Tíminn - 24.12.1951, Qupperneq 16

16
JOLABLAÐ TIMANS 1951
Vatnsmœlir.
mæld. Niðri við Stóra-Botn er
vatnshæðarmælir, sem Jón bóndi
ies á daglega, og annar vatnshæð-
armælir uppfrá, sem hann les á
einu sinni í viku, hvort heldur það
er í beljandi stormi og hriðarbyl,
rigningu að haustinu eða brakandi
þerri að sumrinu. En þessi ferðalög
til álestrar á mælinn eru erfið alla
tíma ársins fyrir mann, sem er ein-
yrki á búi sínu. Það, sem vantar við
Hválvatn til þessara mælinga er
sjálfritandi vatnshæðarmælir, sem
nægilegt væri að heimsækja á
þriggja til fjögurra mánaða fresti.
Slíkur mælir kostar að vísu nokk-
urt fé, en myndi gera allt starf
þarna stórum auðveldara og ná-
kvæmara.
í vor í leysingunum var áin svo
mikil, segir Sigurjón, ao hún flutti
fram 7500 lítra á sekúntíu eða 15
sinnum meira en hún gerir í dag,
og með því að byggja 20 m. háan
stíflugarö, einmitt þar sem tjöldin
standa nú, er hægt að hagnýta sér
þessa miklu vatnsorku, ekki aðeins
yrði þá hægt að geyma vatnsmagn-
ið frá vorleysingunum til annarra
tíma ársins, þegar allt er frosið og
rafmagnsnotkun er mikil, heldur
væri þarna hægt að geyma vatn
frá úrkomuárunum til þurrkaár-
anna. Með 20 m. háum stíflugarði
fengist, að því er Sigurjón minnir,
eitthvað urn 120 míllj. teningsmetra
vatnsgeymir I Hvalvatni og væri
þar fengin hin æskilegasta topp-
stöð fyrir Reykjavik. Þá myndi
verða eytt nokkru úr vatninu á
þeim tímurn, sem rafmagnseyðslan
er mest, en á miili myndi hækka í
því aftur.
Hin raunhæfa þýöing regn- og
vatnamælinganna við Hvalvatn er
þá fólgin.í því, að reilcna út virkj-
unarskilyrði á þessum stað, fá úr
þvi skorið, hve mikið vatnsmagn er
til ráðstöfunar, og hve mikið vatn
myndi safnast fyrir, ef það fengi
ekki að renna óhindrað burt.
Starfið þarna uppfrá er ekki allt
af erfiðislaust. Oft hefir það kom-
ið fyrir, að lagt hefir verið saman
nætur og dagar til þess að fram-
kvæma það sem þurfti. í sambandi
við uppsetningu mælanna var haf-
in leit að bílfærri leið frá Víðikeri
á Kaldadalsvegi að Hvalvatni og
tókst að komast þangað með jeppa-
bifreiöar og aðrar sterkar bifreið-
ar. Seint í október haustið 1948 var
svo farinn leiðangur á tveim bif-
reiðum og unnið að mælunum fram
undir kvöld. Þá skall skyndilega á
með ofsahríð og þurfti þá til mik-
ið snarræði og dugnað að bjarga
fólki og bílum í tæka tíð um veg-
leysurnar í náttmyrkri og öskubvl.
í það sinn skall hurð nærri hælum,
að bifreiðarnar fengju vetursetu
við Hvalvatn, og víst er um það, að
fólkið, sem heima var, taldi sig
hafa heimt leiðangursmenn úr
helju, þegar þeir komu heim þreytt
ir en hressir, eftir sólarhrings úti-
vist.
Ferðin okkar í sumar var engin
hrakningaferð, en hún var vinnu-
ferð og starfsdagarnir voru langir.
Sunnudeginum var varið til þess að
setja upp nýja mælinn hjá Veggj-
um. Við Teresía mældum á mæl-
um, sem fyrir voru, en barst til þess
óvænt hjálp, því að menn höfðu
einmitt komið á bíl frá Kaldadals-
vegi á sunnudagskvöld og ætluöu
heim um nóttina. Okkar verki var
lokið klukkan 1 um nóttina og feng
um við far með þessum bíl og vor-
um komnar til Reykjavíkur kl. 4i/2
á mánudagsmorgun. En þeir Ari og
Sigurjón fengu sér klukkutíma
blund á mosaþembu, rétt á meöan
myrkrið var svartast. Héldu svo upp
í Súlur og settu upp mælinn þar.
Þegar það var búið gengu þeir nið-
ur að Stóra-Botni og óku þaðan til
Reykjavíkur. Þá höfðu þeir í 60
tímá ferð hvílt sig í 8 tíma, ef með
er talinn dúrinn þeirra á mosanum.

Kaupfélag
Önfirðinga
FLATEYRI
Óskar öllum viðskiþtamönmini sínum
gleðilegra jóla og nýárs og þakkar við-
skiptin á þessu ári.
'V
I
í
í
i
i
i
i
í
i
í
í
i
I
i
í
i
i
i
i
i
i
íí
ii
:í
íí
ÍÍ
i
i
i
í
í
Í
i
i
Í
i
i
FORDSON 05 FORD
útvegum vér með stuttum íyrirvara írá Englandi og Ameriku
Vélaxnar eru útbúnar með hinum nýja sjálfvirka lyftuútbúnaði
fyrirvinnslu vélar. Allar venjulegar heyvinnu- og jarðvinnslu-
vélar, til viðtengingar, útvegum vér einnig.