Læknablaðið : fylgirit - 01.12.1992, Blaðsíða 34

34
LÆKNABLAÐIÐ/FYLGIRIT 22
C 49 AFBRIGDILEG IIREINSUN MÓTEFNAFLÉTTA ÚR
C ^ BLÓDI SJÚKLINGS MED KOMPLIMENTSKORT
(C2) OG LUPUS, LEIDRÉTTIST EFTIR
PLASMAGJÖF SEM EINNIG EYÐIR
SJÚKDÓMSEINKENNUM SJÚKLINGS.
Kristián Erlendsson. Helgi Valdimarsson, Kristján
Steinsson, Kevin Davis, Mark Peters, Hugh Beynon og
Mark Walport.
Ónæmisfræði- og lyflækningadeild Landspitalans og
gigtardeild Hammersmith Hospital, London.
Einstaklingar með meðfæddan skort á þáttum klassiska
ferils komplimentkerfisins hafa greinilega hærri tíðni
lupus. Sjúklingur með skort á 2. þætti kompliments
(C2) og lupus hefur verið meðhöndlaður með plasma í
tæp 8 ár. þannig hefur i hvert sinn náðst klinisk
remission, sem varir i 6-8 vikur.
Við höfum notað *^IHBs-anti-HBs mótefnafléttur
(IC) til að rannsaka hreinsun IC hjá þessum sjúklingi
með gamma skönnun. Sjúklingurinn var rannsakaður
rétt fyrir plasmagjöf og aftur strax að gjöf lokinni.
Fyrir gjöf var C2 og CH50=0; eftir gjöf var
CH50=85% og C2=55% af normal gildum. Fjöldi
komplimentviðtaka á rauðum blóðkornum (E-CRl)
breyttist ekki við meðferð.
Fyrir plasmagjöf voru “^I-IC hreinsaðir hratt (t-
half=2.8 min) og fóru hratt til lifrar (T90%=5.66 mín)
en engar til milta. <2% IC bundust E-CRl.
Eftir plasmagjöf færðust þessir þættir í eðlilegt horf;
hreinsun varð hægari (t-half=7 min; T90%(lifur)=27
min) og 22% af IC fóru til milta. 72% IC bundust nú
E-CRI á 2 min. ""mTc-colloid skann fyrir og eftir
plasmagjöf sýndi eðlilega upptöku i lifur og milta.
Rannsóknin sýnir að þessi sjúklingur með C2 skort
hreinsar IC afbrigðilega úr blóði, á sama máta og
lupus sjúklingar án primer komplimentskorts.
Jafnframt er sýnt fram á að hreinsunin færist í
eðlilegt horf eftir plasmagjöf á sama tima og einkenni
sjúklings hverfa. Auk þess sýnir rannsóknin að
upptaka IC i milta er háð eðlilegu starfi
komplimentkerfisins.
F AO OFNÆMI, MIDEYRNABÓLCUR OG MAGN
C- ÓNÆMISGLÓBÚLINA í UNGBÖRNUM.
Björn Rúnar Lúðviksson, Ólöf Guðmundsdóttir,
Herbert I>. Eiríksson, Björn Árdal, Ásbjörn Sigfússon
og Helgi Valdimarsson.
Rannsóknastofa Háskólans í ónæmisfræði, Barnadeild
Landspitalans, Landspitalinn.
Rannsókn var gerð á ofnæmi og sýkingum í efri
loftvegum meðal barna á aldrinum 18-23 mánaða. Af
179 börnum i úrtaki mættu 179 (91%) til skoðunar,
sem fólst i stöðluðum spurningarlista, likamsskoðun og
húðprófum. Ennfremur voru eftirtaldar tegundir
ónæmisglóbúlina mældar i blóðsýnum frá börnunum:
IgE, IgA, IgGI, IgG2, IgG3 og lgG4. Um 37%
barnanna reyndust vera með eða hafa haft ofnæmi og
27% höfðu fengið fleiri en 5 eyrnabólguköst. Bæði
ofnæmi og eyrnabólga reyndist vera mun algengari og
erfiðari meðal þeirra barna, sem höfðu tiltölulega lága
þéttni af IgA og/eða einhverjum undirflokka IgG.
Hins vegar reyndust vera fremur veik tengsl milli
magns lgE mótefna og ofnæmis i þessari rannsókn.
Fyrri rannsóknir hafa sýnt að einstaklingar með IgA
skort hafa verulega aukna ofnæmistilhneigingu. Hins
vegar hafði einungis eitt barn í þessari rannsók IgA
skort. Ekki hefur áður verið sýnt fram á tengls milli
ofnæmis eða eyrnabólgu við magn af IgA eða IgG
innan eðlilegra dreifingarmarka fyrir þessi
ónæmisglóbúlin. Ályktað er að ofnæmisvandamál i
ungbörnum orsakist ekki siður af ófullnægjandi
framleiðslu á IgA eða IgG heldur en offramleiðslu af
IgE. l>ar sem þroskun og stjórnun IgA og lgG
mótefnamyndunar er háð T eitilfrumum, er líklegt að
einhverjar tegundir þessara fruma þroskist tiltölulega
seint hjá ungbörnum með ofnæmi eða tiðar
eyrnabólgur. Há tiðni ofnæmis og eyrnabólgu i
ungbörnum bendir til að slíkur misþroski í T frumum
sé algengur fyrstu tvö ár ævinnar.