Vísir - 24.12.1954, Síða 6

6
JÓLABLAÐ VÍSIS
*
För íslenzku glímukappanna á O
iympiulelkana i Len
[ gekk tnaður í salinn, —• vaskleg
$ö§S a! yngsta þátttak-
andanum, Pétrl Sigfússyni.
Árið 1908 tóku íslendimgar í íyrsta skipti þátt í
Ölympíuleikum. Fór þá ofurlítill hópur íslenzkra
glímukappa undir stjórn Jóhannesar Jósefssonar á
Ólympíuleikana í London til aS sýna þar íslenzka
í;iímu, en auk þess keppti Jóhannes þar' í grisk-
rómverskri glímu.
Glímumennirnir, sem fóru, voru, auk Jóhannesar, þeir
Hallgrímur Benediktsson, Guðmundur Sigurjónsson, Sigurjón
Pétursson, Páll Guttormsson, Jón Pálsson og Pétur Sigfússon.
í eftirfarandi grein segir Pétur Sigfússon, sem var yngstur
þeirra félaga, þá aðeins 17 ára gamall, frá þessu ferðalagi,1 icieg. Kndiiðum við því allsnöj
og er greinin kafli úr æviminningum höfundarins, er hann á Iega með fjörugti sýningarglímu
í handriti og nefnist: „Enginn ræður sínum næturstað.“
ario
ur maður í gráum sumarfrakka
og veittum við þessu athygli
þegar í stað. Var þarna kóminn
Jóhannes Jósefsson, fararstjóri
vor; hafði hann ferðast að norð-
an með „Islands Falk“ og kom
nú á þessa höfn rétt í sama mund
og við liófum að sýna.’
Oóðir áhoríendur.
Okkur var bölvanlega við,
því okkur var öllum mæta vel
ljóst að sú vara, sein við buðuni
þai’na, var engin fyrsta flokks
vara, og voruni því ekkert- óð-
fúsir að láta fararstjóra sem og
foringja sjá hversu sýningin væri
— .,Uranus“ kom austan um
land frá Seyðisfirði og með hon-
iirn fórum við bræður til Akur-
ieyrar. Sigurður fór með mér til
iað greiða götu mína sern bezt og
leggja síðustu liöml á útbúnað
minn þegar til Akureyrar kæmi.
— Grettisglíman, hin þriðja í
löðinni átti að fara fram á Akur-
eyri áður en Lundúnaleiðangur-
inn legði af stað og skyldi Jó-
liannesi þar gefast kostur á að
vérja sitt konungsnafn, ef hann
gæti, áður en hann hyrfi úr landi.
Páðgert var að við félagarnir að
taustan og noi-ðan lrittumst á
lAkureyri og yrðum samferða
suður. Jóhannes .lósefsson, Jón
Pálsson, Páll Guttormsson —: síð-
ar þormar ■ og ég náðum fljótt
saman á Akureyri. og var ferða-
óætiun þegai’ iögð þannig að við
'þrir Jón, Páll og ég skyiduín þeg-
fii’ í stað halda áfram með „Uran-
»us“ vestur um land og súður til
Jleykjavikur. Jóhannes varð liins
fvegar að bíða í nokkra daga eftir
ÍGrettisglimunni, en gerði ráð fyr-
5r að komast með varðskipi suður
S tæka tíð áður en hópurinn legði
aftur komnir. — Man ég cftir
Ha.nnesi Jónssyni dýralækni og
Arngrími Fr. Bjarnasyni sem
forustumönnum ungra manna í
kaupstaðnum og kaffidrykkju í
landi á þeirra vegum.
Næsta langganga okkar víkinga
var á Patreksfirði. Af einhverjum
ástæðum, sem ég nú hef gleymt,
æxíaðist það svo til að við sýtnl-
um glímur ög eitthvað fleira af
fimleikatagi, i samkomuhúsi
þorpsins, seinni hluta dags á
meðan skipið var afgreitt. Jón
Pálsson var á orði sem fimleika-
snillingur og gat hann sýnt ýms-
ar fágætar stillingar svo sem það
að krækja báðum fótlegg.jum aft-
ur fyrir hnakkann o. fl. þ. 1. Var
nú til þessa gripið meðal annars
asamt. gjímunni. Fengum við
fuilt hús áhorfenda og nokkra
þeniúga...kiápp og iof sjálfsagt
lángt um verðleika fram, en þeg-
ar langt var komið sýningunum
Pétur Sigfússon.
milli okkar Páls, meðan Jón var
að koma sór í venjulegar stell-
ingar aftur og fá á sig manns-
mynd, og endaði þetta í dynj-
andi klappi Patreksfirðinga, sem
áreiðanlega Vöru þá — og eru
kannske enn — einliverjir beztu
áliorfendur, sem uppi hafa verið.
eu í Iok liins lofþrungna og lát-
lausa klapps áhorfendanna gekk
Jóliannes upp á sýningarpallinn
til oklcar, heilsaði okkur vel, og
kynnti síðan hvern okkar um sig
með nokkrum orðum og fékk
þet.ta. allt því iiinn virðulegasta
endi. — Og svo var þá P.eykjavik
næsti. viðkomustaður og þar
kvöddum við Uranus, en lieils-
uðuni aftur okkar ágætu, tilvon-
andi ferðafélögum þeim Hall-
grími Benediktssyni, Sigurjóni ,áður en við fóruná og var hún
þann stutta tíma er við dvöldum
í Reykjavík og biðum ferðar. —
Hrós fyrir sýningarglímu.
Minuist ég sérstaklega tveggja
rnanna, sem voru mikið með
okkar og glímdu oft Jónatan
þorsteiiisson, stór maður og
sterkur. var áhugamaður mikill
um glímtir og íþröttir og Snorri
Einarsson, kattliðugur maður og
glíminn, en minni kraftamaður.
Hann var bróðir Matthíasar
læknis, sem oft kom til oklcar á
æfingar þó eigi glímdi hann svo
ég til vissi. — Var mikið með
okkur látið þessa væntanlegu
Lundúnafara og var dvölin í
Reykjavík skemmtileg en Stutt.
Opinber sýningarglíma var háð
Péturssyni og Guðmundi Sigttr-
jónssyrti ásamt fjölmörgum öðr-
ttm ungtim og glæsilegum í-
þróttamönhiun, sem við æfðuni
með og glimdum við dagléga
Síiíinn >!XJíÍCiO!/íÍíÍíSíitiíJíÍG<röíÍí:
talin liafá tekizt mjög vel. Dóm-
ar úm glímtt þessa lcomxi í ýtns-
um blöðtim og voru þeir sumir
mér mjög vinveittir. Ingólfúr og
ísafold hrósuðu mér allmjög. Vit-
a.ö var að ég var aðeins á átjánda
áii og lang þroskamiimstur
minna félaga, en ummæli blað-
ar.na sýndu það ijóst, að hin
þingeyska glíma átti á þeim ár-
ur.t tnjög mikium vinsemdum að
fagna.
Á meða.n við dvöldum í Reykja-
v.ík, ltáði Jóhannes opinbera
keppni í grísk-rómverskri giímu
við norskan glímukappa, Flaaten
að na-fni. Sigraði Jóhannes með
yfirburðum og virtist okkur það
góðui'- fyrirboði um glæsilega för
og giftu í mannraunum ferðar-
innar.
Við koma í Færeyjum og
Skotlandi.
Og svo lögðum við þá af stað
með Vestu áleiðis til Leith. —
Júlísólin sindraði, vermdi og
skein. Sjórinn glampaði í logni
og líðandi dúnmjúkum öldxun
svo langt sem auga eygði. Engin
sjóveiki og allt í fínasta lagi. —
Maður hafði nú svo sem komið
á sjó áður, o-það held ég. Ný-
korninn úr sjóferð norðan um
land — með Uranus! — Nei, eng-
in sjóveiki hér, enda eru liér í-
þróttamenn á ferð. •— Viðlcoma í
Færeyjum og þar kom xun borð
iiópur Færeyinga, sem skemmti
okkúr síðar með söng og dansi á
þiljum uppi.
Fallegur stúlkur í Færeyjum
og gaman að lteyra þénnan hóp
syngja þjóðkvæði og svo rís
Skotland úr sævi —• hægt og líð-
andi, sólmistur yfir, en „lifandi
koi‘nstangamöðá“ ltið neðra. —
Reykjarslæður á férð og glamp-
andi kynleg geislaspjót úr glugg-
um, setn færáðt til og hlykkjast
eftir lægðum og hæðttm — járn-
Frh. á bls. 33.
í;
laf stað til London. —• Félagamir ö
3ón og Páll voru glaðsinna, nndir , ;;
Pg vaskir menn. Báðir liöfðu þeir «
íérðast eitthvað áður og voru ;;
tmér því allmjög fremri og færari
S vafstri og volki veraldarinnar,
tenda báðir nokkuð eldri.
S'clt suður á bóginn.
Farþegar voru fáir og þó
iyerðfið væri gott, eins og verá
Lar í byrjun júlí, mnn ég ltafa
notað rnift kojupláss alivel til að
Lyrja mcð. Varð.ég. að ltorfa upp
á það og játa með sjálfum.mér
tað kornung en gla-sileg kona af
lAkureyri, sem var með Uranus
suður, væri tnér stórum fremri
livað sjóferðahæfileika snerti, því
liún var iöngum úti á dekki og
fcar sig líkást því áð væri hún þar
fædd og uppalin,-sem ekki var
þó, því þefta vttr dóttir skóla-
meistéra Stefáns Stefánssonar,
Akureyri 1— fædd á þurru landi.
og hét Hulda. Ekki man ég um
viðkomnstaði skipsins fyrr en á
Isafirði. Var ókkur félögttm tek-
5ð þar tve.im höndum og hafðir
5 liáveguni, líkara því að við vær-
vm „siguryegarar" rið heim-
l omu en hinu sem v~.r: óþekkt-
ír og lílt reyndir unglingar, varla
Binu sinni lagðir af stað, nvað þá
BIFREIÐAVERKSTÆÐI
F C LL KOMNÍSTU VERKSTÆÐIN NO TA

OG
VERKFÆR
f.ÞIRSIMN88iH í JIINSON
Grjótagötu 7. Símar 3573 — 5296.
CÍ!ÍÍÍ!ÍÍÍ!Í!i!Í!Í!i!Í!ÍÖG!l!Í!iÖ!ÍÍÍÖ!Í!Í!ÍÍÍ!i!Í!i!i!it|
k
«
w
o
9
8
-r*
9
M
a
o
s
8
S
9
<kr
o
o
o
o
o
sni
«
£r
9
b
*»r
■m
o
G
&
sn
a
jr*
w
o
5!
'*»
O
o
o
a
sn
ö
a
sn
%r
o
o
o
S
JOOOGÍSGíiLCÍiGt/Gt