Vera - 01.06.1998, Blaðsíða 25

um launin okkar til reglunnar og þau fara til
þess að mennta nýliða og sjá um framfærslu
eldra fólksins,” segir Calota. „Þegar ég hætti
að vinna á ég öruggt heimili hjá þeim og á
meðan ég dvel í Mexíkó greiðir reglan trygg-
ingar fyrir mig o.fl.”
Carlota segir að starfið miðist við þarfir
hvers þjóðfélags, í Moskvu vinna systurnar
t.d. í óformlegum hópum sem prestar því þar
er þörf fyrir fræðslu um trúna. Algengt er að
þær vinni við kennslu og þær eru yfirleitt í
borgaralegum klæðnaði, nema að öryggið
krefjist annars, t.d. í Egyptalandi en þar
ganga þær með blæjur eins og aðrar konur
„Mikil áhersla er lögð á menntun systranna
sjálfra, þær eru margar hámenntaðar - lög-
fræðingar, læknar og guðfræðingar - og marg-
ar leggja stund á kvennaguðfræði. Margar
systur hafa undirbúið sig til preststarfa og
vilja breyta kaþólsku kirkjunni innan . Þær
starfa í samtökum sem berjast fyrir prest-
vígslu kaþólskra kvenna en þau samtök eru
sterk í Bandaríkjunum.
Sacred Hearts rekur alþjóðlegan háskóla og
menntaskóla í Tokyo, menntaskóla á Ind-
landi, þjálfunarskóla í Englandi, Kóreu og
Taiwan og í Bandaríkjunum cru 19 skólar á
okkar vegurn. Þar er mikil áhersla lögð á
vinnu með leikmönnum. Konur geta dvalið
hjá okkur í eitt eða tvö ár og lagt vinnu okk-
ar lið án þess að gerast meðlimir.”
Bók Odellu viðvörun til foreldra
Að lokum er Carlota spurð um verkefni sitt
með Odellu. „Eg kynntist henni árið 1974
þegar ég var nýflutt á hemili Sacred Hearts í
South End sem er fátækrahverfi í Boston. Þar
var nokkurs konar félagsmiðstöð fyrir fólkið í
hverfinu og þangað kom Odella oft. Eg varð
strax hrifin af því hvað hún var hrein og bein,
hafði góða kímnigáfu og persónutöfra en hún
var einnig svolítið framandi. Hún spurði mig
út úr um mitt líf og sagði mér frá barninu sem
hún ætti von á sem var það sjöunda í röðinni
en hún hefur ekki fengið að hafa neitt þeirra
hjá sér. Eg hafði tekið myndir af nágrönnum
mínum, sem flestir voru frá Puerto Rico, not-
aði það sem aðferð til að kynnast þeirn og þeir
mér. Odella spurði þá af hverju ég tæki ekki
rnyndir af henni og ég gerði það. Síðan bauð
hún mér heim þar sem hún kom fyrir ýmsu
sem hún vildi hafa með á myndunum og stillti
sér upp. Ég heimsótti hana oft næstu tvö árin
og brátt var þetta orðið að rannsóknaverkefni
um það hvernig Odella kysi að líta út á
rnynd. Hún vildi að myndirnar kæmu út á
bók og ég fékk leyfi til að taka samræður okk-
ar upp á band. Tilgangur hennar með bókinni
var að minna foreldra á að fara ekki illa með
börnin sín. Hún vill engu barni svo illt að
ganga í gegnum það helvíti sem hún gekk í
gegnum og hvetur fólk sem hefur verið vistað
á stofnunum að reyna að tala við einhverja
sem skilja það. Ég komst að því seinna að það
var í raun Odella sem stjórnaði mér en ekki ég
henni, eins og ljósmyndarar gera gjarnan við
fyrirsætur sínar. 1 okkar tilfelli snérust hlut-
verkin við,” segir Carlota og hlær en afrakst-
ur af samvinnu þeirra er merkileg heimild um
líf konu sem hefur orðið undir í samfélaginu.
EÞ
□della
Carlota tók myndirnar af Odellu á árunum 1974 til 1976. 14 árum seinna hittust þær aftur til að ganga frá texta í
bókina og bættu nokkrum myndum við. Móðir Odellu gat ekki séð fyrir henni og systkinum hennar og voru þau sett
á stofnun. Þar eyddi hún blóma lífs síns og gat ekki alið börn sín upp en þau eru sjö talsins. Hún býr nú í leiguíbúð í
eigu hins opinbera og fær mánaðarlegan framfærslustyrk.
1976
1988
v£ra 25