Tíminn - 24.12.1943, Blaðsíða 47

T í M I N N
47
IV. ÞÁTTUR.
Viku seinna. Sama umhverfi.
Kári (Hrýtur. — Þóra kemur inn með
skyr).
Þóra: Nú skil ég, hvers vegna húsbónd-
inn hérna hlustar alltaf á útvarpsþuluna.
— Og hvernig fór ekki á Gili. Jón hætti að
tala við konuna, vegna þess að hún hafði
ekki eins fallega rödd og þulan. Það vant-
aði nú bara, að þessi ákafi hans Jónasar
að ná í fallega rödd í útvarpið yrði til þess,
að bændurnir afræktu konurnar eða svo
gott sem konurnar. (Syngur).
Húsbóndinn góði og heimilið
hamingju mér og unað veitti.
En útvarps-skammar-ólánið
ánægju minni í sorgir breytti.
Vakti ég þig, Kári, með sönglinu úr mér?
— En hérna er maturinn þinn.
Kári: Mikið sýnist mér þetta skrítið
•skyr, sem þú kemur núna með, Þóra.
Þóra: Það er líkt og það hefir verið, síð-
an ráðskonan fór að búa það til.
Kári: Ég held að það væri betra, að mað-
ur gæti borðað matinn, þó að maður hafi
ekki hnífapör og þessa dulu til að breiða
framan á sig. (Smakkar. Skirpir). Þetta
er auma jómfrúskyrið. Það er eins og það
séu hrærð saman við það laxahrogn.
Þóra: Svona skyr hefði nú einhvern tíma
verið kennt við aðra skepnu.
Kári: Ég get nú bara ekki borðað þenn-
an óhroða.
Fanney (kemur syngjandi inn): Jæja,
húsbóndi góður! Tekst mér ekki vel að
búa til skyrið?
Kári: Já, jú-jú, það er ágætt.
Fanney: Ætlarðu ekki að borða meira?
Kári: Nei, það er nú ekki gott að borða
mikið af skyri.
Fanney: Nú líkar mér við þig, — En eig-
um við ekki að hlusta á útvarpið?
(Músik),
„Útvarp Reykjavík". Hér koma tilkynn-
ingar:
í dag, sunnudaginn 21. þ. m. verður
haldið svifflugmót á Gljúfurárbökkum.
Hinn heimsfrægi landi vor, Hrólfur Gerpir,
sýnir-listflug. Lýsingu af listfluginu verð-
ur útvarpað. Bílar frá Steindóri annast
fólksflutning að og frá mótinu.“
Kári: Svifflug! — Finnst þeim nú ekki
nóg slys, sem verða á skíðum, þó að ekki
sé stofnað til nýrrar slysahætta með þessu
svifflugi? Mér má auðvitað á sama standa.
— Frosti! Við verðum að byrja í dag að
grafa ' fyrir hitaveitupípunum heim að
bænum hérna.
Frosti: Hvað? Hitaveitunni? Verður
byrjað á aðalleiðslunni fyrr en næsta'vor?
Kári: Það má einu gilda. Það er eins
gott að hafa skurðina tilbúna.
Frosti: Mig hálflangar nú til að fara á
flugmótið í dag. Þetta er svo sjaldgæf
skemmtun. Sérstaklega langar mig til að
sjá listflugið.
Kári: Dettur þér þetta í hug svona um
aðalannatímann? Mér finnst það ekki
viðeigandi fyrir fullorðið fólk að standa
og glápa á þetta og fá svo kannske flug-
urnar í hausinn. Svo finnst mér nú, að þú
ættir að una þér heima hjá þessari ungu,
laglegu ráðskonu.
Fanney: Já, takk fyrir komplímentin,
bóndi góður. — En ráðskonan ætlar að
fara á mótið. Maður sleppir nú ekki svona
auðfengnu tækifæri til að horfa á heims-
frægan íslending sýna listflug.
Kári: Hvað? Ætlar þú? — Hver hefir
leyft það?
Fanney: Þú athugar það, elsku vinur,
að það er ráðskonan, sem talar. Við för-
um öll á flugmótið. Blessaður húsbóndinn
líka. Svo vinnum við þeim mun betur alla
næstu viku. Þú sannar til, þetta margborg-
ar sig. Og nú færð þú í annað sinn nef-
koss og klapp.
Kári: Ja, — þú kant lagið á hlutun-
um, kindin mín.
Fanney: Við skulum bara vera tilbúin,
þegar bíllinn kemur hérna fram hjá. —
En segið mér, er nokkur sundlaug þarna
nálægt?
Frosti: Það má synda í ánni.
Fanney: Fínt er. Þá hefi ég sundbol með.
Frosti gættu að bílnum. (Syngur).
Þóra: Ekki held ég, að ég eigi erindi á
þetta mót.
Fanney: Hvort þú átt erindi, manneskja
á bezta giftingaraldri, sem vantar mann.
Búðu þig í skyndi. Þarna verður mikið
mannval. — Kári, bóndi, lízt þér ekki vel
á okkur? Heldurðu að það verði ekki gam-
an að vera með okkur? Dansaðu við mig
eftir útvarpsmúsik. (Syngur).
Fanney: Þú ert bara svona fírugur, karl-
inn. Ekki held ég að þú þurfir að láta hann
Jónas Sveinsson yngja þig upp.
Kári (móður): Þú — þú ert svoddan ein-
stakt fiðrildi. —
Frosti (kallar): Bíllinn kemur. Flýtið
ykkur.
(Heyrist í bíl. (Söngur).
V. ÞÁTTUL.
Á flugvellinum. — (Þulur lýsir flugmót-
inu. Hljóðnemi).
„Útvarp Reykjavík" — Útvarp Reykja-
vík: Eins og getið var um í auglýsingu í
hádegisútvarpinu, verður útvarpað lýsingu
á listflugi, sem hinn kærkomni, heimsfrægi
landi vor, Hrólfur Gerpir, ætlar að sýna
hér í dag. Tæknin er tákn vorra tíma. En
ekkert er þó alfullkomið og það, sem okk-
ur vantar hér, er sjónvarpsstöð. En af því
að hún er ekki til, hefir mér verið falið það
vandasama verk að koma hér í þetta skarð
tækninnar og senda eftir leiðum loftsins
það, sem hér kann að bera fyrir augun, til
ykkar, kæru hlustendur. — Hér er hátt til
lofts og vítt til veggja. Himininn hvelfist
heiður og blár yfir þessum fagra dal, sem
er umluktur háum fjöllum á tvo vegu. —
Það kvað vera nauðsynlegt, til þess að
nægilegt uppstreymi fáist. Eftir miðjum
dalnum rennur Gljúfurá, breið og lygn, þar
til hún steypist í gljúfur það, sem hún
dregur nafn sitt af. Þar myndast hár foss,
svo kallaður Háifoss. — Þennan foss hefir
sveitin virkjað með miklum myndarskap,
svo að nú sendir hann ljós og yl inn á
hvert heimili sveitarinnar. Það er rétt að
geta þess, að hér á þessum fagra stað er
mikill mannfjöldi saman kominn ,og ekki
hafa stúlkurnar látið sig vanta, sem og
vænta mátti, því að þeirra er ævinlega
mátturinn og dýrðin. Hér held ég, að sjón-
varpshæfiléika minn bresti, hvað kven-
fólkinu viðkemur, enda held ég að engin
sjónvarpsmynd jafnist' á við það að hafa
þær hjá sér í eigin persónu. Áður en list-
flugið hefst syngur hinn þekkti söngvari,
Erikko Hvammstangi, söngóð, sem ortur
hefir verið í tilefni dagsins, hvort tveggja
eftir söngvarann, og það má geta þess hér,
að það er skammt undan 25 ára söngaf-
mæli hans, og þá syngur hann eingöngu
lög og Ijóð eftir sjálfan sig.
. (.... Söngur — Flugljóð).
Þulur: Nú kemur skrið á mannfjöldann,
og inn á flugsviðið gengur nú hinn frægi
flugmaður, Hrólfur Gerpir .... (Lófa-
klapp og hróp) .... Honum er fagnað á-
kaflega af mannfjöldanum, eins og þið
heyrið. Hann er hár maður, fríður og ákaf-
lega glæsilega búinn. Reykjavíkurstúlkan,
sem talaði í útvarpið, er hér nærri. Henni
verður mikið um. Hún segir að hann sé
aldeilis agalegur draumur og alveg voða-
lega fix, og stallsystur hennar, sem allar
eru í næfurþunnum silkisokkum, með
lykkjuföllum, taka undir þetta, og segja,
að hann sé svo mikill draumur, hvernig
hann bara gengur, og hann fer svo voða-
lega vel í fötunum sínum, segja þær. En
aðrar stúlkur, sem standa meir álengdar,
og eru í íslenzkum þelsokkum, þær bera
sínar kvenlegu hugrenningar meir í hljóði.
íslenzka ullin virðist vera hollari fyrir
taugarnar.....
Flugmaðurinn gengur nú að flugvélinni,
og stígur upp í hana. Hann setur hreyfil-
inn í gang (flugvélarhljóð) .... Nú hefur
hann sig léttilega til flugs, stefnir hægt
og rólega upp á við, nú er hann kominn í
nokkra hæð. Nú hvolfir hann flugvélinni,
byltir sér á hliðina, seypir sér nú í kröpp-
um beygjum og hringum og örskjótt niður
á við, og á næsta augnabliki hringar hann
sig aftur upp á við. Nú stingur hann sér
kollhnís (óp og köll) .... fólkið æpir af
hrifningu .... nema stúlkurnar í ullar-
sokkunum, þær þegja og taka fyrir hjart-
að. Nú réttir hann vélina rólega við aftur,
lætur hana síga hægt niður, alveg niður
undir vatnsflötinn á ánni. Nú tekur hann
krappa beygju, svo að vængbroddurinn
snertir nærri vatnið, og nú beitir hann vél-
inni allt í einu og örskjótt upp á við. Hann
flýgur þráðbeint upp, nefið á vélinni stefn-
ir beint upp .... (hvellur) ....
Það heyrist hár hvellur! Það sést blossi
í loftinu .... það er eitthvað að (ókyrrð
og hávaði) .... Flugvélin fellur logandi
niður .... en flugmaðurinn hefir sloppið,
hann kastar sér út í fallhlíf .... fallhlífin
þenst nú út, hann hægir ferðina .... hann •
fellur beint niður í ána (hávaði og köll)
.... fólkið þyrpist að...Flugmaðurinn t)
hefir lent rétt ofan við hávaðana, fall-
hlífin ber hann undan straumnum (hávaði
og hróp)......Hér er nýr voði á ferðum.
Flugmaðurinn nær ekki sundinu, hann er
flæktur í böndunum, hann berst með
straumnum, en fossinn og hengigljúfrið er
rétt fyrir neðan hann .... (hróp og hávaði:
Kastið þið línu til hans! Kastið þið línu).
Það er kastað til hans iínu, en það stoðar
ekki, hann tekur hana ekki.....(Hávaði)
hann berst undan straumnum, þangað sem
áin mjókkar fyrir ofan fossbrúnina sjálfa.
.... (Hávaði).
Það kastar sér einhver í ána. Það er
stúlka, hún syndir með taug til flugmanns-
ins og með línu bundna um sig.....
Þulur: Hvaða stúlka er þetta?
Kári (nærstaddur): Nú, það er ráðskon-
an mín.
Þulur: Hvað heitir stúlkan?
Kári: Fanney, ráðskonan mín.
Þulur: Stúlkan heitir Fanney, og er ráðs-
kona hjá Kára bónda á Urðarfelli. Hún
er Reykjavíkurstúlka.
Nú er hún komin að flugmanninum.
(Hávaði og hróp). Mannfjöldinn er lost-
inn skelfingu, því að nú berast þau óðfluga
undan straumnum fram að fossbrúninni.
(Neyðaróp) Það sést ekki vel héðan, hvað
er að gerast (Hróp ....) Stúlkan hrópar,
hún er búin að festa tauginni um flug-
manninh, þau eru dregin að landi........
En þau berast fram í straumflauminn,
rétt fyrir ofan fossinn (Hræðsluóp. )
Ef taugin slitnar .... (Hróp ....) Honum
hefir tekist að losna við fallhlifina ....
4