Kirkjuritið - 01.03.1956, Qupperneq 18

112
KIRK JURITIÐ
ingu, ef hugsanlegt væri, að Jóhannes hefði í æsku sinni notið
tilsagnar frómra bræðra í eyðimerkurklaustri, sem hefðu verið
meðlimir sömu hreyfingar og Lærisveinaroðullinn er runninn frá.
Ekki er hinu að neita, að starf og kenning Jóhannesar er ekki í
öllum atriðum eins og ætlazt er til af meðlimum sértrúarflokks
þess, sem hér um ræðir. Vatnsvígslur sértrúarflokksins skulu
margendurteknar af hverjum einstakling, en skírn Jóhannesar
er framkvæmd einu sinni fyrir allt. Jóhannes starfar sem guðinn-
blásinn spámaður, en leiðtogar sértrúarflokksins voru fyrst og
fremst kennarar og fræðarar. En líkingaatriðin hér eru engu að
síður merkileg og athyglisverð.
Það er vitnisburður guðspjallanna, að starf Jóh. hafi haft þann
tilgang að greiða Drottni veg, og svo skyldi spádómur Jesaja
uppfylltur: Rödd manns, er hrópar í óbyggðinni: Greiðið veg
Drottins, gjörið beinar brautir hans. (Jes. 40. 4). Er í því sam-
bandi merkilegt, að sömu augum lítur söfnuður Lærisveinaroð-
ulsins á dvöl meðlimanna í eyðimörkinni. Segir svo (Lærisv.roð-
ull. VIII. 12—14): „Þegar þetta (stofnun safnaðarins) verður
veruleiki í samfélagi ísraels samkvæmt ákvörðunum þessum,
skulu þeir (meðlimirnir) yfirgefa bústaði hinna óheiðvirðu og
halda út í eyðimörkina til að greiða honum veg, svo sem ritað
er (Jes. 40. 3). Greiðið .... (4 punktar í stað nafnsins Jahve)
veg í eyðimörkinni, gjörið Guði vorum braut á steppunni." Ótt-
inn við af nefna nafn Guðs hefir valdið því, að ritað er „lion-
um“ eða höfð punktaröð í stað þess. Verður því ei ráðið,
hvorum greiða skal veg, Messíasi eða Guði. í hverju það er
fólgið að greiða veginn er tekið fram síðar: iðkun og uppfylling
lögmálsins. — í Jóhannesarguðspjalli segir, að skírarinn hafi
vitnað til tilvitnunarinnar í Jes. er hann gerði grein fyrir starfi
sínu í eyðimörkinni. Gæti þetta bent á andlegan skyldleika Jó-
hannesar við hreyfingu þá, sem skóp Lærisveinaroðulinn. Mætti
einstakt kalla, ef tilviljun ein ylli sömu hugmyndum og orða-
lagi hér.
Athyglisverðar eru í þessu sambandi einnig hugmvndir
Qumran-safnaðarins um hina síðustu tíma og hvað þá muni
gerast. Segir í Lærisveinaroðlinum (VI. 20), að Guð muni við