Tíminn - 24.12.1943, Blaðsíða 7

Sigurgetr Sigurbssort, btsfup

sgg
„Og engillinn sagði við þá: „Veriö
óhrceddir, þvi sjá, ég boða yður mikinn
fögnuð, sem veitast mun öllum lýðnum,
því aö yður er í dag frelsari fœddur,
sem er Kristur Drottinn, í borg Davíðs.“
Lúk. 2, 10; 11.
Jólahátíðin hefir löngum verið oss'
íslendingum kœrkomin. Hún vekur
eftirvœntingu bæði ungra og gam-
alla. Þetta hefir sínar eðlilegu ástœð-
ur. Jólin koma „er vetrar geisar
stormur stríður“. í vetrarmyrkrinu
og kuldanum kemur hin milda, fagra
og bjarta hátíð og hr.ekur burt
skúggana hið ytra. Hún kemur með
samúðina og hlýjuna. Þœr tilfinn-
ingar vekur hún í brjóstum mann-
anna betur en nokkur önnur hátíð
ársins. Birta og samúð eru óhjá-
kvœmilega skilyrði þess, að unnt sé
að halda hátíð í beztu merkingu þess
orðs. Áhrif samúðarinnar og birt-
unnar má sjá og finna á þúsundum
heimila í landi voru um jólin. Senni-
lega eru þau heimili fá, er fara ál-
veg á mis við þau áhrif, og þeir menn
ekki margir, sem kjósa að útiloka
þau frá heimilum sínum og ástvin-
um.
En jólahátíðin á stœrra fagnaðar-
efni, en hina góðu breytingu hið
ytra. Allt hið bjarta og fagra, sem
birtist í mannlífinu við hátíðahald
jólanna á andlega uppsprettulind.
Kœrleiki Guðs er sú uppsprettu-
lind. Föðurást hans vakir yfir kyn-
slóðunum á jörðu. Miskunn hans á
eilífa arma.
„Yður er í dag frelsari fœddur,
sem er Drottinn Kristur í borg
Davíðs.“ Hann kom með biftuna og
heilagan boðskap frá Guði til mann-
anna um kærleika Guðs og um tœki-
fœri og takmark mannsálarinnar.
Hann gaf henni hin fegurstu fyrir-
heit um fyrirgefning og um nœrveru
Guðs og handleiðslu á æfibrautun-
um. Hann gaf mönnunum fyrirheit
um heill og hamingju, ef þeir gengjú
á Guðs vegum. Höfuðskilyrðin, sem
fyrir hendi þurftu að vera, til þess að
þeir öðluðust þá hamingju, voru þau
að elska Guð og elska hverir aðra.
— Það átti að vera þeim Ijóst, að hin
mikla hætta var fólgin í því að
gleyma Guði og breyta gagnstætt
vilja hans. Hann birti þeim, að and-
úðin og hatrið manna á milli mundi
gera jarðheima að lieimkynni þján-
inga og vanlíðunar, Þetta hefir sann-
azt á öllum öldum. Enda sagði Krist-
ur við lœrisvein sínn: „Slíðra þú sverð
þitt“. Og um þessar mundir sjáum
vér með átakanl'egri hœtti en nokkru
sinni fyrr afleiðingar þess, er menn-
irnir gleyma bróðurskyldunni og
bróðurkærleikanum. Það ríður því
mikið á, að mannkynið eignist jól
í anda og sannleika. Að vér opnum
eyru vor og hugi vora og hjörtu fyrir
boðskap engilsins, röddinni, sem
hljómaði til mannanna hina fyrstu
jólanótt. „Yður er í dag frelsari fædd-
ur, sem er Drottinn Kristur í borg
Davíðs.“ Vér íslendingar eigum ekki
í ófriði um þessar mundir á sama
hátt og flestar aðrar þjóðir heims.
Vér höfum ekki með sama hœtti og
þœr tekið oss vopn í hendur. En samt
er ófriður hér á landi. Sá ófriður er
áhyggjuefni margra góðra íslend-
inga. Barnið, sem á jólunum fœddist,
minnir okkur á, hvernig þar skal við
(málum snúast. Hann ar nefndur
friðarhöfðingi. Þjóðareining er skil-
yrði frelsis og farsældar sérhverrar
þjóðar.
Jesús Kristur, frelsari heimsins er
fœddur. Hann vill gefa íslenzku þjóð-
inni nýja jólahátíð. Og hann vill gefa
henni miklu meira. Hann vill gefa
henni sjálfan sig að leiðtoga og kon-
ungi í daganna þraut. —
Nú er kveikt verður Ijós á íslenzku
sveita- og kaupstaðarheimilunum, þá
vill hann koma til heimilanna — til
þjóðarinnar. Koma með útréttar
hjálparhendur — eins og bróðir og
vinur — koma til þjóðarinnar á
hœttu og örlagastund með Ijós og
leiðsögn henni til handa um ókunn-
an framtíðarveg.
Það er allt undir því komið, að
þjóðin þekki sinn vitjunartíma, að
hún taki á móti honum. Þá mun
hún ganga inn til frelsandi framtíð-
ar. Þá mun hinn innri friður gefast
henni. Þá mun hún öðlast afl til
átaka í sókn sinni að háu marki.
Þá mun sannleikur og réttlæti
sitja í öndvegi. Þá mun bjart verða
yfir framtíð íslands og íslenzkrar
þjóðar. í þeirri von að svo verði óska
ég sérhverju heimili og sérhverjum
íslendingi gleðilegra jóla.
Guð líkni vansælli veröld og gefi
henni frið.