jrnrfti að eggja þá mjög, til þess að þeir tækju
ekki til fótanna upp dalinn aftur, í áttina heim. En ®
skipunum og hótunum um, að hann færi þá einn 11111
fyrir múrana, fékk liann þá til að fylgja sér.
Þeir gengu í langan tíma meðfram múrnum, áðui eU
þeir fundu stað, þar sem hægt var að komast yfir- J>eir
komu að gjá, sem var mjög mjó. í henni voru tröppur’
mjög af sér gengnar, og hurfu þær í gjánni við bugðu
nokkuð í burtu.