Læknablaðið : fylgirit - 01.12.1992, Blaðsíða 15

LÆKNABLAÐIÐ/FYLGIRIT 22
15
* o FJÖLSKYLDA MEÐ MAKRÓGLÓBÚLÍNEMÍU:
1J FRAMLEIÐSLA ÁIMMÚNÓGLÓBÚLÍNUM ,
IL-4 OGIL-6.
Helea M. Ögmundsdóttir & Steinunn Sveinsdóttir.
Rannsóknastofa í sameinda- og frumuIífFræði,
Krabbameinsfélagi Islands.
Við höfum áður lýst rannsóknum okkar á islenzkri
fjölskyldu sem var fyrst sagt frá 1978. í fjölskyldunni
hefur fundizt góðkynja makróglóbúlínemia i þremur,
einn sjúklingur með Waldenströms
makróglóbúlínemíu, einn með eitilfrumuæxli og einn
með mergfrumuæxli. Fyrri rannsóknir okkur sýndu að
13 af 39 fjölskyldumeðlimum svöruðu minni háttar
örvun með poke weed mítógeni með afbrigðilega
mikilli framleiðslu á immúnóglóbúlínum af M, A og
G gerð (mælt með ELISA aðferð). Þessir 13
einstaklingar með ofvirkar B-frumur eru í
afmökuðum hópum innan ættartrésins og var aðeins
einn með makróglóbúlínemíu.
Við höfiim nú gert frekari athuganir á nýjum sýnum
úr 5 einstaklingum með ofvirkar B-frumur ásamt
einum úr fjölskyldunni með eðlilega virkni svo og
samanburðarhóp. í ljós kom að fýrstu skref ræsingar
og skipti á framleiðslu frá IgM í IgG urðu á eðlilegan
hátt. Hlutfallsleg fjölgun B-frumna, CD4-T frumna
og CD8-T-frumna var skoðuð í frumuflæðisjá og var
sömuleiðis eðlileg, þó örlaði fyrir að CD8-T-frumum
fjölgaði seinna í þeim tveimur einstaklingum
(mæðginum) sem framleiddu langmest
immúnóglóbúlín. Styrkur á IL-4 og IL-6 í
mítógenörvuðum ræktum var mældar á 2., 4., og 6.
degi með ELISA aðferð. IL-4 styrkur var alltaf lágur
(0,04 - 0,17 ng/ml) og eins í fjölskyldumeðlimum og
samanburðarhóp. Aftur á móti reis styrkur IL-6
hærra, meðaltal fyrir samanburðarhóp 9,1 ng/ml.
Mæðginin sem framleiddu langmest af
immúnóglúbúlínum skáru sig úr og höfðu marktækt
lægstan styrk af IL-6. í samanburðarhóp var mjög
góð fylgni milli styrks á IL-6 og ffamleiðslu mótefna.
í bessari fiölskvldu virðist þvi vera um að ræða
ætteenea ofvirkni B-eitilfrumna án þess að
hlutfallslee fiöleun B- eða T-frumna sé óeðlilee en
losun á IL-6 var afbrieðileea litil.
14 HAGAKRRBBAMEIN 1 ÍSLENDINGUM 1955-1984.
AFTURSKYGGN RANNSÖKN fi MEINGERÐ OG
STAÐSETNINGU ffiXLA I MÖGUM TEKNUM MEÐ
SKURÐAÐGERÐ.
Lárus Jðnasson, Jónas Hallqrímsson,
Helgi Sigvaldason, Guðrióur
Ölafsdóttir, Hrafn Tulinius.
Rannsóknastofa Háskólans i meinafrsöi.
Tilgangur þessarar rannsóknar var
að kanna meingerð og staðsetningu
magakrabbameina i mögum sem teknir
voru með skurðaðgerð á Islandi á tima-
bilinu 1955-1984.
Efniviður var fenginn úr Krabba-
meinsskrá Krabbameinsfélags Islands og
frá Rannsóknastofu Háskólans i meina-
frcði. Endanlegur fjöldi æxla til
rannsóknar var 1018. ffixlunum skipt
i tvær meingerðir, garnafrumukrabba-
mein (carcinoma intestinale) og dreif-
krabbamein (carcinoma diffusum).
Lækkun tiðni magakrabbameina var
meiri vegna fækkunar garnafrumukrabba-
meina en dreifkrabbameina. Hjá körlum
lskkaði tiðni dreifkrabbameina hlut-
fallslega jafn mikið og garnafrumu-
krabbameina en hjá konum lækkaði
eingöngu tiðni garnafrumukrabbameina.
Tiðni æxla i nærhluta magans (cardia)
hjá körlum jókst á siðari hluta
rannsóknartimabilsins á meðan hún
lækkaði stöðugt á öðrum svæðum magans.
Aukningin i nærhluta var öll vegna
garnafrumukrabbameina hjá báðum kynjum.
ffixli i nærhluta hjá konum voru fá og
öll af garnafrumugerð.
Dánarlikur sjúklinga með maga-
krabbamein jukust með hækkandi aldri.
Dánarlikur vegna æxla i nærhluta
magans voru 56% hærri en vegna æxla á
öðrum svæðum magans. Lifun sjúklinga
eftir magaskurðaðgerð batnaði um 37%
á rannsóknartímabilinu.
Þótt mismunandi tiðni og útbreiðsla
garnafrumukrabbameina og dreifkrabba-
meina i maga hafi almennt verið talin
benda til ólikra orsaka er ýmislegt
sem samramj.st ekki þeirri skoðun.
Hugsanlega'' er aðeins um að ræða
mismunandi viðbrögð magaslimhúðar vió
sömu áreitum. Slimhúðarbólga og kyn
kunna að leiða til ólikra viðbragða og
þannig til mismunandi meingeróa æxla.
Siðustu áratugi hefur nýgengi maga-
krabbameins lækkað stöðugt bæði hjá
þjóðum með hátt og með lágt nýgengi.
Lækkunin hefur verið töluvert meiri
hjá þjóðum með hátt nýgengi og þar á
meðal hjá Islendingum. Þessa lækkun
á nýgengi má helst rekja til fækkunar
garnafrumukrabbameina og siður til
fækkunar dreifkrabbameina.