Alþýðublaðið - 24.12.1942, Blaðsíða 40

40
Jólablað
verð alltaí að hugsa um systkini mín, og þegar Nanny
ífflT át, þá er ég ein með þau. Bara að ég gæti losnað
úr skólanum og að heiman og orðið frjáls manneskja.
— Hvað myndirðu gera, ef þú kæmist burtu, Noel?
— Eg myndi reyna að útvega mér vinnu, ungfrú
Anerley. Eg er viss um, að ég gæti það.
— Og býstu við, að þu getir lifað á því, sem þú
getur unnið þér inn?
— Eg veit það ékki, sagði hún. — Ef til vill gæti
ég útvegað mér vinnu, sem ég gæti lifað á.
— Og heldurðu, að þú verðir þá frjálsari, en þú ert
nána? Þykir þér ekki vænt um fjölskyldu þína, barnið
mitt?
— Auðvitað þykir mér vænt um hana, en stundum
finnst mér ég tilheyra ekki fjölskyldunni. Ef til vill
hafa þau tekið mig í fóstur, þegar ég var lítil. Ef til
vill eru hinir raunverulegu foreldrar mínir allt öðru-
vísi.
— Vílltu, að þeir séu öðruvísi?
— Nei, reyndar ekki, en þeir gætu verið ríkir, eins
og t. d. guðmóðir mín. Það hlýtur að vera mjög gaman
að eiga peninga.
— En ef til vill gætu þau líka verið bláfátæk og átt
heima í fátækrahverfinu. Verið nú ekki svona ömur-
iynd, barn. Þér eigið ágætt heimili og elskulega for-
eldra, og þér eigið að virða þá. Nei, ég ætla ekki að
fara að prédika, bætti hún við í flýti, þegar hún sá óá-
naegjuglampa í augum Noel’s. — Eg hefi samúð með
yður, kæra mín, því að ég veit, hvað það er að vilja
eiga með sig sjálfur, og allir vilja fá að lifa frjálsu lífi
á þínum aldri, og það er erfitt að vera alltaf í góðu
skapi, þegar framtíðaráætlanirnar verða að sitja á
hakanum. En þér mynduð verða hamingjusamari, ef
þér skylduð, hversu þér eruð miklu betur sett en
margar aðrar telpur á yðar aldri, sem eru bláfátækar.
Jæja, eruð þér mér sammála?
— Það er vingjarnlegt af yður að bera umhyggju
fyrir mér, ungfrú Anerley, þegar ég er svona van-
þakklát. Eg veit, að ég ætti ekki að kvarta, en ég er
ekki eins og aðrar stúlkur. Eg á ekki almennilegan af-
mælisdag. Eg 'fæddist á jóladag.
— Þér hafið ljómandi fallegt nafn, og þér gætuð
ekki átt yndislegri afmælisdag. En nú á ég von á öðr-
um gesti, Samt getið þér komið seinna, ef yður langar
til þess að tala við mig. Gleymið nú ekki bréfinu
mínu.
Á. heimleiðinni hugsaði Noel um allt það, sem ung-
frú Anerley hafði sagt við hana. Var hún •— Noel —
vanþakklát? Hún fór fram hjá tveim litlum börnum,
sem hnipruðu sig saman inni í skýli. Ef hún hefði nú
verið dóttir drykkjúmanns eða glæpamanns? Það fór
hryllingur um hana og hún flýtti sér burtu. Það lék
bros um varir hennar, þegar hún flýtti sér upp í barna-
herbergið.
í fáeina daga var í óða önn verið að búa undir
jólin. An nokkurs fyrírvara sendi Matilda frænka
akeyti og sagðist ætla að koma og dvelja fáeina daga
hjé Böinbrídges. Enda þótt Noel vissi, að mikill kostn-
aður yrði af heimsókn hennar og dvöl, sem foreldrar
hennar hefðu naumast efni á að greiða, var hún mjög
eftirvæntingarfull. Matilda frænka var guðmóðir henn-
ar, og ef til vill færði hún henni fallega jólagjöf.
Noel byggði stóra og skrautlega loftkastala þá tvo
daga, sem beðið var eftir Matildu frænku. En hún
var óviðbúin því, sem móðir hennar sagði við hana
eitt kvöldið.
— Noel! Við faðir þinn höfum verið að ræða fram-
tíð þína. Við vitum að þú ert ekki hamingjusöm hér
heima, og við efumst um,. að við höfum rétt til þess
að halda þér hér gegn vilja þínum. Frænka þín er
auðug kona, og hún myndi gjarnan vilja taka þig að
sér og gera þig að erfingja sínum. Hugsaðu nú um
það, hversu þýðingarmikið þetta er fyrir þig, vina
mína. Ég sagði þér þetta í kvöld, svo að þú gætir hugs-
að þig um, áður en frænka þín kemur.
Noel þurfti ekki að hugleiða þetta mál. Hana lang-
aði ekki til að fara að heiman, jafnvel þótt öll auð-
æfi frænkunnar væru í boði. Þegar hún kom upp í
barnaherbergið lá þar hrúga áf sokkum, óviðgeröum.
— Ég skal gera við sokkana, Leila mín, sagði Noel.
— Þú þarft að læra lexíurnar þínar.
— Ó, Noel mín, ætlarðu að vera svona góð við mig.
Ég er þér ákaflega þakklát. Ég þarf að læra lexíurn-