Alþýðublaðið - 24.12.1942, Blaðsíða 23

Alþýðublaðsins
as

Hann leit út í loftið og roðnaði. En svo brosti hann
og sagði:
— Eg þurfti nú heldur ekki alla leið hingað í dag.
Það var ekkert af fénu komið svona langt vestur eftir.
— Nu-hú, sagði hún, og glettnin skein út úr henni.
Hvað rak þig þá hingað — eins og ég líka lét við þig
í gær?
— En þú ,af hverju komst þú og varst meira að
segja að bíða? Og nú leit. hann dálítið kankvís í augun
á henni.
— Eg, o, það er nú ekki svo skemmtilegt að smala —
og ekki marga að hitta heima, og svo hlógum við bara
svo vel í gær.
Hann góndi aftur út í loftið. Svo dró hann annað
augað í pung og leit á hana með hinu:
— Hefir þú gaman af skáldskap?
— Skáldskap, — ja, já, ekki þó rímum og því, sem er
mjög edduborið. En kvæðum og — svona vísum.
— Það er nú ílestur skáldskapur, sem eitthvað er
varið í, nokkuð edduborinn, og það skil ég ekki, að
þú hafir ekki gaman af rímum, því þar er þó sagt frá
mörgu merkilegu, köppum og afrekum. En vísum, seg-
irðu. Þér þykir líklega ekki minna varið í þær, ef þær
eru dýrt kveðnar og dálítið — ég á við svona hóflega
mikið — í þeim af kenningum?
— Nei, ekki ef það er svoleiðis, að það sé ekkert
sérlega vont að skilja það. . . En af hverju ertu að
spyrja að þessu, ha?
— O, svo sem ekki af neinu, — svona bara rétt hins-
eginn — og af því að mér sjálfum þykir gaman að
svona.
Þögn. Svo sagði Ósk og var stóreyg og alvarleg:
— Eg er að fara að heiman — ekki á morgun, held-
ur hinn daginn.
Hann hrökk við, og glápti á hana.
— Já, ég vissi það ekki í gær, þegar ég hitti þig. En
það beið maður heima vestan úr Höfðavík, þegar ég
kom. Hún er veik, hún móðursystir mín, og það á að
lána mig vestur að Leiti. Eg fer á morgun eða hinn
daginn. Þá fer pabbi á bát og sækir salt, sem á að
koma vestan úr Tangakaupstað í dag eða á morgun.
Hann sagði ekki neitt, en drúpti höfði. Síðan blístr-
aði hann og kallaði því næst til hestsins:
— Dreyri, stattu kyrr, segi ég! Svo þaut hann til
hestsins, þreif í taumana og togaði hann upp á götuna.
Ósk horfði á hann og það kom á hana eins og vand-
ræðasvipur. Það hafði heidur ekki verið nauðsynlegt
hjá honum að þjóta eftir hestinum. Síður en svo.
Klárinn hafði alls ekki getað komizt lengra í þá átt,
sem hann fór, heldur en hann var kominn, og þetta
voru ekki nema nokkur skref.
Svo sagði hún hljóðlega, og hin skæru augu voru
angurvær:
— Jæja, ég verð víst að kveðja þig, en við hittumst
sjálfsagt einhvern tíma seinna. Vertu sæll. Og hún
rétti fram höndina.
Hann horfði í augun á henni, en hann rétti ekki
fram hönd sína, og hann sagði ekki eitt orð. Þannig

GLEÐILEGJÓLI

GLEÐILEGJÓLi
og forsælt nýtt ár!
Vigfús Guðbrandsson & Co.

GLEÐILEG JÓL!
Verzl. VÍK
Verzl. FRAM
GLEÐILEG JÓL!
Verksmiðjan VENUS h.f. S
•✓•v--v*^*y*x*y*.
■*^r»^~»^r»^r»^»^r*^»^».
H.f. Hreinn
Gleðileg jól! |
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
Brjéstsykursgerðin Néi h.l. j
s
H.f. SúkkuladiverksmlOlan Sfrfus J
\ ' S
S
S
s