Kirkjuritið - 01.03.1956, Page 39

VIÐTAL VIÐ PRÓFESSOR FR. HEILER
133
En iðnaðarmenn og verkamenn eru samt enn lítt kirkjuræknir
eða áhugasamir um andleg mál. Til úrbóta í þessum efnum hefir
gefizt einna bezt, að koma á fót hinum svokölluðu „evangelisku
akademium“. Það eru les- og námsflokkar. Margvísleg þekk-
mgaratriði og ýmiss konar vandamál eru tekin til umhugsunar
°g umræðu. Þetta vekur áhuga manna á mörgu, sem þeir myndu
ekki sinna að öðrum kosti, en ekki taldi prófessorinn, að það hefði
bein áhrif í þá átt að örva kirkjusóknina.
Prófessor sagði, að tími „aldamótaguðfræðinnar“ og hinnar
miklu biblíugagnrýni væri hjá liðinn í Þýzkalandi. Sjálfur væri
hann af sumum talinn síðasti liðsmaður þeirrar hreyfingar og
hefði hann þó alls ekki átt algera samleið með henni. Mest gætti
nn áhrifa Karls Bartlis á þýzka guðfræðinga. Væru að vísu fáir
afreksmenn uppi á því sviði, en margir hæfir og duglegir fræði-
menn, einkum á sviðum kirkjusögunnar og biblíuskýringa. Mjög
Va2ri deilt um kenningar Bultmanns, en hann vill útrýma allri
dulfræði.
Eitt einkenni væri dagljóst á þýzka kirkjulífinu. Sívaxandi
ahugi á helgisiðum. Færðist sú hreyfing mjög í aukana að færa
messuformið í kaþólska átt, og leggja þann veg meiri áherzlu á
bið dulræna. Nýlega væri komin út bók, er lýsti þessu vel. „Tit-
ular lithurgia“. Væri það samsafn ritgerða kunnra kirkjumanna.
Hinar miklu kristnu kirkjudeildir tóku og raunar upp all-
mikla samvinnu á tímum nazismans. Var þá stofnað allöflugt
samband, er skírt var „Una sancta“, og innan þess haldnir margir
°g fjölmennir samtalsfundir mótmælenda og kaþólskra manna.
betta hefir samt gliðnað nokkuð sundur á ný, einkum eftir að
Pafinn lýsti því yfir, að trúin á líkamlega himnaför Maríu væri
saluhjálparskilyrði. Aftur á móti vinna kristnir menn af báðum
flokkum ágætlega saman að þjóðfélagsmálum innan Kristilega
Jýðræðisflokksins.
Aður fyrri greindust kaþólskir og mótmælendur mjög eftir
landssvæðum í Þýzkalandi. Nú eru þeir miklu blandaðri í hinum
einstöku héruðum. Veldur flóttamannastraumurinn hér nokkru
Uln. Heiler taldi, að tíðara væri að menn gerðust nú mótmæl-
endur, heldur en gengju í kaþólsku kirkjuna. Ein höfuðorsökin