Morgunblaðið - 30.11.1986, Blaðsíða 4

4 C
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. NÓVEMBER 1986
Dansaí
málverkinu
Sjöfn Hafliöadóttir, listmálari
sem undanfarin 37 ár hefur búið
erlendis lýkur í dag við að sýna
verksín hér heima ífyrsta sinn.
„ÞAÐ er svo róandi að koma
til Islands og eftir að vera búin
að dvelja hér í rúma tvo mán-
uði á þessu yndislega hausti er
ég staðráðin í að koma fljótt
aftur og nota þá timann til að
mála. Ahrifin af landinu eru
svo sterk og hér ríkir einhver
friður og ró yfir öllu. Eg finn
þennan frið um leið og ég legg
af stað frá Keflavíkurflugvelli
til Reykjavíkur. Þetta er svo
allt öðruvísi en í Bandaríkjun-
um, þar er svo auðvelt að tapa
sér, en hér er svo gott að finna
sjálfan sig.“
Sú sem talar svo fallega um
það sem henni fínnst liggja í loft-
inu á íslandi er Sjöfn Hafliðadótt-
ir, listmálari. Sjöfn hefur á
undanförnum 37 árum verið bú-
sett víða erlendis, t.a.m. í Frakk-
landi, Tyrklandi, Kanada og
Egyptalandi, en mest þó í Banda-
ríkjunum, þar sem hún býr nú í
Floridafylki með eiginmanni sýn-
um Gerog Provard, sem einnig
er listmálari. Þau hafa dvalið hér
um tveggja mánaða skeið og er
það lengsta samfellda dvöl Sjafn-
ar á heimaslóðunum frá því hún
fluttist utan, en ástæðan heim-
sóknarinnar nú er ekki síst sýning
á verkum Sjafnar sem stendur
yfír á Kjarvalsstöðum og lýkur í
dag, sunnudag.
Það var einmitt innan um ball-
erínum, götulíf og hesta á veggj-
um Kjarvalsstaða sem blaðamað-
ur ræddi við Sjöfn, á sýningunni
sem er hennar fyrsta á íslandi.
„Sýningarnar sem ég hef tekið
þátt í með öðrum eða haldið ein
eru þó orðnar svo margar að ég
man ekki töluna á þeim, enda er
þetta mitt lifíbrauð," segir Sjöfn
og kinkar kolli í átt að einni ball-
erínunni sem situr í samskonar
hvíldarstellingum og málarinn
gerði sjálfsagt í eina tíð, því að
upphaflega lá leiðin út vegna
dansins og það fyrir tilstilli Þjóð-
leikhússkólans, sem Sjöfn lærði
ballett í á sýnum tíma.
„Ég sakna þess kannski að
dansa ekki lengur, og þó, ég er
dansa í málverkunum. Svo fæ ég
stundum hugmyndir sem ég móta
í dans eða dansara á striganum
og það er ekki eingöngu ballett
sem mér finnst heillandi að mála.
Allur dans heillar mig og eitt af
því sem ég ætla að gera á næst-
unni er að mála út frá þjóðdönsum
ýmissa landa."
- Finnst þér þú vera að gera
ólíka hluti, miðað við íslenska
myndlistarmenn?
„Ég hef nú verið svo heppin
að á þessum tíma hér hefur verið
mikið af myndlistarsýningum í
gangi og eftir að hafa skoðað þær
þá er ég þeirrar skoðunar, já.
Reyndar hef ég tekið eftir því að
á flestum sýningum hér er um
að ræða verk mikið yngra fólks
og ég hef það svolítið á tilfínning-
unni að mínir jafnaldrar láti lítið
fara fyrir sér í sýningarsölunum."
- En þið hjónin, eruð þið lík
í ykkar listsköpun?
„Við búum saman, vinnum
saman og erum saman nánast
öllum stundum, en við sýnum
aldrei saman og myndirnar eru
ólíkar. Hann er eins klassískur
og sterkur í sinni list og ég er,
ja nánast andstæð við það. En
þó að við séum ólík að þessu leyti
þá berum við mikla virðingu fyrir
verkum hvers annars og ég segi
fyrir sjálfa mig að klassíkin heill-
ar mig alltaf. Hún stendur alltaf
fyrir sínu og það þarf ekki lítið til
í landi eins og Bandaríkjunum þar
sem oft koma upp hreinar tísku-
bylgjur í málaralist, staldra við í
nokkra mánuði og hverfa svo,“
segir Sjöfn og bætir við að það
sama megi segja um smekk fólks
á málverk, hann sé mjög breyti-
legur eftir stöðum og tíma. Og
hvemig finnst henni þá smekkur
íslendinganna sem hafa komið á
sýninguna?
„Mér þykir svo vænt um hvað
fólkið sem kemur hingað skynjar
gleðina og hlýleikann í verkunum
og einhvemveginn kemst í gott
skap. Mér finnst líka eins og fólk
vilji sjá gleðina, hreinlega leiti
eftir björtu hliðunum, rétt eins og
ég vil gera sjálf. Ég vil sjá björtu
hliðamar á lífínu og tilverunni og
ég vil miklu fremur mála þær
en allan ömurleikann sem er
íheiminum,“ segir Sjöfn
og bleikleit glaðværðin
á veggjunum undir-
strikar orð málarans.
Viðtal/Vilborg Einarsdóttir
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
„Kannski sakna ég þess að dansa...“ Sjöfn Hafliðadóttir við eina
af ballerínunum sínum á veggjum Kjarvalsstaða.