Morgunblaðið - 07.05.1964, Blaðsíða 10

10
MORCUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 7. maí 1964
SÝNiNG vogaskúla

Síðastliðinn sunnudag var
haldin sýning á handavinnu
og teikningum nemenda i
Vogaskólanum. Á sýningunni
var yfirlit verkefna nemend-
anna frá vetrinum og gat þar
að lita verkefni nemenda á
aldrinum frá 9 ára til 17 ára
og voru sýningargripir því
mjög fjölbreyttir.
Sýning þessi er árlegur þátt
nr í starfi skólans og er lögð
í hana mikil vinna fyrir utan
starf það er hver og einn hef-
ir lagt í sina sýningarmuni.
Sýningin tók yfir skála skól
ans og 4 kennslustofur, auk
þess sem teiknimyndir voru
liengdar upp í anddyri.
Vogaskólinn er fyrsti skól-
inn hér í borg, sem er skipu-
lagður frá upphafði bæði sem
barna- og gagnfræðaskóli og
útskrifar nú í vor í annað sinn
gagnfræðinga.
Myndir þessar sýna í annan
stað handavinnu pilta í gagn-
fræðadeildum og handavinnu
stúlkna á sama stigi. Getur
þar að líta allt frá skraut-
munum úr beini í borð og
skápa og hjá stúlkunum allt
frá smádúkum upp í spari-
kjóla.
(Myndirnar tók Sveinn I>orm.)
Maíurinn viö stýriö
IMý bók um umferðarmal
„ÉG HEF horft á menn ráðast að
verkfærum, sem þeir voru að
nota, svo sem skóflum og hök-
um, tala við þau eins og lifandi
verur. Ráðast að þeim með óbóta
Menn lita misjöfnum augum á
ökutæki sin.
skömmum. Þetta á líka við um
■* bifreiðir. En þá verða hlutirnir
alvarlegri. Bifreiðin hlýðir öll-
um skipunum okkar. Hún getur
Canberra, 25. apríl. NTB.
Paul Hasluck, landvarna-
ráðherra Ástralíu hefur tekið
við embætti utanríkisráðherra
af Sir Garfield Barwick. Hef-
ur Sir Garfield verið skipað-
ur hæstaréttardómari í Can-
berra.
orðið hættulegt tæki i höndun-
um á manni, sem er einhverra
hluta vegna truflaður á geði, orð
ið til stórtjóns. Ég veit ekki,
hvort er hættulegra, að maður
aki bifreið i reiði og annarri mik
illi geðshræringu eða undir á-
hrifum áfengis*.
Þannig fórust Hafsteini Guð-
mundssyni bókaútgefanda orð,
þegar hann boðaði blaðamenn,
tryggingamenn og fulltrúa frá
slysavarnarfélögunum á sinn
fund í gær í tilefni af því að út
er komin bókin: „Maðurinn við
stýrið“ eftir Áke Carnelid. Bókin
er útgefin mest að áeggjan Ás-
björn Stefánssonar, læknis og
Bindindisfélags ökumanna, en
Slysavarnarfélag íslands hefur
lagt fram kr. 25.000,00 til útgáfu
hennar. Gunnar Friðriksson, for-
seti Slysavarnarfélagsins, sem
þarna var mættur, sagði að aðal
vörnin til að forðast slysin, væri
fræðsla, og það væri nauðsynlegt
að mynda fræðsluhópa, sem láta
sér annt um umferðarmál. Mein
ingin væri að senda slysavarnar
deildunum úti um land bókína
og fá þær til að kynna efni henn
ar og útbreiða hana. Fagnaði
Þorleifur Guðmundsson skrifar:
A FERÐA8LÓÐLHI
MEÐ hækkandi sól og góðu
veðri eins og hefur verið und
anfarið, er eins og nýtt líf
færist í þá sem útiveru unna.
Þessa dagana er líka að koma
út ferðaáætlun þeirra sem að-
allega annast ferðir um Iand-
ið, og er úr miklu að velja
bæði stuttar ferðir um helgar
og sumarleyfisferðir. Við yfir
lestur þessara áætlana er eins
og kvikni í manni ferðalþráin,
og er þar vandi á höndum
hverju skal hafna og hvað skal
velja. Ferðafélag íslands býð-
ur auk þess upp á gönguferð-
ir á sunnudögum, og er ætlun
in að gera þær að umtalsefni
í þessu spjalli. Gönguferðirn-
ar á sunnudögum hafa marga
kosti, lítill tími fer í bifreiðir,
en þeim mun meira fæst út
úr þeim til göngu. Ein slík
ferð var farin sunnudaginn
18. apríl. Hann var bjartur og
fagur eins og reyndar margir
aðrir dagar undarnfarið. Allt
lofaði því góðu um ánægju-
legan dag. Bíllinn, sem átti
að flytja okkur beið við Aust-
urvöll, en fáir mættu til göng
unnar, en það' var ekki látið
hafa áhrif á ferðina og lagt af
stað eins og til stóð. Farið var
í Kaldiársel og komið þangað
eftir hálftíma akstur. Fyrst
var farið yfir Kaldá, sem er
líklega stytzta á á landinu,
því Jj/ún hverfur í hraunið
nokkur hundruð metra frá
upptökum, en þau voru í
vatnsbólj Hafnfirðinga. Við
ána er undrafagurt, eins og
raunar við allar bergvatnsár
þessa lands. Þarna skiptast á
silfurtærar straumrastir og
spegillygnir hyljir. Við ána
eru friðsælir og fagrir hvamm
ar, ríkir af alls konar gróðri.
Þarna er gott á sumardegi að
njóta hvíldar og næðis.
Við gengum yfir Undirhlíð-
ar, en svo heitir hæðardrag,
sem liggur alla leið frá Kald
árseli að Krísuvíkurvegi. Með
þessum hæðanhrrygg skiptast
á grasi grónar flatir með
brekkurrótum og birkikjarr í
í brekkum. Þarna fengum við
fyrstu kveðjur frá vinu okk-
ar, lóunni, og einhvers staðar
lét stelkurinn til sín heyra.
Þessir vorboðar gerðu sitt til
að gera ferðina ánægjulega
og þess verða að hún væri far
in, þó ekiki kæmi annað til.
Við lögðum nú leið ok-kar
á Helgafell en það er 340 m.
hátt og er alls staðar auðvelt
uppgöngu og engum ofraun,
jafnvel þótt göngufólkið sé
ekki í þjálfun eftir kyrrsetu
vetrarins. Þarna suð-vestan í
Helgafelli eru fagrar og ilm-
ríkar lyng og grastorfur. Ég
held jörðin ilmi aldrei meira
en á vorin, þegar hún er að
vakna af vetrardvalanum og
fagna nýju sumri, og klæðast
sumarskrúði. Eða svo fannst
mér þann dag. Þó Helgafell sé
ekki hátt er útsýni af því
furðu gott, sökum þess að það
stendur eitt sér. Fjallaihringur
inn allt frá Keili rangsælis til
Snæfellsjökuls blasti við í allri
sinni dýrð. Við sáum allt norð
ur á Skjaldbreið og Botnsúlur
og útvörðinn fagra í vestri
Snæfellsnesjökul. Nær okkur
voru Hengill, Bláfjöll, Esja og
Móskarðsihnjúkar, og svo
Lönguhlíðar,. sem nú eru hjúp
aðar þunmri snjóslæðu, sem
leidu hugamn að skíðaferðum.
Hræddur er ég um að þar
hefði víða urgað í grjóti und-
ir skíðum, því ekki var um
verulegan smjó að ræða. Eftir
að hafa dvalið góða stund á
Helgafelli var gengið yfir í
Valahmjúka, en svo heitir tind
óttur hryggur úr móbergi norð
an við Helgafell. í Valahnjúk
um verpir að jafnaði hrafn,
og mun það hafa verið ætlun
hans nú, því vorhreingeming
var um garð gengin i hreiðr-
irnu, en þar vom engin egg
þó kominn sé varptími, og eng
in krummahjón voru sijáanleg
og ríkti þarna algjör þögn.
Það gæti þó ekki verið að veiði
glaðir byssumenn hefi verið
þarna á ferð? Þá væri þögnin
skiljanleg umihverfis hreiðrið.
Hvenær lærum við að um-
gangast fugla himinsins eins
og vini okkar? Eftir þetta var
gengið á Húsafell, en það
stendur eitt sér nokkuð aust-
an við Helgafelil, þaða.n var
svo farið á Búrfell. Reyndar
er varla hægt að kalla það
fell, því þetta er lágreistur gíg
ur, sem hefur þó verið mjög
athafnasamur meðan hann var
og hét. Frá honum er nefni-
lega komið mikið af því
hrauni sem hefur runnið í sjó
fram bæði í Garðálhreppi og
Álftanesi.
Frá gígnum liggur breið og
mikil gjá og bera veggir henn
ÞORLEIFUR GUÐMUNDSSON
framkv.stj Rauða krossins,
er kunnur göngugarpur. Hann
mun skrifa þætti um göngu-
ferðir fyrir lesendur Morgun-
blaðsins, og birtist hér fyrsti
þátturinn.
ar það með sér að þarna hef-
ur hraunið brotizt fram og
sums staðar gljáfægt þá eins
og þeir væru unnir með verk-
færurn nútíðarininar Nú er
botn gjárinnar mosa- og grasi
gróinn og viða er þar alls kon
ar lyng og fjalldrapi. Nokkuð
langt frá Búrfelli og í gjánni
er gamla fjallskilarétt þeirra
Garðahr. og Álftanesmanna,
og annarra sem upprekstrar-
land hafa átt á þessum slóð-
um. Réttin er listilega hlað-
in, og er engu líkara en hver
steinn sé tilihöggvinn Svo vel
hefur náttúran unnið verk
sitt. Nú er réttin yfirgefin og
þar fara ekki aðrir um garð,
en stöku göngumenn.
Það svæði sem ég hefi nú
lítillega lýst er mjög skemmti
legt til göngugerða og við
allra hæfi, því fjöllin eru öll
mjög auðveld uppgöngu og
hraunið víðast helluhraun,
sums staðar sandorpið.
Fáar gönguslóðir þekki ég
hér í nágrenni, sem eru lit-
ríkari á haustdegi, þegar all-
ur gróður hefur tekið á sig
mjög auðveld uppgöngu og
haustlit, þá- er gott að hefja
ferðina frá Hafnarfjarðavegi
sunnan Silfurtúns, fylgja
hraunbrúninni að norðan,
ganga neðan túns á Vífilsstöð
um, fara inn með Vífilsstaða-
hlíð allt að áðurnefndri skila
rétt og enda gönguna í Kald-
árseli.
Fyrir einn fagran haustdag
á þessum slóðum, verður móð
ur náttúru aldrei fultþakkað.
Gunnar útkomu hennar.
Ásbjörn læknir Stefánsson,
sagðist hafa trú á því, að hver
sem opnaði bókina myndi lesa
hana til enda, en það mætti svo
sem vel lesa hana í köflum, og
svo þægileg væri hún í meðför
um, að hægt væri að hafa hana
með sér á ferðalögum, jafnvel í
strætisvagni.
Hafsteinn sagði bókina vera
þýdda óstytta af Skúla Jenssyni
lögfræðingi, en auk þess hefði
Ásbjörn Stefánsson lesið hana
yfir og þýtt suma kaflana, en
Árni Böðvarsson cand. mag.,
hefði lesið prófarkir ásamt Sí-
moni Jóh. Ágústssyni prófessor.
sem hefði auk þess lagt mikið
til bókarinnar, sem snerti sérfag
hans, sálarfræðina.
Bókin væri ekki gefin út í
gróða skyni, og kostaði hún kr.
90,00 út úr búð að vxðbættum
söluskatti.
Hún er í 6 köflum, 160 bls. að
stærð og er öll hin snyrtilegasta.
Hafsteinn kvað nauðsyn til
bera að útbreiða þessa bók. Það
gætu blöðin gert, með því að
sýna fram á nauðsyn þess, að bif
reiðastjórar almennt læsu hana.
Það gætu tryggingafélögin gert
með því að senda umboðsmönn-
um sínum hana til kynningar og
sölu. Það mætti ef til vvll forðast
milljónir í tjónabætur, ef bif-
reiðastjórar fengjust til að lesa
bókina með athygli.
Hafsteinn sagði að lokum, að
það væri ekki vitað, hversu marg
ir bifreiðastjórar væru óhæfir að
aka bíl, en eitt væri víst, að
þeir væru sjálfir sér þess ekki
meðvitandi. Bók þessi gæti ef til
vill orðið til þess, að menn sæju
sjálfa sig í nýju ljósi, grand-
skoðuðu sjálfa sig ofan í kjölinn.
Og að síðustu eitt lítið heilræði
til þeirra kvæntu, sagði Haf-
steinn. Ef þið ætlið að rífast við
konu ykkar, þá látið þig hana
hafa bíllyklana áður, þ.e.a.s. ef
hún hef-ur ekki próf líka“.