Vera - 01.06.1998, Blaðsíða 42

Frum
kvenna
dlist
aö var á alþjóðlegu kvennaári Sameinuðu
þjóðanna árið 1975 að kvennasögusafn
var stofnsett í Reykjavík. Stofnandinn var
var fyrst beðin að segja nánar frá útgáfu bókarinnar.
„Eitt af markmiðum Kvennasögusafnsins er að miðla þekk-
ingu á sögu íslenskra kvennna, m.a. með því að gefa út heim-
ilda- og fræðsluefni. Skömmu eftir að safnið fluttist í Þjóðar-
[ Kvennasögusafnið stendur fyrir sýningu og dagskrá í
^Norræna húsinu í júlí og ágúst
J
frú Anna Sigurðardóttir en hún sinnti þessu að-
aláhugamáli sínu, sögu íslenskra kvenna, mest-
megnis heima hjá sér á Hjarðarhaganum. Þar
var Kvennasögusafnið stofnað og starfrækt í
rúm 20 ár. Eftir lát Qnnu var safninu komið fyr-
ir í Þjóðarbókhlöðunni og hefur verið þar til
húsa síðan haustiö 1998.
Forstöðumaður safnsins er Erla Hulda Halldórsdótdr, sagn-
fræðingur en hún er nú í barneignarleyfi og sinnir Guðrún Dís
Jónatansdóttir starfinu í fjarveru hennar. Vera hafði spurnir
af væntanlegri útgáfu bókar á vegum Kvennasögusafnsins.
Safnið, ásamt Norræna húsinu, stendur líka að sýningu á
verkum íslenskra kvenna sem hafa verið frumherjar á sviði
myndlistar, höggmyndalistar og vefnaðar, og tengist sýningin
útgáfu bókarinnar. Tíðindakona Veru fór á fund Guðrúnar í
Þjóðarbókhlöðunni til að fræðast nánar um þetta. Guðrún
bókhlöðuna var tekin sú ákvörðun að endurbæta rit Önnu
Sigurðardóttur frá 1976 sem hún nefndi Artöl og álangar í
sögu íslenskra kvenna, 1746 - 1975. Um var að ræð 17 blað-
síðna hefti sem Anna útbjó og seldi gegn vægu verði. í maí
1997 var ég ráðin til þess að skrifa heimilda - og uppfletdrit
sem byggði á verki og hugmynd Önnu. Erla Hulda Halldórs-
dótdr forstöðumaður safnsins var mér til halds og trausts og
skrifaði einnig texta og aflaði heimilda. 1 bókinni er fjallað
um konur sem rutt hafa brautina á hinum ýmsu sviðum þjóð-
lífsins, í námi, starfi, listum og íþróttum. Þá er fjallað um
samtök, félög, blöð og tímarit sem konur stofnuðu einkum í
þeim tilgangi að efla samhug kvenna. Efnið er sett upp í tíma-
röð þannig að sjá megi þróunina á hverju sviði fyrir sig. Hver
færsla er stutt og greinir aðeins frá helstu atriðum án þess að
mat sé lagt á efnið. Lesendur geta síðan aflað sér frekari upp-
lýsinga nteð því að skoða þær heimildir sem vísað er í hverju
sinni.”