Tíminn - 24.12.1943, Blaðsíða 13

T í M I N N
13
Urðarfelli, en verður þó fegurra, þegar
búið er að breyta öllu landi jarðarinnar
í akra, eins og tíðkast fyrir vestan.
Kári: (Vantrúaður). Hu, í akra .......
Hrólfur: Nú býð ég þér bóndi sæll í flug-
ferð, svo að þú úr lofti getir séð sveitina,
fjöllin, jöklana......
Kári: (Hlær). Ég ætla mér nú ekki að
fljúga fyrr en ég fer alfarinn þarna upp
í hæðirnar, og þangað fer ég ekki fet fyrr
en ég er búinn að fá ráðskonu.
Flóki: Þá sleppum við því, en þú labbar
með okkur upp að fjalli, svo að við get-
um skýrt fyrir þér, hvað við hyggjumst
að gera þér til hagsbóta ....
Kári: (Vantrúaður). Ja, þú hefir ekki
verið settur hjá, þegar náungans kærleik-
anum var úthlutað, ha, ha.
Flóki: Þá, ef þér líkar það betur, okkur
öllum til hagsbóta og ánægju.
Kári: Já ég kann betur við að orða það
þannig. (Þeir fara). (Tjaldið).
II. ÞÁTTUR.
(í baðstofunni á Urðarfelli).
Kári kallar: Þóra! Láttu mig fá betri
brækur. Það sést í gegnum þessar, og ég
kann ekki við að standa berlæraður, þeg-
ar ráðskonan kemur. (Þóra fær honum
buxur. Hann fer í þær utan yfir).
Þóra: Hvað segirðu? Ráðskonan?
Kári: Já, hefi ég ekki sagt þér það, að
það kemur hingað ráðskona í dag. Út-
varpið hefir útvegað mér hana, og hann
sagði mér í gær, þegar ég talaði við hann,
að þetta væri ungur, laglegur og fjörug-
ur kvenmaður, og hann hefði valið hana
sjálfur, svo að ég hálfhlakka til að sjá,
hvernig hún lítur út.
Þóra: Ég er alveg hissa. Ég hélt að ég
hefði ekki verið þér svo óþægileg þessi ár,
sem ég er búin að vera hér hjá þér.
Kári: Það er dálítil tilbreytni í því að
fá nýjan kvenmann. Annars er þetta nú
aðallega vegna hans Frosta, svo að ég
geti haldið honum héf.
Þóra: Hann hefir nú ekki verið svo mik-
ið upp á kvenhöndina.
Kári: Nei og sei sei nei, — en það er
þetta, — maður þarf að fá nýjan anda á
heimilið, eins og þú getur skilið, Þóra mín.
Þetta breytir engu okkar á milli. Maður
er nú orðinn svo ráðsettur.
Hvað er þetta? Sjáðu þarna út um
glugann! — Kemur ekki bíll neðan veg-
inn? Varla getur það verið ráðskonan,
hún ekur tæplega í lúxusbíl. Ég geri ráð
fyrir, að hún komi með mjólkurbílnum í
kvöld. (Lágt) En, Þóra! Þóra! Nú man ég
það, — þeir sögðu þarna í útvarpinu, að
hún væri með barni.
Þóra: Nú, já, er það svoleiðis drós? —
Ekki skil ég, húsbóndi góður, að hún fari
betur með eigur þínar en ég.
Kári: Það er nú líklega ekki. En svo er
annað. Ég var bölvaður klaufi að taka það
ekki fram, að barnið yrði að vera fætt.
Þóra: Já, það væri nú ekki óálitlegt, ef
hún legðist strax á sæng eftir að hún er
komin.
Kári: Það er nú ekki víst, að það sé svo
langt komið. Annars eru þær flestar eitt-
hvað skammfeilaðar þessar jómfrúr, sem
ráða sig í sveit.
(Heyrist í bíl. Barið. Kári fer til dyra).
Fanney: Góðan daginn.
Kári: Góðan dag.
Fanney: Eruð þér húsbóndinn hér á
Urðarfelli?
Kári: Svo er það kallað.
Fanney: Þér auglýstuð í útvarpinu eftir
ráðskonu.
Kári: Já, það gerði ég. Það hefir svo
góð sambönd í svoleiðis.
Fanney: Ég er nú komin hingað sam-
kvæmt þessari auglýsingu. Hvernig lýst
þér á?
Kári: O, vel. En hvar er barnið?
Fanney: Hvaða barn?
Kári: Hann sagði, að þú værir með barni.
Fanney: Sagði hver, að ég væri með
barni?
Kári: Hann þarna í útvarpinu, sem býr
til auglýsingarnar.
Fanney: Það er að minnsta kosti ekki
áberandi, eða sýnist þér það?
Kári: En ég trúi því nú samt ekki, að
þeir hafi gert meira úr þessu en nauð-
synlegt var.
Fanney: Þetta er líklega einhver mis-
skilningur.
Kári: Ja, ég verð nú að ganga úr skugga
um það, en komdu nú samt í bæinn.
Fanney: Já, takk. Ég var hálfsjóveik á
Laxfossi. — Hvað er margt fólk hér á
heimilinu? •
Kári: Það er nú ég, og svo er hún Þóra,
sem ég hefi haft fyrir framan hjá mér,
síðan konan mín dó.
Fanney: Hvað? Sefur hún fyrir framan
þig?
Kári: Við sofum ekki saman. Skilur þú
ekki mælt mál, stúlkukind!
Fanney: Hvað? — Og þú roðnar eins og
ung stúlka, aldraður maðurinn. En er
heimilisfólkið ekki fleira en þetta?
Kári: Jú. Svo er hann Frosti, efnileg-
asti maður.
(Þóra kemur inn).
Kári: Þóra, vertu ekki feimin! Þetta er
nýja ráðskonan.
Þóra? Já, eg sé að svo muni vera.
Fanney: Komdu sæl.
Þóra: Komdu sæl.
Fanney: Heldurðu ekki, að okkur muni
koma vel saman, Þóra mín?
Þóra: Ætli ekki það?
Kári: Hvað er að frétta úr borginni?
Fanney: Hvað viltu heyra? Tízkufréttir?
Kári: Nei, o-nei, ekki hefi ég nú neinn
hug á sliku. En veiztu hvort það er satt,
sem stóð í útvarpinu um daginn, að þeir
í Reykjavík ætli að ná upp tapinu á sund-
höllinni með því að byggja aðra stærri?
Fanney: Já, eitthvað var ég búin að
heyra um það. Svo var ákveðið, að við
Skerjafjörð verði komið upp fínum bað-
stað með glerþaki. Þangað verður veitt
heitu vatni frá Reykjum. Þar verða rækt-
aðir pálmar og suðræn aldini. Þar —
eins og á öðrum baðstöðum — getur fólk
næstum sparað sér föt.
Kári: Verður það ekki ofraun fyrir
náttúrlega menn?
Fanney: Nei. — Þú veizt, að „leikur
sér með ljóni lamb í Paradís". Þarna þarf
ekkert fyrir lífinu að hafa annað en lesa
ávexti af trjám og runnum, og hagstof-
an hefir reiknað út, að á þennan hátt
verði bezt séð fyrir fátækraframfæri
þjóðarinnar.
Kári: Enginn véfengir hennar útreikn-
inga. — Ég hfeld að sveitirnar ættu að
senda þangað þessar fáu hræður, sem
þar eru eftir.
Fanney: Já. Það er nú gert ráð fyrir
því. En svo er nú annar kostnaður, sem
hverfur. Ríkissjóður þarf eftir það aldrei
framar að kosta nokkurn mann til dval-
ar á baðstað erlendis. — Þetta heitir á
fínu máli „planökónómí“.
Kári: Hvað þýðir það á okkar máli?
Fanney: Það þýðir sparnaður, maður.
Kári: Já, rétt er það. Þeir eru altaf að
brýna þetta fyrir manni í þingræðunum,
blessaðir fulltrúarnir okkar, og ég segi
bara það, ef þingmaðurinn okkar á ekki
skilið að fá eitthvað af orðunum, sem
sendar voru á heimssýninguna í Ameríku
og gengu þar ekki út, þá veit ég ekki,
hvar þær ættu að lenda.
Fanney: Mér finnst nú kvenréttinda-
konurnar mættu fá eitthvað líka.
Kári: Það finnst mér alveg rétt. Þetta
eru víst liprustu kvenmenn. En hvað
gerðir þú í Reykjavík?
Fanney: Ég er nýkomin heim frá út-
löndum. Við vorum sendar út margar
stúlkur.
Kári: Sendar út? Hvað? (Háðslega) Já,
náttúrlega til að útvega markað fyrir
fisk.
Fanney: Já, ég býzt við, að það geti
haft mjög mikil áhrif á fisksöluna, því að
þetta var eins konar landkynning. Ann-
ars er það svo með okkur stúlkurnar í
Reykjavík, að við höfum lítinn tíma til
að vinna. En nú er bezt 'að hafa fata-
skipti. En hvar er herbergið, sem ráðs-
konunni er ætlað?
Kári (vandræðalegur): Það er ekkert
herbergi hér nema baðstofán.
Fanney: Ég á altsvo að afklæða mig hér
frammi fyrir ykkur. — Alt í lagi með það.
Kári: Nei — nei. Við förum út.
Fanney: O, verið þið bara kyr. Ég er
ekki feimin. — En hvar á ég að sofa?
Kári: í rúminu hérna á móti honum
Frosta.
Fanney: Á móti honum Frosta? Nei, það
er nú heldur mikið af því góða.
(Frosti kemur inn).
Kári: Hann kemúr nú þarna.
Fanney: Komdu sæll.
Frosti: Komdu sæl.
Fanney: Húsbóndinn segir að við eig-
um að sofa hér hvort á móti öðru. (Kank-
vís) Hlakkarðu ekki ofurlítið til þess?
Frosti: Hu, hlakka til að hafa þessar
kaupakonuvofur dansandi um pallinn,
svo maður getur ekki sofið fyrir alls kon-
ar ónota fylgjum.
Fanney: Mér fylgir ekkert nema æska
og sakleysi, karl minn. Ég skal sitja á
rúmstokknum hjá þér og bía ofan á þig . .,
þá dreymir þig vel. .-.
Frosti: (Hálf óttasleginn). Þá, þá fæ ég
óorð af þér, þó aö ég sé sára saklaus. Ég
er þekktur fyrir það um alla sveitina,
hvað ég er meinlaus við kvenfólk og mark-
glöggur.
Fanney: Og þú villt þá máske marka
mig, svo að þú tapir mér ekki?
Frosti: Ætli það yrði ekki saga til næsta
bæjar, ef það sæi á þér eftir mig.
Fanney: Frosti minn, hjálpaðu mér úr
skóhlífunum.
Frosti: Hu„ taka skó. Ekki nema það ,.
Fanney: Já, gerðu eins og ég segi þér.
(Hann færir sig nær henni með hálfum
huga, og tekst heldur óhönduglega við
. skóhlífarnar).
Fanney: Kreystu ekki í sundur á mér
leggina, en vertu ekki hræddur við mig.
(Hlær). Þú færð ekki óorð af þessu.
Frosti: Nei, ei . . En samt er ég hræddur
um, ef hún Stína á Strýtu .. sæi ....
Fanney: Þú ert trúlofaður henni Stínu
á Strýtu.
Frosti: Hver s^gir það? En ég get feng-
ið hvaða stúlku sem ég vil í sveitinni.
(Kári kemur inn).
Kári: Hvað, hvað ertu að gera dreng. ...
Frosti: (Rís á fætur). Stelpan skipar
mér allt .......
Fanney: Ég er að kenna honum að um-
gangast tignar meyjar.
Kári: Ég hefði nú haldið, að það sé