Fréttatíminn - 15.06.2012, Side 29

hún hefur sótt frá áramótum. Þar
er hún í hljómsveit og mætir nánast
daglega. „Að koma inn í hóp af fólki
eftir að hafa verið útundan; svartur
sauður og tilfelli í svona mörg
ár; skrýtin, furðuleg, undarleg,
klikkuð – oft kölluð Ragga klikk úr
Garðabænum – er yndislegt.“
Manían blundar undir niðri en
hún er á beinu brautinni: „Þó að
ég sé með geðhvörf á ég rétt á að
vera hamingjusöm. Þó að þið séuð
vön mér dapri hef ég samt rétt á að
hlæja án þess að fólk stökkvi til og
vilji segja mér hvernig ég á að sitja
og hvar standa.“
Hún segir frá því hvernig hún
hafi lagt fjölskyldunni línurnar
frá árinu 2005 veikist hún á ný.
Fjölskyldan sé í viðbragðsteymi
hennar. Hvert þeirra hafi sitt hlut-
verk. En nú er allt að falla í ljúfa löð.
„Ég er samt alveg hætt að segja:
Já, núna er þetta komið. Þá hlær
alheimurinn að mér og sendir mér
einhvern þvílíkan snúningsbolta.
En er á meðan er.“