Kirkjuritið - 01.03.1956, Side 6

100
KIRKJURITIÐ
Þess vegna bar hún sára sorg
og sorgarkvein lét óma,
og ekka sog í Síonsborg
í sálma staS lét hljóma.
En Herrann trúr og tryggur er,
þótt traust vort stundum þrjóti.
Sjá, rós hver þyrnir beittur ber,
sem brosir hýrt oss móti.
Svo íölt sem lík hvert líísins orð
oss lá þá dautt á tungu,
unz Andinn ílæddi yiir storð
og englar lotgjörð sungu.
Með englum syngi allir því:
Guðs orð raut heljardróma
og staríar kraíti Andans í,
svo enn þá tungur ljóma!
Ver glöð, þú kristni Guðs á jörð!
Hve gott er hér að vera.
Nú englar himins halda vörð,
á höndum sér þig bera.
Vor Drottinn, haíinn hátt írá storð,
er huggun döpru geði.
Oss líí og kraftur er hans orð,
hver ómur sálma gleði.
(N. F. S. Grundtvig).
Vald. V. Snævarr þýddi.