Læknablaðið : fylgirit - 01.12.1992, Blaðsíða 78

74
LÆKNABLAÐIÐ/FYLGIRIT 22
w 21 AFBRIGDI AF LAKTAT DEHÝDRÓGENASA-5 í
HVATBERUM OG FRYMI í ROTTULIFUR
Jón Magnús Einarsson og Hörður Filippusson
Lifefnafræðistofu Háskóla íslands, Vatnsmýrarvegi
16, 101 Reykjavik
Afbrigði af laktat dehýdrógenasa-5 hafa fundist í
spendýrum. Þessi afbrigði, oftast nefnd LDH-6 eða
LDHk eru örlítið basískari en LDH-5 og eru
ónæmisfræðilega skyld þessu ísóensfmi. Þau er
eingöngu að finna í þeim vefjum sem tjá LDH-5, t.d. f
lifur, vöðva, heila og sjónhimnu. Þau finnast í miklu
magni f krabbameinsvef, t.d. í vöðva- (sarcoma) og
lifraræxlum. Þau eru bundin í hvatberum í
lifrarfrumum manna og koma þar fram sem sjötta
bandið í rafdrætti og LDH-litun. Bygging þeirra er
álitin vera 4x35 kDa + 16 kDa (LDHk) eða 4x35 kDa +
22 kDa (LDH-6). Tilvist LDH-6/k hefur verið
gagnrýnd og talið að um sé að ræða LDH-5, þar sem að
illa liefur gengið að aðskilja þessi fomi frá LDH-5.
LDH-5 og skyld afbrigði þess voru einangruð úr
hvatberum og frymi í rottulifur. Tvö hlaupefni voru
notuð, CM-Sepharósi (cation exchange
chromatography) sem skilur að LDH ísóensímin og
V 22 FRJÓSEMISHORMÓNIÐ EQUINE CHORIONIC
GÓNADOTÓPIN (eCG) ER SAMSETT ÚR MUN
STÆRRI UNDIREININGUM EN ÁÐUR VAR
TALIÐ.
Hördur Kristiánsson1,2 Lárus S. Guðmundsson2 og
Sigurður Ingvarsson2,3.
1) ísteka hf., Suðurlandsbraut 22, 108 Reykjavík; 2)
Lífefnafræðistofa Háskóla íslands, Læknagarði,
Reykjavík; 3) Nýtt heimilisfang: Department of
Immunotechnology, University of Lund, Sweden.
Equine chorionic gonadotropin var hreinsað á anti-eCG
hremmiskilju í einu skrefi úr botnfalli eftir 67%
ammóníum súlfat fellingu á blóðvökva. Hormónið var
losað af súlunni með sýru eða þvagefni. Eftir hreinsun
sást breitt band i sýninu við rafdrátt (Native-PAGE).
Rafdráttur ( afmyndandi umhverfi (SDS-PAGE) með
merkaptóetanóli, leiddi eftirfarandi próteinþætti í ljós:
Við mólmassann 76.000 dalton sást dauft band.
Sterklituð bönd voru við 60.000 dalton og 52.000
dalton, og heldur daufara band sást við 27.000 dalton.
Sýni af eCG sem hafði verið ffnhreinsað úr
hlutahreinsuðu efni (140 IU/mg) með hefðbundnum
skiljuaðferðum innihélt ekki 76.000 daltona bandið en
var með öll hin og viðbótarbönd við 22.000 og 20.000
oxamat hlaup (affinity chromatography) sem grípur
LDH í hvarfstöð. Samanburður á LDH-5 afbrigðunum í
hvatbera og frymi leiddi eftirfarandi í Ijós:
1) Ekki fundist neinar undireiningar (16 eða 22 kDa) í
tengslum við afbrigðin í hvatberum eða frymi (SDS-
PAGE).
2) Hleðsluskilagreining (isoelectric focusing) á þröngu
bili (pH 8-10,5) og LDH litun sýndu þrjú undirbönd
þar sem eitt bandið (S3) hafði frábrugðna hleðslu í
hvatberum.
3) Einhver munur (lítill en marktækur) kom fram í
hitanæmi og hvarfefnahindrun (laktat og NAD+) en
enginn munur fannst í Km-gildi.
Hvort LDH-6 eða LDHk afbrigðin séu í raun
fosfórýlerað LDH-5 er næsta spurning sem leita mun
verða svara við.
dalton. Þegar aðkeypt efni (2800 lU/mg) var skoðað
með Western blotti á SDS-rafdráttarhlaupi (fyrsta
mótefni var gegn hreinu eCG) sáust tveir mótefnavirkir
þættir við 43.000 og 20.000 dalton. Western blot af
eCG frá hremmiskiljunni hafði mótefnavirka þætti við
60.000, 47.000, 44.000 og 27.000 dalton.
Fínhreinsaða hormónið úr 140 IU/mg byrjunarefni, var
með mótefnavirka þætti við sama hlutfallslegan
mólmassa og eCG af hremmiskiljunni og að auki með
þátt við 20.000 dalton.
Niðurstöðurnar benda til þess að eCG sé upprunalega
úr 60.000 og 27.000 daltona undireinginum (beta og
alfa) en ekki úr 43.000 og 20.000 daltona
undireiningum eins og talið er (Moore, W.T. og Ward,
D.N. (1980) J. Biol. Chem 255, 6923-6929). Þessar
smærri undireiningar verða sennilega til við
hefðbundna hreinsun hormónsins sem felur í sér
sýrumeðhöndlun og fellingar með lífrænum
leysiefnum. Böndin sem sáust í eCG sýnum okkar við
52, 47, og 22 eru þá að öllum líkindum millistig í
niðurbrotinu.